Αχαρτογράφητες για πολλούς αλλά όχι για τους ειδικούς επιστήμονες παραμένουν ακόμη πολλές πτυχές της προσωπικότητας των εφήβων.
Στην προσπάθειά μας για αξιόπιστη ενημέρωση, προβληματισμό και απαντήσεις σε θέματα που αφορούν στις εξαρτήσεις και στη δυσλειτουργική συμπεριφορά των εφήβων, προσκεκλημένοι γονείς, δάσκαλοι και γονείς δάσκαλοι βρεθήκαμε στην καλή ώρα του πνεύματος σε μια γόνιμη συνάντηση, σε ημερίδα που οργάνωσε ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων σε συνεργασία με Δίκτυο Υπηρεσιών Πρόληψης και Έγκαιρης Παρέμβασης ΚΕΘΕΑ (Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων) υπό τη φιλόξενη δ/νση της, κ. Αμαλίας Ηλιάδη, δ/ντριας του 5ου ΓΕΛ Τρικάλων, στον νυν ευπρεπισμένο χώρο του εν λόγω σχολείου.
Οι γονείς και κατ΄επέκταση το σχολείο βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με μείζονος σημασίας παθογένειες. Είναι πολύ σημαντικό σήμερα περισσότερο από ποτέ, η οικογένεια να μπορεί να εμπιστευτεί το Δημόσιο Σχολείο, το οποίο, απαξιωμένο σε μεγάλο βαθμό από τη στιλβωμένη φροντιστηριακή εκπαίδευση, μετά δυσκολίας καταφέρνει να φανεί αντάξιο του ρόλου του, του παιδαγωγικού, όχι του άλλου, «να περνάει τα παιδιά στο Πανεπιστήμιο», όπως το στερεότυπο επί σειρά ετών το επιβάλλει!
Αυτό είναι ένα καθήκον που εκ του περισσού φορτώθηκε το σχολείο (ειδικά το Λύκειο) και ατυχώς και δυστυχώς η αντίληψη αυτή καλά κρατεί. Κάθε φορά που ο γονέας ανησυχεί για προβληματική συμπεριφορά του παιδιού του, βασικό μέλημά του πρέπει να είναι η αναζήτηση βοήθειας.
Το σχολείο δύναται να στηρίξει την οικογένεια αρκεί η ίδια να επικοινωνήσει με το σχολείο προκειμένου να γίνει εμπιστευτική εκτίμηση του εκάστοτε προβλήματος. Προκύπτει λοιπόν για μια ακόμη φορά η ιδιαίτερη σημασία της πραγματοποίησης επιμορφωτικών συναντήσεων με ειδικούς και υπεύθυνους Φορείς, που εδραζόμενες, όχι στη διδακτέα ύλη…, αλλά στο ειλικρινές ενδιαφέρον για την ψυχική υγεία και ισορροπία των μελών κάθε σχολικής κοινότητας, υπηρετούν ευρύτερους στόχους, αποδεικνύοντας ότι στη σχολική ζωή προέχει η υπηρεσία της ποιότητας, με στόχο τα μέλη να γίνονται όχι μόνο διαρκώς σοφότερα αλλά και καλύτερα!
Η Οικογένεια, το Σχολείο και οι καθ΄ύλην αρμόδιοι Φορείς αρτιώνουν τριάδα αδιαίρετο για τη σύγχρονη ποιοτική και πρωτίστως αποτελεσματική δημόσια εκπαίδευση. Η συνεργασία των τριών αποτελεί το ενεργειακό κοίτασμα που τροφοδοτεί και εξελίσσει τον έφηβο σε ευτυχισμένο ενήλικα.
Όμως, βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των προαναφερθέντων είναι η ψυχική διάθεση και η κουλτούρα του «ενορχηστρωτή» της καθημερινότητας στο Δημόσιο Σχολείο: του Διευθυντή. Κάθε πρόγραμμα και κυρίως κάθε πρόβλημα, φιλτράρεται μέσα από τη σχολική διεύθυνση και «χρωματίζεται» από τις ψυχικές διαθέσεις και τις ικανότητες του διευθυντή σχολείου, ώστε να καταστεί πραγματοποιήσιμο.
Ο επικεφαλής της σχολικής μονάδας με αφυπνισμένο αίσθημα ευθύνης, διεγείρει συνεχώς το ενδιαφέρον των συνεργατών του και δημιουργεί το απαιτούμενο κλίμα παρακίνησης εξασφαλίζοντας τη δέσμευση των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων για την ικανοποίηση ολοένα υψηλότερων στόχων.
Ως συνάδελφος, σύμβουλος και συνετός φίλος συνάμα, ξεπερνώντας αντιζηλίες, ανταγωνισμό και παντός είδους μικρόνοιες, αντιλαμβανόμενος έγκαιρα και σε βάθος τη σχολική πραγματικότητα, αποτρέπει απώλειες και αποδεικνύεται άξιος της αποστολής του καθώς δεν έχει –ούτε πρέπει να έχει- ανάγκη το αξίωμα αλλά την αξία της θέσης που υπηρετεί.
Αν δεν συμβαίνει έτσι, τότε δυστυχώς η σχολική κοινότητα παλινδρομεί σε ανώριμες συμπεριφορές, που σε συνδυασμό με τη συναισθηματική εξάντληση, την απουσία ελέγχου και τα αισθήματα χαμηλής επίτευξης στόχων διδασκόντων και διδασκομένων, επιβεβαιώνουν την σκληρή -επί δικαίων και αδίκων- (ενίοτε όχι άδικη…) κοινή γνώμη, η οποία επιμένει ότι στα σχολεία επικρατεί σταθερά μια ψεύτικη τελετουργία!
Μαρία Αγναντή, φιλόλογος
Author: admins
