Πόσα χρόνια είχαμε να ανεβούμε στον Κόζιακα από την Κόρη; Όχι και τόσα πολλά ώστε να μην θυμόμαστε το αρχαίο δάσος οξιάς με τις τεράστιες ίσκες και το απότομο μονοπάτι δίπλα στο ρέμα που καταλήγει στο «Τρύπιο Λιθάρι». Τον βράχο με το άνοιγμα στο μέσο του, το σύμβολο της περιοχής.
Μακρινός και απρόσιτος φαίνεται ο βράχος από την είσοδο του χωριού. Εύλογες οι απορίες όσων δεν έχουν ξανακάνει τη διαδρομή.
Σοβαρολογείτε ότι θα φτάσουμε ως εκεί;
Δυο ώρες από την Κόρη ως τον βράχο τον μυστήριο. Μια ώρα ήπιας πεζοπορίας σε δάσος με μικρά ανοίγματα όπου κυριαρχούν οι φτέρες και άλλη μια σκληρής ορειβασίας. Εδώ δεν είναι μονάχα η μεγάλη κλίση αλλά και το έδαφος που γλυστρά μετά από κάθε βροχή, τα βράχια τα μεγάλα που απαιτούν σκαρφάλωμα, η πυκνή βλάστηση, τυπική των ρεμάτων.
Πόση ομορφιά κρύβει όμως αυτό το κομμάτι! Τι πλούσια ανθοφορία μιας τεράστιας ποικιλίας λουλουδιών που συνοδεύεται από σμήνη πεταλούδων και μικρών εντόμων που απομυζούν τους χυμούς τους. Εδώ είναι και το βασιλείου του μωβ κρίνου (Liliummartagon), ενός από τα τέσσερα είδη άγριων κρίνων που φιλοξενούν τα βουνά μας. Υψηλοί λεπτοί βλαστοί και μεσαίου μεγέθους άνθη στην κορυφή τους, με ανοικτό μωβ χρώμα πετάλων, διάστικτων με σκούρες κηλίδες. Στο κάτω μέρος τους δυο πορτοκαλί στήμονες σκύβουν προς τη γη. Είναι η πυκνότερη παρουσία αυτού του λουλουδιού που έχουμε δει ως τώρα. Έντονη είναι και η παρουσία του μακρόριζουγεράνιου, της αχίλλειας, της μολόχας και διάφορων ειδών σιλένης.
Το μονοπάτι αφήει αριστερά το «Τρύπιο Λιθάρι» αλλά προτιμούμε να σκαρφαλώσουμε και να διαβούμε το άνοιγμα. Είναι μια κορνίζα στον κάμπο και στα χωριά του, ένα σημείο θέας μοναδικό.
Διαβαίνοντας τον βράχο, όλα αλλάζουν. Μπαίνουμε σε άλλον, εντελώς διαφορετικό κόσμο. Το ήπιο λιβάδι που πλαισιώνεται από τις πετρώδεις πλαγιές και τα μικρά ελατοβάση είναι μια εικόνα επίγειου παραδείσου. Στο ψηλό χορτάρι αναπτύσσεται μια εντελώς διαφορετική χλωρίδα. Πανσεδάκια, καμπανούλες και αγριογαρύφαλλα κυριαρχούν.
Οι προβλέψεις για μεσημεριανές μπόρες μας προβληματιζουν αλλά απτόητοι συνεχίζουμε για την κορυφή που δεν απέχει από εδώ παρά μια μόνο ώρα και 300 μέτρα υψομετρική διαφορά.
Κάποιες ομίχλες πέρασαν και έφυγαν καβάλα στον άνεμο και νάμαστε στην ψηλότερη κορυφή του Κόζιακα, την Αστραπή ή Χατζηπέτρος. Από τα 1901 μέτρα της άκρης της έχουμε κάτω από τα πόδια μας το καταφύγιο του ΕΜΟΤ. Πιο πέρα τα Περτουλιώτικα λιβάδια και ο ορεινός σχηματισμός του Αυγού.
Πόσες φορές ανεβήκαμε ως εδώ, και πόσες θα ανεβούμε ακόμα.
