To Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), ως σύμβουλος οργανισμός του ΟΗΕ (ΕCOSOC) σε θέματα ναρκωτικών, ανακοίνωσε στην Ελλάδα την Ετήσια Έκθεση του INCB (Διεθνής Επιτροπή για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις 25 Μαρτίου, στη Βιέννη.
Το INCB προειδοποιεί για «μια κρυφή επιδημία, τη χρήση ναρκωτικών από ηλικιωμένους», δηλαδή από άτομα άνω των 65, τα οποία μέχρι το 2050 θα αποτελούν το 1/6 του παγκόσμιου πληθυσμού, καθώς ο τελευταίος, φαίνεται να γερνάει ταχέως.
Η χρήση ουσιών και οι σχετικές διαταραχές στον γηραιότερο πληθυσμό έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια.
Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, την τελευταία δεκαετία έχει τριπλασιαστεί η χρήση των περισσότερων ουσιών μεταξύ των ηλικιωμένων. Η κατανάλωση παυσίπονων, ηρεμιστικών, βενζοδιαζεπινών και καταπραϋντικών είναι υψηλότερη σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα από ό,τι στον γενικό πληθυσμό.
Επιπλέον, και η χρήση κάνναβης κατά τον τελευταίο χρόνο αυξήθηκε στους ηλικιωμένους άνω των 65 από 1,2% το 2012 σε 5,1% το 2019. Ωστόσο, όπως επισημαίνει το ΙΝCB, υπάρχει η τάση αυτή η πληθυσμιακή ομάδα να αγνοείται επιδημιολογικά, επιστημονικά και πολιτισμικά.
Όπως δήλωσε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Ροββά, αλλά και ραδιοφωνικά στο Πρώτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ και τον δημοσιογράφο Θάνο Σιαφάκα, ο Πρόεδρος του ΚΕΘΕΑ, Ψυχίατρος και Διδάκτωρ του Παν/μίου Αθηνών, Χρίστος Λιάπης, «Η οικονομική κρίση πίεσε ιδιαίτερα αυτές τις ηλικίες.
Ήταν αυτοί οι άνθρωποι που, έτσι όπως είναι διαμορφωμένη η δομή της ελληνικής κοινωνία, βρέθηκαν στη θέση να καλύπτουν οικονομικά τα άνεργα παιδιά τους ή να ενισχύουν το εισόδημα της οικογένειας, για να ανατραφούν τα εγγόνια τους, γεγονότα ιδιαίτερα ψυχοπιεστικά.
Μέσα στην Πανδημία οι ηλικίες αυτές βίωσαν και βιώνουν και πάλι στρεσογόνες καταστάσεις, είτε λόγω οικονομικών προβλημάτων των παιδιών τους -αναστολές εργασιακών συμβάσεων, ανεργία- είτε λόγω αυξημένου κινδύνου για νόσηση, με αποτέλεσμα να έχουμε ακόμη μεγαλύτερη χρήση ουσιών.
Πρέπει να πούμε ότι η συστηματική χρήση ηρεμιστικών οδηγεί σε εθισμό και κατάχρηση, ενώ οι συγκεκριμένες ουσίες ενοχοποιούνται και για άλλα προβλήματα, όπως αυξημένη προδιάθεση για άνοιες, όπως η άνοια τύπου Alzheimer, που πλέον τείνουν να πάρουν διαστάσεις επιδημίας.
Στην Ελλάδα, όταν μιλούμε για χρήση οπιοειδών από ηλικιωμένους, αναφερόμαστε κυρίως σε ανθρώπους που εξαρτήθηκαν από αυτές τις ουσίες νεότεροι αλλά κατάφεραν να επιβιώσουν μέχρι σήμερα, παραμένοντας χρήστες.
Από την άλλη πλευρά, στη χώρα μας, παρατηρείται σημαντική αύξηση των ανθρώπων που ξεκίνησαν, για παράδειγμα, γύρω στα 50 τους την κατάχρηση αλκοόλ, μέσα στην κρίση και την Πανδημία, μια ουσία που συχνά θεωρείται ως μέσο αυτοίασης των ψυχολογικών προβλημάτων».
