Οι πιο συνηθισμένες φράσεις στη χώρα μας είναι οι εξής, «δεν ήξερα, δεν το περίμενα, με γέλασε, έπεσα από τα σύννεφα» και άλλες παρόμοιες που όμως έχουν ακριβώς το ίδιο νόημα.
Την αποποίηση των δικών μας ευθυνών και τη μεταφορά της ευθύνης σε κάποιον άλλο που μας «ώθησε» να πάρουμε τη συγκεκριμένη απόφαση.
Είναι όμως έτσι; Μας τιμά σαν ενήλικες να λέμε ότι κάποιος μας ξεγέλασε; Ότι μας υποσχέθηκε και εμείς τον πιστέψαμε; Ότι δεν μας απασχόλησε ο τρόπος που θα επιτευχθεί το αποτέλεσμα αλλά μόνο το υποσχόμενο αποτέλεσμα; Ότι αδιαφορήσαμε για όλους και για όλα στο καθημερινό τρέξιμο για να προλάβουμε την καθημερινότητα; Ότι δεν μας έδωσαν αυτά που δεν δώσαμε ούτε εμείς; Ότι ζητήσαμε αυτά που δε θέλουμε να μας ζητήσουν;
Δυστυχώς, αλλά φταίμε. Φταίμε γιατί σαν λαός είμαστε επιπόλαιοι. Θέλουμε πολλά με λίγο.
Θέλουμε μπαλκονάτη υπόσχεση.
Θέλουμε να εξυπηρετήσουμε γιατί απλά είναι στο DNA μας η εξυπηρέτηση και στο πίσω μέρος του μυαλού μας έχουμε τον εκβιασμό που θα προκύψει από αυτή. Θέλουμε να κερδίσουμε χωρίς να ξέρουμε τι χάνουμε.
Θέλουμε φιλία αλλά ξεχάσαμε ότι η φιλία είναι μια σχέση αμφίδρομη που ρόλο έχουν τα συναισθήματα και όχι οι οικονομικές δοσοληψίες με τα προσδοκώμενα οφέλη.
Θέλουμε αγάπη ξεχνώντας όμως ότι είναι ίσως και το μοναδικό πράγμα που δεν το κερδίζεις με δωροδοκία.
Για τους παραπάνω λόγους :
- Βοηθάμε τον αστυνομικό να γίνει Πρόεδρος σε κάποιο χωριό και μετά φωνάζουμε για την αποδυνάμωση των κατά τόπους τμημάτων
- Θέλουμε να πουλήσουμε σε καλή τιμή τη ψήφο μας αλλά δεν αναρωτιόμαστε που θα βρει εκείνος που την αγοράζει τα χρήματα που μας υποσχέθηκε για να μας τα δώσει.
- Θέλουμε να αισθανόμαστε ότι είμαστε κοντά με τις διασημότητες για αυτό στέλνουμε ποδοσφαιριστές στην Ευρωβουλή, μοντέλα στην Βουλή και ηθοποιούς στα δημοτικά συμβούλια που πολλές φορές ειδικά οι τελευταίοι είναι αδύνατο να ασκήσουν την υποχρέωση τους καθώς ο τόπος εκλογής με τον τόπο εργασίας είναι χιλιόμετρα μακριά.
- Προτιμούμε τις ευχάριστες ειδήσεις από τις αληθινές και στενάχωρες γιατί ξεχάσαμε εκείνο το γνωμικό που έλεγε ότι εκείνος που σε στεναχωρεί θέλει το καλό σου.
- Πιστεύουμε ότι η σωτηρία της χώρας θα έρθει από τη γεωργία και τη κτηνοτροφία αλλά ούτε τα παιδιά μας θέλουμε να ασχοληθούν με τα παραπάνω επαγγέλματα αλλά και ούτε στεκόμαστε αρωγοί στα προβλήματα αυτών.
- Θέλουμε να κερδίσουμε ατομικό χρόνο αλλά δεν αναρωτιόμαστε από ποιους και με ποιο κόστος τον στερούμε .
- Έχουμε υποθηκεύσει αρκετά χρόνια από τη ζωή μας για ένα πανέμορφο και ακριβοπληρωμένο σπίτι που το έχουμε μετατρέψει σε ένα γυάλινο, απόρθητο και απλησίαστο φρούριο έχοντας καταργήσει ακόμη και εκείνες τις συναντήσεις που γίνονταν σε ονομαστικές εορτές.
- Ξεχάσαμε ότι η αναγνώριση που επιθυμούμε από τους άλλους είναι αποτέλεσμα του τρόπου ζωής, σκέψης και δράσης και όχι αυτοσκοπός.
- Λησμονήσαμε ότι οι σημαντικότερες γνωριμίες της ζωής μας είναι αυτές της οικογένειας μας και πολλές φορές απλά κοιτάμε να στριμώξουμε λίγο χρόνο στο καθημερινό μας πρόγραμμα και για αυτούς.
- Λειτουργούμε αντιστρόφως ανάλογα καθώς σε μια κοινωνία που χρειάζεται ένωση δυνάμεων, ψυχών και ενδιαφερόντων εμείς συμπεριφερόμαστε σαν τη χελώνα που στο παραμικρό θόρυβο κλείνεται γρήγορα στο καβούκι της.
Σε λίγο αυτές οι γραμμές τελειώνουν. Αν μπορέσουν να αφήσουν κάτι είναι μια μικρή γεύση σκέψης.
Για αυτά που προσμένουμε από τους άλλους. Για τις προϋποθέσεις που δημιουργήσαμε. Για τις ψεύτικες υποσχέσεις και το αλησβερίσι που έκρυβαν. Για τις πόρτες που κλείσαμε ενώ ζητάμε από τους άλλους να τις ανοίξουν. Για τις ευκαιρίες που δεν δώσαμε. Για το χαμόγελο και την καλημέρα που τσιγκουνευτήκαμε. Για την αναγνώριση που θέλουμε αλλά εμείς δεν δώσαμε. Για το στράγγισμα της ψυχής μας σε μια κοινωνία γεμάτη αγαθά.
Ας αλλάξουμε δρομολόγιο στο νου και τη ψυχή μας.
Ας κατεβούμε από το λεωφορείο της σκοπιμότητας και της επιπολαιότητας και ας επιλέξουμε εκείνο της υγιούς και σκεπτόμενης αντιμετώπισης των πραγμάτων κάνοντας μόνο στάση στη συλλογικότητα και στην ανθρωπιά. Σε αυτές μόνο θα βρούμε το χάρτη των δρομολογίων για μια καλύτερη κοινωνία που μας λείπει και την έχουμε ανάγκη.
Ευάγγελος Σαμαράς
