Του Πρωτοπρεσβυτέρου Νικολάου Δαλαγιώργου
Σε λίγες ημέρες πολλά παιδιά θα κληθούν να διαγωνιστούν για μία θέση στα Ανώτατα και Ανώτερα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μας. Κάθε χρόνο όμως πολλά παιδιά γίνονται φορείς ενός τεταμένου άγχους και στρες, το οποίο επιδεινώνετε πολλές φορές από την συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά όταν αποτυγχάνουν, με αποτελέσματα φοβερά για την ψυχολογία και την κατάσταση των νέων παιδιών, που πολλές φορές όπως έχουμε ακούσει, τα οδηγούν και στην αυτοκτονία. Εκείνο που πρέπει να καταλάβουν οι γονείς και τα παιδιά τα ίδια, είναι ότι ένας άνθρωπος είναι αδύνατον να θυμάται και να αποτυπώνει σε οποιαδήποτε στιγμή του ζητηθεί, όλο το βιβλίο, αφού η γνώση στον ανθρώπινο νου δεν είναι στην επιφάνεια πάντοτε, αλλά αποθηκεύεται στην μνήμη μας. Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα τζουκ-μποξ που έχει αποθηκευμένη την ύλη και όταν πατήσουμε το κουμπί του θέματος που θα μας ζητηθεί, εκείνο θα ανατρέξει και θα βγάλει στην επιφάνεια αυτό που του ζητήσαμε. Οπότε είναι λάθος οι γονείς να εξετάζουν τα παιδιά τους, γιατί αυτό τους επιφέρει περισσότερο άγχος. Έτσι ένα επιμελές διάβασμα απομνημονεύει την ύλη, αρκεί η ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου να είναι τέτοια ώστε να μπορεί εύκολα να ανακτά τις πληροφορίες που θέλει για τα επικείμενα θέματα.
Μία μαθήτρια, άριστη, όταν μπήκε στην τάξη για να γράψει τα ξέχασε όλα και βγαίνοντας ξέσπασε σε κλάματα γιατί είχε θυμηθεί τα θέματα. Αυτήν λοιπόν την ψυχολογική κατάσταση του νέου υποψηφίου πρέπει να βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Και για να βοηθήσουν οι γονείς τα παιδιά τους, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τα παιδιά ανήκουν κατά το ήμισυ σε αυτούς και το υπόλοιπο μισό στον Θεό, αφού την ψυχή την ενσπείρει στον άνθρωπο μόνο ο Θεός. Εφόσον λοιπόν ανήκουν και στον Θεό γιατί τον αφαιρούμε από την ζωή τους; Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πάντα στην ζωή μας εξαρτώνται από το θέλημα και την πρόνοια του Θεού.
Έτσι το θέμα εάν θα επιτύχει ή όχι το παιδί μου εξαρτάται από το Θεό, γιατί δεν ξέρουμε πραγματικά ποιο είναι το συμφέρον για την ψυχή του και για την περαιτέρω πορεία του. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να δώσουμε ένα τέλος σε αυτό, ότι τα παιδιά δεν είναι προϊόντα που υπάρχουν στην οικογένεια και ξοδεύουμε γι’ αυτά λεφτά στα φροντιστήρια. Κι’ αυτό το λέγω διότι τα παιδιά που δεν θα επιτύχουν στις εξετάσεις έχουν, εκτός από την στενοχώρια τους, να αντιμετωπίσουν και τους γονείς οι οποίοι τα μετράνε σε ευρώ και όχι σαν παιδιά και πολύ περισσότερο σαν εικόνες του Θεού. Κάποτε μια μαθήτρια πλησίασε έναν Ιερέα και του είπε την αγωνία της εάν δεν καταφέρει να περάσει. Εκείνος της απάντησε: «–Ε και τι έγινε! Δεν τρέχει τίποτε!» Η κοπέλα ξαφνιάστηκε και νόμισε ότι δεν κατάλαβε τι του είπε. Μετά από δύο χρόνια έρχεται και του λέει: «-Πάτερ όταν πριν δύο χρόνια μου μιλήσατε έτσι , νόμιζα ότι δεν ήσασταν καλά. Σήμερα έρχομαι και σας λέω ότι είχατε δίκαιο. Και τι έγινε που σπουδάζω;»
Πως όμως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας; Κατ’ αρχήν πρέπει να τους δώσουμε να καταλάβουν, ότι η επιτυχία ή η αποτυχία τους στις εξετάσεις εξαρτάται από το Θεό ο οποίος αγαπά τα παιδιά πολύ περισσότερο από εμάς. Έτσι τους εξηγούμε ότι εάν δεν περάσουν δεν σημαίνει τίποτε, αλλά ίσως να θέλει ο Καλός Θεός να τα προφυλάξει από καταστάσεις που μόνον ο Θεός γνωρίζει. Επίσης πρέπει να τους επισημάνουμε ότι θα είμαστε δίπλα τους ακόμα και εάν χρειαστεί να ξαναδώσουν εξετάσεις.
Αυτήν την περίοδο στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου, γίνεται κάθε μέρα βραδινό Σαρανταλείτουργο, όπου ο Ιερεύς μνημονεύει «τους ευσεβείς και ορθοδόξους χριστιανούς», αλλά και πληθώρα μαθητών που πρόκειται να δώσουν εξετάσεις. Μάλιστα κατά καιρούς βλέπουμε και τους νέους να ξεφεύγουν από το διάβασμα, οι οποίοι έρχονται κι’ αυτοί να παρακαλέσουν τον Πατέρα τους. Αυτή η επικοινωνία με τον Θεό είναι πάρα πολύ καλή για την ψυχολογία του υποψηφίου, διότι την ψυχή την έδωσε ο Θεός και μόνον σε εκείνον αναπαύεται. Ακόμα και τα παιδιά τα οποία δεν προλαβαίνουν να έλθουν στις παρακλήσεις που τελούνται στους Ναούς της πόλεώς μας, πρέπει έστω για δεκαπέντε λεπτά, να κλείνουν τα βιβλία, να ηρεμούν και να προσεύχονται στο Θεό. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος ηρεμεί διότι προσφέρεται στον Θεό, και έτσι αντιλαμβάνεται μετά καλύτερα το μάθημα το οποίο δεν κατανοούσε πριν. Επίσης η Θεία Κοινωνία είναι και αυτή ένας σοβαρός παράγοντας ώστε το παιδί να έχει αυτοπεποίθηση, αυτογνωσία, γαλήνη διότι ο Χριστός μέσα μας δημιουργεί μία ξεχωριστή ψυχολογική κατάσταση ώστε ο άνθρωπος να αναπαύεται. Μάλιστα θα πρέπει οι γονείς να νηστέψουν εκείνοι για τα παιδιά τους, αφού τα ίδια δεν είναι σε θέση να νηστέψουν, διότι έτσι πρέπει να λειτουργεί η κατ’ οίκον Εκκλησία της προσφοράς του ενός προς τον άλλον και πάντα σε συνεννόηση με τον πνευματικό μας.
Για τον λόγο αυτό, από την Κυριακή 15 Ιουνίου και κάθε βράδυ στις 8:30 θα περιμένουμε όλους του μαθητές και μαθήτριες στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου για να τους ευχηθούμε Καλή Επιτυχία, διαβάζοντας ειδική ευχή για το άγχος αγρυπνώντας καθημερινά και μένοντας προσευχόμενοι στον Άγιο Τριαδικό Θεό.
