Στην οδό Δεινοχάρη, λίγο πριν το γήπεδο του Φούντα, κάτοικοι και γονείς διαμαρτύρονται ότι στο σημείο όπου καθημερινά περνούν παιδιά με ποδήλατα για την ακαδημία μπάσκετ, το οδόστρωμα έχει ήδη φθαρεί. Όχι από την παλαιότητα, αλλά από ένα έργο που παραδόθηκε πρόσφατα – με τσιμέντο αντί ασφάλτου.
Το αποτέλεσμα; Λακκούβες, ρωγμές, λιμνάζοντα νερά. Επικινδυνότητα και εικόνα εγκατάλειψης. Όμως, το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη συγκεκριμένη οδό. Η Δεινοχάρη είναι απλώς η αφορμή.
Έργα που πληρώνονται – και παραδίδονται σαν να μη γίνονται
Η εικόνα αυτή δεν είναι μεμονωμένη. Σε όλη την πόλη, από δρόμους μέχρι πλατείες, παρατηρείται το ίδιο μοτίβο:
- πρόχειρες αποκαταστάσεις,
- υψομετρικές διαφορές,
- άναρχες παρεμβάσεις χωρίς εποπτεία,
- εξογκώματα και κακοτεχνίες,
- δρόμοι που θυμίζουν περισσότερο πεδία εκσκαφής παρά δημόσιες υποδομές.
Οι εργολάβοι σκάβουν, «κλείνουν» και φεύγουν. Οι πολίτες μένουν να αναρωτιούνται ποιος υπογράφει αυτές τις παραλαβές – και με ποιο κόστος.
Αντιδημαρχία Έργων: σε λειτουργία αυτόματου πιλότου (και χαλασμένου;)
Ο αρμόδιος Αντιδήμαρχος Έργων κ. Καταβούτας, σύμφωνα με κατοίκους, είναι εξαφανισμένος. Όχι μόνο από τη Δεινοχάρη – αλλά από κάθε δημόσια τοποθέτηση ή απάντηση στις ορατές αστοχίες.
Το αίσθημα στους πολίτες είναι σαφές, καμία επίβλεψη, καμία ευθύνη, καμία στοιχειώδης πρόβλεψη για την ποιότητα ζωής στις γειτονιές. Η Αντιδημαρχία φαίνεται να λειτουργεί σε αυτόματο πιλότο – και ίσως χαλασμένο.
Αν έτσι παραδίδονται τα έργα, καλύτερα να μη γίνονται
Η πόλη έχει μετατραπεί σε ένα διαρκές εργοτάξιο με άγνωστο αποτέλεσμα. Η έκρηξη έργων που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια δεν καταλήγει σε πρόοδο, αλλά σε αγανάκτηση.
Γιατί ένα έργο δεν κρίνεται από το πότε ξεκινά, αλλά από το πώς παραδίδεται.
