Δεν ήταν απλώς μια κίνηση ενδεικτική πολιτικού πολιτισμού η τοποθέτηση του Γιώργου Μαυρωτά στη θέση του Γενικού Γραμματέα Αθλητισμού από τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ήταν και μια έξυπνη και ορθή κίνηση, κάτι που δείχνει σκέψη, άψογη εκτίμηση δεδομένων και άριστη αξιολόγηση.
Δυστυχώς, τέτοιες αποφάσεις σπανίζουν στα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Η εκτίμηση των πραγματικών προσόντων, της εξειδικευμένης εμπειρίας και της ορθολογικής αξιολόγησης μιας προσωπικότητας που τοποθετείται σε μια καίρια θέση ευθύνης δεν είναι στοιχεία που… ευημερούν στο πολιτικό μας τοπίο. Διαχρονικά. Και η τοποθέτηση ενός ανθρώπου όπως ο Μαυρωτάς στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού που είναι ένα πολύ δύσκολο, επικίνδυνο, κρίσιμο και πολύ αποφασιστικό πόστο δείχνει – κατά την ταπεινή μου γνώμη- σωστή κρίση και σωστή αξιολόγηση της κατάστασης.
Και δεν είναι γιατί γνωρίζω χρόνια το Γιώργο Μαυρωτά ως αθλητή και ως άνθρωπο που τα λέω αυτά. Είναι γιατί επί δεκαετίες, τέτοιες, τόσο σωστές επιλογές ΔΕΝ γίνονταν από τις κυβερνήσεις όλων των κομμάτων που πέρασαν από την κυβέρνηση. Και προσοχή: Δεν λέω ότι δεν υπήρξαν και άλλες αξιόλογες επιλογές γι αυτό το ιδιαίτερα ευαίσθητο πόστο. Υπήρξαν. Ο Κώστας Παπαναστασίου – για παράδειγμα- , ο Κυριάκος Βιρβιδάκης, ο Γιάννης Σγουρός και η Κούλα Γιαννακίδου ήταν επίσης εξαιρετικές επιλογές. Αλλά ο Γιώργος Μαυρωτάς δεν είναι μόνο ένας άνθρωπος μορφωμένος, με άριστες σπουδές, με πολιτική εμπειρία και , τέλος, με τεράστιο πλούτο αθλητικής παιδείας και ταλέντου που τον οδήγησαν στην κορυφή της λίστας των αθλητών- πρωταγωνιστών. Είναι και ένας άνθρωπος γεννημένος νικητής, με σπάνιο αθλητικό και πολιτικό ύφος και ήθος. Ένας άνθρωπος που σε κατακτά με τον τρόπο σκέψης και δράσης του.
Μέσα απ΄ την καρδιά μου του εύχομαι να ευδοκιμήσει ΚΑΙ σ αυτόν τον τομέα και αν ήμουν ο Λευτέρης Αυγενάκης, ο νέος υπουργός αθλητισμού, θα θεωρούσα τον εαυτό μου πολύ τυχερό που θα είχα ένα Μαυρωτά στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Έχω πάνω από ένα χρόνο να τον δω το Γιώργο αλλά είμαι σίγουρος ότι αυτές τις μέρες, τις πρώτες μέρες μετά την ανάληψη του πόστου του, θα ιδωθούμε πρωί-πρωί στους δρόμους της Βουλιαγμένης να «περπατάμε» τους σκύλους μας, πριν φύγει για το υπουργείο.
Τον τελευταίο χρόνο, μ όλα αυτά τα «παλαβά» που συμβαίνουν στον αθλητισμό μας, τόσο τον ερασιτεχνικό όσο και τον επαγγελματικό αλλά και στην «αθλητική τηλεόραση» που μπορεί να αναδείξει ή να «θάψει» τα σπορ, ήμουν εντελώς απογοητευμένος. Πήγαιναν – και πηγαίνουν- όλα κατά διαβόλου. Σήμερα, νοιώθω μιαν ελπίδα. Η ηγεσία του αθλητισμού είναι καλή. Και ο υπουργός είναι ένας πολύ σοβαρός και αποφασιστικός άνθρωπος και ο γενικός γραμματέας του, ένα πραγματικό κόσμημα.
Για σκεφτείτε το λίγο.
Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
