Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Στην Ισπανία αποφάσισαν να εφαρμόσουν πιλοτικά σε ορισμένες επιχειρήσεις, 6.000 εργαζομένων συνολικά, την τετραήμερη απασχόληση των 32 ωρών εβδομαδιαίως, χωρίς να μειωθούν οι αποδοχές τους.
Θεωρούν ότι μπορεί με τον τρόπο αυτό, να αποδίδουν περισσότερο οι εργαζόμενοι, απ’ ότι όταν εργάζονται περισσότερες μέρες και ώρες, κάτι που προκαλεί στρες στο προσωπικό και μειώνει, όπως λένε, την απόδοσή τους και την παραγωγικότητά τους.
Αυτά αν τολμούσε να τα ξεστομίσει κανείς στην Ελλάδα, το λιγότερο που θα του έκαναν, θα ήταν να τον έπαιρναν για ανισόρροπο, να τον έστελναν από κει που ήρθε και να τον χλεύαζαν στα κανάλια.
Βλέπετε ζούμε σε μια χώρα που επικρατεί μια εργασιακή ζούγκλα. Άλλοι δουλεύουν δεκάωρα και δωδεκάωρα και εμφανίζονται στα ασφαλιστικά ταμεία ότι εργάζονται τετράωρα. Αυτά συμβαίνουν κυρίως στους χώρους υγειονομικού ενδιαφέροντος και στις τουριστικές επιχειρήσεις.
Άλλοι δουλεύουν δεκαπέντε ημέρες συνεχόμενα και πληρώνονται ένα μέρος των αργιών και τα υπόλοιπα τα παίρνουν σε ρεπό. Αυτά συμβαίνουν στην πλειοψηφία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων της χώρας. Αλλού πάλι, εργαζόμενοι δουλεύουν ανασφάλιστοι και με μαύρα.
Συζητάει η κυβέρνηση να θεσπίσει ακόμη χειρότερα πράγματα που της ζητούν οι σύνδεσμοι επιχειρήσεων και βιομηχανιών, δηλαδή να εργάζεται ο κόσμος συνεχόμενα, χωρίς ρεπό, χωρίς υπερωρίες, δώδεκα ώρες την ημέρα, επτά ημέρες την εβδομάδα για ένα εξάμηνο και να κάθονται το άλλο εξάμηνο, μόνο και μόνο για να καλύπτουν τις εποχικές ανάγκες των επιχειρήσεων, χωρίς υπερωρίες και χωρίς αμοιβές αργιών.
Σε άλλες επιχειρήσεις χρησιμοποιούν εδώ και χρόνια ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, με συμβάσεις flat, δηλαδή χωρίς δώρα, άδειες, επιδόματα.
Κι όλα αυτά με τις ευλογίες του κράτους.
Φαντάζεστε λοιπόν να πείτε πως θα εφαρμοστεί στην Ελλάδα τετραήμερη εργασία και μάλιστα χωρίς τη μείωση αποδοχών; Ακόμη και οι συνδικαλιστές της ΓΣΕΕ θα πέσουν στα πατώματα από τα γέλια, αν δεν καλέσουν αμέσως το δημόσιο ψυχιατρείο να μαζέψει αυτόν που θα τολμήσει να κάνει μια τέτοια πρόταση.
Βλέπετε η Ελλάδα σ’ αυτά τα πράγματα, ακολουθεί τις παλιές παραδοσιακές μεθόδους για τους εργαζόμενους. Να δουλεύουν όσο περισσότερο γίνεται, με τη χαμηλότερη αμοιβή, τα ακόμα λιγότερα δικαιώματα κάτω από τις χειρότερες συνθήκες.
Ό,τι ακριβώς γίνεται σε τριτοκοσμικές χώρες που επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας.
