Τέσσερα είναι τα βασικά συμπεράσματα που, σε παγκόσμιο επίπεδο, βγαίνουν από την πανδημία του κορονοϊού: 1) Η δομική κρίση της εθνομηδενιστικής καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και σημαντικό μέρος της θα προσπαθήσει να κρυφτεί πίσω από την πανδημία. 2) Όπως συμβαίνει με τους μεγάλους πολέμους και τα τεράστια οικονομικά «κραχ», έτσι και τώρα, θα καταστραφούν δυνάμεις της ζωντανής εργασίας, θα απαξιωθεί και θα αχρηστευθεί κεφάλαιο σε μεγάλες κλίμακες. 3) Οι κοινωνίες θα περάσουν ένα πολύ μεγάλο σοκ, καθώς θα αλλάξει δραματικά η καθημερινότητά τους από τα σημάδια των πολιτικών εκείνων που θα εφαρμοστούν στις «καταστάσεις έκτακτης ανάγκης» και στο πολύ σοβαρό ενδεχόμενο αυτές να μονιμοποιηθούν. 4) Θα υπάρξει καταλυτική επίδραση και στους γεωπολιτικούς συσχετισμούς.
Πάνω, λοιπόν, σ’ αυτά τα τέσσερα βασικά συμπεράσματα μπορούμε να βασίσουμε την συνέχιση της σκέψης μας, λέγοντας ότι το καταστροφικό περιεχόμενο της παγκοσμιοποίησης παίρνει μεγάλες διαστάσεις, καθώς ο ενυπάρχων εσωτερικός ανταγωνισμός ανάμεσα σε αντιπαλόμενα κέντρα ισχύος και το κυνήγι του υπερκέρδους σε όλους τους τομείς, έχουν οδηγήσει σε μια τεράστια αντίθεση ανάμεσα στον μεταλλαγμένο άνθρωπο και την κοινωνία της αγοράς από την μία και την Φυσική Ισορροπία από την άλλη, της οποίας η καταστροφή «χτυπάει κόκκινο» εδώ και δεκαετίες. Μέσα από την συντριβή της αντιφυσικής κομμουνιστικής ουτοπίας και την επικράτηση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, ο Πλανήτης, τα Έθνη, οι Λαοί, δοκιμάστηκαν βάναυσα. Διαλύθηκαν κοινωνικές κατακτήσεις και θεσμοί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Η επέλαση των «αγορών» και των «νόμων» τους έγινε μέσα από συνεχείς καταπατήσεις Εθνικής Κυριαρχίας και Κοινωνικού Δικαίου. Η πολυπολιτισμική χοάνη της αυτοκρατορίας των ΗΠΑ έσπειρε πολέμους, διέλυσε ή ελέγχει χώρες, επέβαλε εμπάργκο. Οι ακόλουθοι της νεοφιλελεύθερης «Σχολής του Σικάγο» και της WallStreet γκρέμισαν παντού το κοινωνικό κράτος και αφού ύμνησαν την «θεά Αγορά» (όχι φυσικά με την αρχαιοελληνική της σημασία) σε όλες τις κερδοσκοπικές εκδοχές της, νέες ανακατατάξεις και συσχετισμοί έθεσαν επί τάπητος ένα νέο μεγάλο μοίρασμα της υφηλίου.
