πρωτ. Αθανασίου Πολ. Τύμπα, θεολόγου – μουσικού
Στην διακήρυξή της η Φιλική Εταιρία, το 1821 προς τα Βαλκανικά έθνη τα καλεί και αυτά να βοηθήσουν στην Ελληνική Επανάσταση και να ξεσηκωθούν ενάντια στους Τούρκους, ώστε να λάβουν «τον στέφανον της Ορθοδοξίας και τον στέφανον της Ελευθερίας». Ποιος όμως είναι ο στέφανος της Ορθοδοξίας; Είναι ο στέφανος που στάθηκε στα κεφάλια των χιλιάδων νεομαρτύρων τα 400 χρόνια της σκλαβιάς, ο στέφανος που κράτησε ζωντανή την πίστη και την ελπίδα για την λευτεριά στους υπόδουλους ΄Έλληνες για τετρακόσια ολόκληρα χρόνια.
Οι νεομάρτυρες ήταν απλοί άνθρωποι του λαού που διακονούσαν μέσα στην σκλαβιά όλα τα επαγγέλματα. Δυστυχώς ανάμεσά τους ζούσαν και οι Οθωμανοί ιδιαίτερα στα μεγάλα χωριά και τις πόλεις. Εκεί υπήρχε και ο Τούρκος δικαστής που έλυνε όλες τις αντιδικίες που δημιουργούνταν και φυσικά της περισσότερες φορές έδινε δίκιο στους κατακτητές.
Το κοράνι έχει δύο βασικούς νόμους. Όποιος γίνεται Μωαμεθανός και αλλάζει πίστη πρέπει να αφαιρεθεί η ζωή του και μάλιστα από τους στενούς του συγγενείς. Επίσης, όποιος προσπαθούσε να προσηλυτίσει Τούρκο ειδικά τα χρόνια της σκλαβιάς έπρεπε να καταδικαστεί σε θάνατο. Έτσι λοιπόν τρεις είναι η κύριες αφορμές για τον μαρτύριο των υποδούλων. Πρώτη περίπτωση και πιο συχνή είναι η ψευδής κατηγορία εναντίον κάποιων νέων παλικαριών και όμορφων κοριτσιών, ότι ενώ είχαν ασπαστεί τον μωαμεθανισμό, στην συνέχεια άρχισαν πάλι να ζουν ως γνήσιοι χριστιανοί. Αυτό γινόταν κυρίως γιατί κάποιος Τούρκος ή Τουρκάλα πλούσια ζήλευε την ομορφιά τους ή την προκοπή τους σε κάποιο προσοδοφόρο επάγγελμα της εποχής.
Δεύτερη περίπτωση ήταν όταν κάποιοι, συνήθως σε νεαρή ηλικία, Τούρκοι έκαναν παρέα με Χριστιανόπουλα και όταν επέστρεφαν στο σπίτι τους εκφράζονταν θετικά για τον Ορθόδοξο τρόπο ζωής. Πολλοί μάλιστα Τούρκοι στέλνανε τα παιδιά τους να μορφωθούν σε Ελληνικά σχολεία όπως γινόταν στον Τύρναβο, τα Αμπελάκια και την Ραψάνη, μεγάλα χωριά της Θεσσαλίας. Έτσι μαρτύρησε ο νέος διδάσκαλος Γεώργιος του σχολείου της Ραψάνης, όταν ένας μαθητής του Τούρκος επηρεασμένος από τη ζωή του δασκάλου του εκφραζόταν με θαυμασμό στους γονείς τους για τον τρόπο ζωής των χριστιανών. Αυτοί τον κατηγόρησαν στον δικαστή του Τυρνάβου και καταδικάστηκε σε θάνατο μετά από πολλά βασανιστήρια για προσηλυτισμό.
Τρίτη περίπτωση μαρτυρίου είναι όταν με την θέληση του κάποιος Χριστιανός παρουσιάζονταν στον δικαστή της πόλης τους και έλεγε: «εγώ χριστιανός γεννήθηκα και χριστιανός θα πεθάνω». Δυστυχώς κάποια στιγμή της ζωής του είχε απαρνηθεί τον Χριστό παρασυρόμενος είτε από το νεαρό της ηλικίας είτε διότι κάποιος πλούσιος Τούρκος του έταξε χρήματα και άνετο τρόπο ζωής μέσα σ΄ εκείνα τα δύσκολα χρόνια. Τότε πήγαινε στον πνευματικό του με δάκρυα στα μάτια και ζητούσε να μαρτυρήσει για τον Χριστό. Οι πνευματικοί της εποχής τούς απέτρεπαν από το μαρτύριο και τους έλεγαν να συνεχίσουν ως Χριστιανοί μια φυσιολογική ζωή. Εάν επέμεναν τους έστελναν στο Άγιο Όρος να προσευχηθούν και να ετοιμαστούν για το Μαρτύριο. Σε αυτή την τρίτη κατηγορία κατατάσσεται ο Άγιος Κωνσταντίνος από την Ύδρα, που θα σας παρουσιάσω στο επόμενο άρθρο μου.
Τελειώνω με μερικά από τα βασανιστήρια που έκαμαν οι Οθωμανοί δήμιοι στους νεομάρτυρες: τους τοποθετούσαν γυμνούς μέσα σε λουτρά της εποχής με υπερβολική θερμοκρασία ώστε να ψηθούν αργά και βασανιστικά, τους κεντούσαν ή τους έβγαζαν τα νύχια, τους τραβούσαν με γερά λουριά ώστε να παραμορφώνεται το σώμα τους, τους πετάλωναν τα πόδια, τους έδεναν σε πασσάλους και αφού τους άλειφαν με πίσσα ή νέφτι τους έβαζαν φωτιά, τέλος μετά από πολλά βασανιστήρια τους αποκεφάλιζαν.
Πάμπολλα όμως είναι και τα θαύματα την ώρα του μαρτυρίου :άλλοι δεν καίγονταν, άλλους μόλις τους πετούσαν στην φυλακή μισοπεθαμένους την άλλη μέρα τους βρίσκαν υγιείς, στο τέλος δε του μαρτυρίου στήλη ακτίστου φωτός ένωνε τον ουρανό με την γη, θέαμα που έβλεπαν όχι μόνον οι χριστιανοί αλλά και οι Τούρκοι, πολλοί από τους οποίους άλλαζαν πίστη.
Author: Trikalanews
