Ο Σ.Π.ΟΡ.Τ. διέσχισε νέο μονοπάτι που άνοιξαν σπουδαστές της ΣΑΕΚ Τρικάλων, καταλήγοντας στο ιστορικό γεφύρι της Παλαιοκαρυάς
Η εναλλαγή πολύωρων απαιτητικών αναβάσεων με μικρές πεζοπορίες δίνει την ευκαιρία της συμμετοχής σε ευρύτερο κοινό όπως έγινε την περασμένη Κυριακή που βαδίσαμε από το Ροπωτό μέχρι το πέτρινο γεφύρι της Παλαιοκαρυάς ακολουθώντας ένα μονοπάτι που άνοιξαν πρόσφατα οι σπουδαστές του τμήματος Συνοδών Βουνού της ΣΑΕΚ Τρικάλων.
Έχει μήκος 2,7 χλμ και χρειάζεται μόλις μια ώρα εύκολης πεζοπορίας ξεκινώντας από το ύψος του Αι Γιάννη, πριν από το Ροπωτό.
Το μονοπάτι κινείται παράλληλα με τον δρόμο που οδηγεί στην Παλαιοκαρυά, στη βορινή πλαγιά της Καραβούλας, πάνω από το φαράγγι του Πορταϊκού.
Στην αρχή της πορείας ακλουθούμε για λίγο έναν νεραύλακα που κυλά τα νερά του ανάμεσα σε καταπράσινα δέντρα σε καθαρά ανοιξιάτικο τοπίο. Στη συνέχεια μπαίνουμε σε βαθύσκιωτη στράτα μέσα σε δάσος φυλλοβόλων δέντρων όπου κυριαρχεί η βελανιδιά. Πρέπει να επισημάνουμε ότι η ύπαρξη του φαραγγιού επιτρέπει την ανάπτυξη μιας μεγάλης ποικιλίας βλάστησης που μαζί με τη παρουσία πλήθους ειδών αγριολούλουδων και μανιταριών επιτρέπει τον χαρακτηρισμό του μονοπατιού σαν βοτανικού παράδεισου. Μεταξύ πολλών άλλων βρήκαμε τον Λευκό κρίνο (Lilium candidum) στην αρχή της ανθοφορίας του. Το είδος περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (2009) με τον χαρακτηρισμό «Σχεδόν Απειλούμενο».
Μικρές ανηφόρες και κατηφόρες που καθόλου δεν κουράζουν, χείμαρροι και νερά που τροφοδοτούν τα νερά του Πορταϊκού, φωνές πουλιών κάτω από έναν ουρανό που προοιωνίζει τη βροχή αλλά μοιράζει αρμονικά το φως εννοώντας τους φωτογράφους.
Λίγο πριν φτάσουμε στο γεφύρι βλέπουμε από ψηλά το στενότερο σημείο του φαραγγιού, ακούμε τη βουή του καταρράκτη και….. του Διγενή τα μαρμαρένια αλώνια δίπλα στη ροή του ρέματος. Ένα πλακόστρωτο και δίπλα του ένα κιόσκι για τέρψη των επισκεπτών που φτάνουν ως εκεί εποχούμενοι και όχι βαδίζοντας όπως παλιά. Αν έτσι εννοείται η ανάπτυξη, ας λείπει. Ευτυχώς σύντομα η δύναμη του νερού θα το ξηλώσει, όπως άρχισε είδη να κάνει.
Η ευρύτερη περιοχή της Παλαιοκαρυάς βρίσκεται νότια της εθνικής οδού που συνδέει τα Τρίκαλα με τα Τζουμέρκα (και την Άρτα, τελικά). Παίρνει το όνομά της από τον μικρό ποταμό Παλαιοκαρίτη –ο οποίος λίγο αργότερα ενώνεται με τον προαναφερόμενο Πορταϊκό– και χωρίζεται σε τρία μικρά χωριά: την Άνω, τη Μέση και την Κάτω Παλαιοκαρυά. Το γεφύρι ανήκει στην επικράτεια της τελευταίας.
Το γεφύρι εντοπίζεται γύρω στα 500 μέτρα εκτός των ορίων του οικισμού της Παλαιοκαρυάς, στη θέση «Τσιμπιδέικα». Η ονομασία αυτή απηχεί το χάνι του Τσιμπίδα, που βρισκόταν παλιότερα εδώ, ενώ η κατασκευή γεφυρώνει τις δύο όχθες του Παλαιοκαρίτη. Την πλαισιώνουν ψηλοί, απότομοι βράχοι, με τα νερά να τροφοδοτούν την πλούσια, παρόχθια βλάστηση.
Το πότε ακριβώς κατασκευάστηκε το περίτεχνο γεφύρι δεν είναι σαφές, πάντως το θεωρούμε έργο του 16ου αιώνα, τοποθετούμενο (πιθανότατα) γύρω στο 1550. Είναι μονότοξου τύπου, με το μήκος του να ανέρχεται στα 26 μέτρα και το ύψος στα (περίπου) 12 μέτρα. Το άνοιγμα του τόξου του υπολογίζεται σε 19,50 μέτρα. Ιστορικά ήταν κατασκευή με μεγάλη σημασία, καθώς ένωνε την Πύλη Τρικάλων με τα χωριά του Ασπροποτάμου, λειτουργώντας έτσι ως σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος μεταξύ Θεσσαλίας και Ηπείρου –τόσο για την κίνηση των ανθρώπων, όσο και για τη μεταφορά των εμπορευμάτων.
Το γεφύρι αυτό αναδείχθηκε ακόμα περισσότερο χάρη στις εργασίες κατασκευής δύο μικρών φραγμάτων στην περιοχή του, το 1975. Το χάνι του Τσιμπίδα και ορισμένα σπίτια βρέθηκαν τότε κάτω από τη λίμνη που σχηματίστηκε εκεί, ενώ τα νερά του ποταμού τροφοδότησαν τους δύο καταρράκτες που γοητεύουν σήμερα τους επισκέπτες της περιοχής ήδη πριν τους πλησιάσουν, καθώς από μακριά δίνουν την εντύπωση υδάτινης κουρτίνας. Ο μικρός πέφτει από ύψος 2 μέτρων, ενώ ο μεγάλος είναι πιο εντυπωσιακός, πέφτοντας από ύψος 12 μέτρων.
