Όταν έχεις δίπλα σου ένα γείτονα όπου καθημερινά προκαλεί τους γύρω του και απειλεί με πόλεμο.
Όταν αυτός ο γείτονας, έχει μπολιάσει το λαό του με την ιδέα του πολέμου και της αναγέννησης της παλιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και μάλιστα όταν αυτός ο λαός στη συντριπτική του πλειοψηφία βρίσκεται σε παραλήρημα και σε κάθε του δημόσια εκδήλωση, ακόμη και αθλητική, χαιρετά στρατιωτικά, επικροτώντας τον επεκτατικό πόλεμο που κάνει η χώρα του στη Συρία, με σκοπό την εθνοκάθαρση ενός άλλου λαού, όπως των Κούρδων.
Όταν εσένα σε απειλεί καθημερινά με παρόμοιο πόλεμο και με μια νέα Σμύρνη.
Τότε αυτό το λαό πρέπει να τον παίρνεις στα σοβαρά και να προετοιμάζεσαι για τα χειρότερα, ακόμη και για πόλεμο.
Δεν είναι λοιπόν ούτε ντροπή, ούτε οπισθοδρόμηση για ένα λαό που απειλείται καθημερινά, να παρελαύνει και να τιμά τους προγόνους του, που έπεσαν στο πεδίο των μαχών. Επίσης εδώ δεν είναι θέμα μοντερνισμού και εκσυγχρονισμού η κατάργηση των παρελάσεων, όπως πήγαν να μας πείσουν κάποτε πως πρέπει να γίνει, για να πάει ο τόπος μπροστά. Χρειάζεται αφύπνιση του κόσμου και ανάκτηση εθνικής συνείδησης και τόνωση της εθνικής μας υπερηφάνειας.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι κανείς ξένος σύμμαχος ή μισθοφόρος δεν θα υπερασπιστεί αυτό τον τόπο σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία. Κι επειδή οι απειλές είναι καθημερινές κι όπως όλα δείχνουν ένα θερμό επεισόδιο με τους γείτονες είναι πολύ πιθανό στο άμεσο μέλλον, πρέπει να προετοιμάζεται αυτός ο λαός να υπερασπιστεί μόνος του την πατρίδα του. Και για να συμβεί αυτό, πρέπει να έχει υψηλό εθνικό φρόνιμα και όχι καταρρακωμένο ηθικό. Γι’ αυτό χρειάζονται οι παρελάσεις και οι εκδηλώσεις που υπενθυμίζουν σε όλους μας, το μεγαλείο των αγώνων που έδωσε ο λαός μας, οι πρόγονοί μας, για να απολαμβάνουμε σήμερα την ελευθερία μας.
Ναι, είναι απαραίτητος ο σημαιοστολισμός των σπιτιών μας αυτή τη στιγμή. Δεν πρέπει να θεωρείται κάτι το ξεπερασμένο. Η τόνωση του εθνικού μας φρονήματος είναι ζωτικής σημασίας. Μόνο αν αγαπάς, αν πονάς κι αν νοιάζεσαι για την πατρίδα σου, είσαι έτοιμος να την υπερασπιστείς με οποιοδήποτε κόστος. Αν είσαι αδιάφορος, τότε είναι βέβαιο πως είσαι χαμένος, ειδικά από ένα γείτονα που είναι αποφασισμένος να αρπάξει ό,τι περισσότερο μπορεί αφού εσύ δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις αυτό που πρέπει για να διαφυλάξεις την ακεραιότητα της πατρίδας σου.
Για τους παραπάνω λόγους, λέμε ναι στις παρελάσεις. Λέμε ναι στο να κρεμάμε τις σημαίες στα μπαλκόνια μας, ειδικά τις ημέρες που γιορτάζουμε τις εθνικές επετείους.
Ας πάψουμε επιτέλους να λιβανίζουμε τη φράση, «είναι φίλοι μας οι γείτονες». Βλέπετε τη συντριπτική πλειοψηφία των Τούρκων να παραληρεί στην ιδέα του νέου Σουλτάνου τους, για μια «Γαλάζια Πατρίδα». Όχι, δεν είναι φίλοι μας οι γείτονες. Είναι κακοί γείτονες, που έχουν επεκτατικές βλέψεις και θέλουν να κατακτήσουν τη χώρα μας. Οι ηγεσίες τους έπαψαν να κρατούν ακόμη και τα προσχήματα και εξαπολύουν καθημερινά απειλές, για το τι μας περιμένει αν τους κάνουμε να χάσουν την υπομονή τους. Όλα αυτά δεν τα λένε χωρίς να έχουν μετρήσει την κοινή γνώμη. Να είστε σίγουροι πως την έχουν με το μέρος τους και μάλιστα φροντίζουν να την καλλιεργούν καθημερινά με έχθρα και μίσος για κάθε γείτονα που έχουν βάλει στο μάτι.
Δυστυχώς η ιστορία επαναλαμβάνεται κι αυτό, ειδικά οι Τούρκοι, το έχουν αποδείξει επανειλημμένα. Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς για να μην είμαστε μια ζωή τα θύματα αυτής της ιστορίας.
Άρθρο του Κρικόρ Τσακιτζιάν
