Του Γεωργίου Τσίγκα
«Κάθε πόλεμος είναι λάθος». Η θέση αυτή ακούγεται συχνά στις κοινωνικές συζητήσεις και πιο πολύ μετά την έναρξη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Σε αυτό το άρθρο προσπαθώ να εξηγήσω πώς, πολλές φορές στην ιστορία, οι συγκρούσεις υπήρξαν καταλύτες μεγάλων κατακτήσεων, δικαιωμάτων, ελευθερίας και νέων ξεκινημάτων, που, χωρίς τα όπλα και τον θάνατο ηρώων, δεν θα ήταν ποτέ δυνατές.
Από την αρχή, από τότε που ο homo sapiens sapiens έγινε το κυρίαρχο είδος στη γη, υπήρξαν συγκρούσεις. Η ανθρωπότητα πάντα αγωνιζόταν ανελέητα, για λόγους που κυμαίνονται από την ανάγκη ορισμένων χωρών για την ικανοποίηση βασικών αναγκών, έως την επιθυμία να αποκτήσουν μεγαλύτερες ελευθερίες και δικαιώματα, χρησιμοποιώντας οποιοδήποτε είδος όπλου. Πόλεμοι κατάκτησης, πόλεμοι ανεξαρτησίας, θρησκευτικοί, εμπορικοί, οικονομικοί, κοινωνικοί πόλεμοι, η στατιστική έχει μεγάλη ποικιλία .
Χωρίς αυτούς τους πολέμους , εμείς οι πολίτες του 2022 θα είχαμε την ίδια ιστορική, και ανθρωπολογική επίγνωση για να αντιμετωπίσουμε το αδιάκοπο γίγνεσθαι του κόσμου γύρω μας; Πραγματικά νομίζω ότι όχι.
Ο πλανήτης Γή , που βλέπουμε σήμερα, με τις ομορφιές του και φυσικά τις ατέλειές της, είναι αποτέλεσμα θανάτου, καταστροφής, γενοκτονίες, αίματος. Οι ελευθερίες που έχουμε, όπως αυτές της μετακίνησης, του τύπου, της συζήτησης, της ψήφου, του τρόπου ζωής σημαδεύονται με το αίμα εκείνων που προηγουμένως έδωσαν τη ζωή τους για το μέλλον των γενεών, για όλους εκείνους που κοιτάζοντας πίσω στο χρόνο, τους ευχαριστούμαι ως ήρωες ,που απεικονίζονται σε αγάλματα διάσπαρτα στις πλατείες όλου του κόσμου.
Χωρίς πολέμους, τώρα δεν θα μπορούσαμε καν να ταξιδέψουμε στο χρόνο με την ιστορία, ίσως επειδή θα απαγορευόταν, ίσως γιατί θα ήταν αλλοιωμένο, ίσως επειδή θα ήταν λάθος. Εν ολίγοις, αυτό που θέλω να προσπαθήσω να εξηγήσω σε αυτόν τον προβληματισμό είναι η ακόλουθη έννοια: πώς μπορούμε να είμαστε ενάντια σε “όλους πολέμους” το 2022, αφού δεν είμαστε τίποτα άλλο παρά ο καρπός όλων των πολέμων που οδήγησαν σε μια ελεύθερη, δημοκρατική Δύση, σε μια ελεύθερη δημοκρατική Ελλάδα , που παραμένει ο φάρος από τον οποίο επιδιώκουν να αντλήσουν έμπνευση και άλλα κράτη του κόσμου, για να είναι εξίσου καλύτερα.
Θα προσπαθήσω να το εξηγήσω. Η Ελλάδα πρέπει να αρνείται τον πόλεμο. Αλλά με ποια έννοια; « αποκηρύσσουμε τον πόλεμο και όλες τις πολεμικές ενέργειες; Η πραγματικότητα, πολλές φορές, είναι λίγο πιο σύνθετη . Το έθνος μας αποκηρύσσει τον πόλεμο «ως όργανο προσβολής της ελευθερίας των άλλων λαών και ως μέσο επίλυσης διεθνών διαφορών». Σε μια σύγκρουση όπου ένα έθνος έχει εισβάλει σε ένα άλλο, περιορίζοντας έτσι την κυριαρχία και την ελευθερία του, η Ελλάδα μας σήμερα παίρνει μια ξεκάθαρη θέση υπέρ του αμυνόμενου, δεν περιορίζεται στην αναφορά του περιστατικού.
Θυμάμαι πάντα ότι οι έλληνες αγωνιστές , πατριώτες του σύγχρονου κράτους, από το 1821 και το 1941 δεν είναι παράδειγμα άοπλου αγώνα (όπως ήταν ο Γκάντι και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αργότερα ο Νέλσον Μαντέλα), αλλά θαρραλέων, αξιέπαινων και αξιοθαύμαστων πράξεων αντίστασης στον εισβολέα και στον κατακτητή και είναι χρήσιμο όσο ποτέ να το θυμόμαστε . Επιπλέον, ο αγώνας χωρίς όπλα, που οδήγησε στον σχηματισμό του ινδικού κράτους και σε διαφορετικές εποχές σε μεγαλύτερα δικαιώματα για τον αφροαμερικανικό πληθυσμό των Ηνωμένων Πολιτειών, ο αγώνας ενάντια στο νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ, έχει προκαλέσει αμέτρητους θανάτους μεταξύ αμάχων που συμμετείχαν σε ένα πραγματικό ιδεολογικό πόλεμο, ένα πόλεμο υπέρ των ιδανικών ελευθερίας. Θα ήθελα λοιπόν να σας υπενθυμίσω ότι, παρόλο που είναι μια μεγαλειώδης πρωτοβουλία του πολιτισμού, της προόδου, της ανθρωπότητας, ο άοπλος αγώνας παραμένει μια σπάνια περίπτωση καθώς οι διάφορες συνιστώσες που εμπλέκονται ενεργούν υπέρ της πολεμικής δράσης .
Ναι, υπάρχουν μόνο πόλεμοι και λάθος πόλεμοι .
Με ποιον φακό λοιπόν πρέπει να δούμε τις συγκρούσεις; Απλό, υπάρχει διαφορετικός για κάθε πόλεμο, αλλά πρέπει να πας να το ψάξεις . Πόσοι άνθρωποι πέθαναν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης; Πόσοι πέθαναν στους ελληνικούς πολέμους ανεξαρτησίας; Πολλοί. Αλλά σε τι οδήγησαν; Στον πολιτισμό μας όπως τον ξέρουμε. Επομένως, ο πόλεμος, δυστυχώς, θα είναι πάντα μέρος αυτής της αποσκευής εθίμων, παραδόσεων και ιστορίας που πρέπει να έχει ο σύγχρονος άνθρωπος για να συνεχίσει την ιστορική του εξέλιξη, να έχει επίγνωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Ο πόλεμος δεν πρέπει να αποκηρύσσεται a priori, πρέπει να γίνεται σεβαστός και πολλές φορές να τιμάται. Αν σκέφτομαι δίκαιους πολέμους, εκτός από τους ελληνικούς ενάντια στους δυνάστες και κατακτητές και σε αυτούς που είχαν πρόθεση την υποτέλεια μας ,μου έρχεται στο μυαλό η αποαποικιοποίηση της αφρικανικής ηπείρου. Εκεί, από τη στιγμή που έγιναν κατανοητά και εσωτερικεύτηκαν όλα τα εργαλεία που υπέταξαν πλήρως την Αφρική στη Δύση, η αίσθηση του ανήκειν σε κάτι σύγχρονο και ταυτόχρονα παραδοσιακό, διαφορετικό από τον δυτικό κόσμο, οδήγησε σε αιματηρούς αγώνες, που τώρα επιτρέπουν στους ποικίλους λαούς , από το Μαγκρέμπ στο Κέιπ Τάουν, για να αντιμετωπίσουν ανεξάρτητα τις προκλήσεις του εικοστού πρώτου αιώνα.
Πάντα όμως στην ιστορία του ανθρώπινου είδους βρίσκουμε παραδείγματα λανθασμένων πολεμικών ενεργειών, όπως η γενοκτονία της Ρουάντα το 1994, όπου πίσω από επινοημένους εθνοτικούς συσχετισμούς, διαπράχθηκε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας από την κεντρική κυβέρνηση. Λάθος , άδικες συγκρούσεις και σωστές συγκρούσεις που πρέπει να θυμάστε υπάρχουν και θα υπάρχουν, αλλά σε όλες τις περιπτώσεις θα πρέπει πάντα να έχετε τον καλύτερο φακό για να τις διαβάσετε, να τις κατανοήσετε πλήρως, χωρίς συνθήματα και πολλά likes.
Πρέπει να απορριφθεί ο πόλεμος στην Ουκρανία; Πώς να διαβάσετε την ουκρανική σύγκρουση; Μια ξένη δύναμη, η Ρωσία, έχει εισβάλει σε ένα κυρίαρχο κράτος που νομίμως αναγνωρίζεται ως τέτοιο από όλο τον κόσμο, δηλαδή στην Ουκρανία. Σύμφωνα με όσα έχουν γραφτεί μέχρι τώρα, αυτός ο πόλεμος της Ρωσίας θα ήταν επομένως ένας λάθος πόλεμος, γιατί θα έβλαπτε την ελευθερία ενός γείτονα χωρίς αυτός με τη σειρά του να έχει παραβιάσει τη ρωσική κυριαρχία.
Πώς να κρίνουμε την ουκρανική άμυνα; Σεβόμενοι το και ανταποκρινόμενοι στα αιτήματα των εισβαλόμενων , αναζητώντας ταυτόχρονα, με κάθε δυνατό μέσο, τον δρόμο για την ειρήνη.
Δεν είναι απαραίτητο να αποκηρύξουμε όλους τους πολέμους στον κόσμο για να ξεφύγουμε από τις ευθύνες ενός πολίτη , αντίθετα είναι απαραίτητο να υπάρχουν διαθέσιμα μέσα ενημέρωσης εκτός από την καθεστωτική προπαγάνδα , που μπορούν να παρέχουν όλα τα κατάλληλα φίλτρα και χαρακτηρίστε αυτή τη σύγκρουση ως διαφορετική από άλλες και, επομένως, καθορίστε τι είναι σωστό και τι όχι
Το ότι ανήκεις σε μια ιδεολογία της ειρήνης, ωστόσο, δεν πρέπει να απομακρύνεσαι από μια προσεκτική μελέτη των συγκρούσεων, διαφορετικά υπάρχει ο κίνδυνος να δώσεις ως πάσα υπέρ στον εχθρό της ελευθερίας: την άγνοια.
Αφήστε το σχόλιό σας