Από την γυάλινα εύθραυστη φαντασμαγορία του νεοφιλελευθερισμού και της επελαύνουσας παγκοσμιοποίησης περάσαμε στην φάση της γεωπολιτικής. Το πέρασμα αυτό σημαδεύτηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από την επιστροφή της Πολιτικής με δύο τρόπους. Πρώτον, ως ειδικό στοιχείο για την επίτευξη στόχων κάθε μεγάλου κέντρου. Δεύτερον, ως μορφή αντίδρασης των υποτελών Εθνών και Λαών απέναντι σε μια καταπιεστική κατάσταση που τους συνέθλιβε συστηματικά. Τον δεύτερο τρόπο, την μορφή αντίδρασης δηλαδή, οι κυρίαρχοι τον ονόμασαν «εθνολαϊκισμό». Με τον ερχομό και τον καλπασμό της πανδημίας του κορονοϊού βλέπουμε ένα «στριπτίζ» του νεοφιλελευθερισμού και των άλλων δογμάτων της παγκοσμιοποίησης. Μπροστά σε μια διεθνή καταστροφή κλείνουν τα σύνορα με τον πλέον αυστηρό τρόπο, σταματούν απότομα διάφορες συναλλαγές και επαφές και επανέρχεται θεαματικά στην σκηνή, ως πρωταγωνιστής, το Κράτος, που τόσο λοιδορήθηκε και καταγγέλθηκε. Έχουμε, λοιπόν, άλλο ένα φαινόμενο «εκδίκησης» της Ιστορίας. Φανατικοί νεοφιλελεύθεροι (όπως ο Μητσοτάκης) ανακοινώνουν εθνικοποιήσεις, κρατικοποιήσεις και κεντρικές παρεμβάσεις στην οικονομία. Έτσι, έστω και προσχηματικά, έχουμε ένα «φτύσιμο» στα νεοφιλελεύθερα δεδομένα (η αγορά πάνω απ’ όλα, ιδιωτικοποίηση των πάντων κλπ.) και μια στροφή στην επαναφορά στους (απεχθείς για τους «φιλελέφτ») όρους του «εθνολαϊκισμού», επικλήσεις στον «Πατριωτισμό των Ελλήνων», στην ισχυροποίηση του Κράτους.
Οι οπαδοί της παγκοσμιοποίησης και της ευρωπαϊκής εκδοχής της (ΕΕ), δεν το πιστεύουν και, κατά την γνωστή λαϊκή έκφραση, «το φυσάνε και δεν κρυώνει». Δεν μπορούν ούτε να καταλάβουν ούτε (βεβαίως) να συμφωνήσουν στο ότι πάνω από 80% του Ελληνικού Λαού θεωρεί σωστή την αναχαίτηση της λαθροεισβολής στον Έβρο, στο ότι το 90% των κατοίκων των νησιών αντιδρούν αρνητικά (και δυναμικά…) στο κυβερνητικό σχέδιο μετατροπής του Τόπου τους σε απέραντα hotspots, στο ότι πάνω από το 70% των Ελλήνων είναι σφόδρα αντίθετο στην κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών. Το συμπέρασμα που βγάζουν είναι τόσο εύκολο όσο και βεβιασμένο, καθώς θεωρούν ότι η Ελληνική Κοινωνία είναι «συντηρητική», «ρατσιστική», «ξενοφοβική», «καθυστερημένη». Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η Κοινωνία αυτή που κατηγορούν είναι (παρά τις αντιφάσεις και τα λάθη που την διέπουν) πιο μπροστά και πιο ρεαλίστρια (χωρίς εισαγωγικά) από αυτούς.
Επομένως, είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να γίνουν γρηγορότερα βήματα προς μια άλλη Συνείδηση, η οποία είναι υπεραναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά για να αλλάξει η πορεία προς την γενική ανισορροπία και την καταστροφή της Φύσης, των Εθνών, των Λαών. Αυτή η νέα Συνείδηση που πρέπει να καλλιεργηθεί μέσα στις καρδιές και το μυαλό μας, προστάζει πως δεν πρέπει ούτε να επιστρέψουμε στην προηγούμενη απαθή κατάσταση ούτε να επιτρέψουμε την μονιμοποίηση της σημερινής άρρωστης (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κατάστασης. Ο Αγώνας για Φυσική Ισορροπία, Εθνική Ανεξαρτησία και Λαϊκή Κυριαρχία συνεχίζεται και εντείνεται!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΙΣΙΑΚΑΣ
