Γράφει ο Δρ. Κώστας Πατέρας, D.Ed., M.Ed., Ph.D.
Τις τελευταίες δεκαετίες έχουν αλλάξει πολλά πράγματα στον κοινωνικό, τον οικονομικό και τον πολιτικό χώρο.
Ο κομματικός φανατισμός, με τις λαοθάλασσες, στις πλατείες και στους δρόμους, οι πράσινες και οι μπλε ταυτότητες και τα χωριστά καφενεία, πέρασαν, ευτυχώς, χωρίς επιστροφή.
Αυτό δείχνει πως ο Λαός ωρίμασε περισσότερο και οι πολίτες έχουν καταλάβει ότι τα πολιτικά μορφώματα και οι πολιτικοί νοιάζονται πάνω απ’ όλα για το προσωπικό τους συμφέρον και για το πολιτικό τους μέλλον.
Δεν γνώριζαν αυτό που έλεγε ο Θουκυδίδης ότι «όταν η Πολιτεία ευημερεί τότε ευημερούν όλοι οι πολίτες».
Θα μπορούσαμε να πούμε πως οι πολίτες άλλαξαν θέσεις και διαθέσεις, απογοητευμένοι από κόμματα, από κυβερνήσεις και από πολιτικούς.
Έτσι γύρισαν την πλάτη, έβγαλαν τις παρωπίδες και ψηφίζουν χωρίς πάθος και χωρίς μίσος.
Βλέπουν πως οι καιροσκόποι και τα τρωκτικά του πολιτικού συστήματος λυμαίνονται τα πάντα.
Έτσι άμβλυνε η συνείδηση του Λαού, που κυνηγά την προσωπική καταξίωση. Δυστυχώς ο θησαυρός αποδεικνύεται σχεδόν πάντοτε ότι είναι άνθρακες». Πάμε από το κακό στο χειρότερο.
Μέσα σ’ αυτή την πολιτική «αναμπουμπούλα» έχει αλλάξει και η σταθερότητα των κομματικών σχηματισμών.
Κάποτε υπήρχε το … «Μαντρί» και αυτό ήταν χώρος χωρίς διέξοδο. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ έλεγε πως «όποιος φεύγει από το μαντρί τον τρώει ο λύκος». Σήμερα, όμως, γίνεται Υπουργός …!
Έστηναν οι κομματικοί «εγκάθετοι» υποψήφιους Δημάρχους, Περιφερειάρχες και Βουλευτές και είχαν την απαίτηση να ψηφισθούν από όλα τα πολιτικά … πρόβατα,είτε ήταν ικανοί είτε ήταν ανίκανοι.
Οι κοινωνίες όμως ξύπνησαν και «όταν οι Λαοί ξυπνούν οι τύραννοι πεθαίνουν».
Μέσα σε αυτό το κοινωνικό και πολιτικό … ανεμοβόρι ξεπετάχτηκαν οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ, οι πολιτικοί αντάρτες, που έφεραν σε δύσκολη θέση ή που διέλυσαν την κομματική πειθαρχία, προκειμένου να επιβιώσουν οικονομικά και πολιτικά ή και από ηθική αντίδραση.
Δεν άλλαξαν μόνο κόμματα, γιατί βλέπουν πως δεν υπάρχει ιδεολογία και κοινωνικός προσανατολισμός, αλλά φεύγουν και από τις παρατάξεις.
Μερικές φορές το Πολιτικό Αντάρτικο το δημιουργούν τα ίδια τα κόμματα, με τις διαγραφές στελεχών.
Ο αυταρχισμός, με τους καρεκλοκένταυρους των κομματικών μηχανισμών, είναι και αυτό πηγή … ανταρσίας.
Το πολιτικό σύστημα μπορεί να κάνει ότι θέλει έχει, όμως, την απαίτηση άπαντες να σέβονται τις επιλογές του. Είτε είναι δίκαιες είτε άδικες, είτε είναι ηθικές είτε όχι.
Μπορεί να δίνει υποσχέσεις στους πολίτες και στα στελέχη του, χωρίς να τις υλοποιεί. Κι όμως έχει την απαίτηση να μην έχεις, ως πολίτης, λόγο και να μην έχεις αντιρρήσεις.
Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούνται οι «Αντάρτες», οι οποίοι προκαλούν μεγάλο πονοκέφαλο στους «προεστούς» των κομμάτων.
Επομένως, δεν είναι μόνον το συμφέρον, που δημιουργεί αποσχιστικές τάσεις στους πολιτικούς, αλλά και το άσχημο … στήσιμο και η κακή λειτουργία των κομμάτων.
Έτσι έχουμε πολίτες και πολιτικούς με αριστερές ιδέες να προσχωρούν σε συντηρητικά κόμματα και αντίστροφα και να γίνονται Βουλευτές, Υπουργοί, Δήμαρχοι, Διοικητές ΔΕΚΟ και Νοσοκομείων.
Η Πασοκοποίηση της σημερινής Ν.Δ., από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι μία μεγάλη απόδειξη.
Όσο τα κόμματα θα είναι Αρχηγικά και θα λειτουργούν με αγκυλώσεις, χωρίς να έχουν δημοκρατικές διαδικασίες και ευαισθησίες, τόσο οι ΑΝΤΑΡΤΕΣ θα αυξάνονται.
Θα απαξιώνονται όμως έτσι και το πολιτικό σύστημα αλλά δυστυχώς και το Δημοκρατικό πολίτευμα.
Είχε άδικο ο Θουκυδίδης που έλεγε, για την αρχαία Αθήνα, το «λόγω μεν Δημοκρατία, έργω δε η του πρώτου ανδρός αρχή»;
Η επίταξη χώρων από την σημερινή Κυβέρνηση, για την δημιουργία κλειστών δομών, για τους άτυπους λαθρομετανάστες στα νησιά, τα λέγει όλα …!
Στην Λέσβο υπάρχουν 22.000 κάτοικοι και περίπου 30.000 λαθρομετανάστες …!
Πολιτικοί και κόμματα «ας φάνε από το φαγητό που μαγείρεψαν» επί δεκαετίες …! Αυτό, όμως, είναι πολύ κακό για την Ελλάδα, που μαζί με τα άλλα αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα από Ανατολάς.
Δεν ήξεραν. Δεν ρώταγαν.
