Η Κρανιά είναι ένας συχνός προορισμός του συλλόγου μας αφού περιβάλλεται από ενδιαφέροντες ορεινούς σχηματισμούς με σπουδαιότερο αυτόν της Τριγγίας που φτάνει σε ύψος τα 2.204 μέτρα.
Στην ουσία, μαζί με τον σχηματισμό της Νεράιδας αποτελεί έναν κορμό που χωρίζεται στα δύο με τον αυχένα «Γκολέμι». Είναι βουνά πυκνά δασωμένα στις υπώρειες με έλατα κυρίως και φυλλοβόλα δέντρα κατά δεύτερο λόγο (οξιές και βελανιδιές).Ψηλότερα είναι γυμνά, αντίθετα από το γειτονικό Δοκίμι, στο οποίο η βλάστηση φτάνει μέχρι τις κορυφές. Το ρέμα της Σκληνιάσας χωρίζει τους δυο ορεινούς όγκους και καταλήγει στον Ασπροπόταμο, στη θέση «Τρία Ποτάμια».
Στόχος μας αυτή τη φορά η κορυφή Τζουάνα (υψ. 1934 μ.). Γνωστή και ως Μυρμήγκι στους ντόπιους, η κορυφή δεν έχει ιδιαίτερες δυσκολίες και προσπελαύνεται από αρκετά σημεία. Εμείς προτιμήσαμε την ανάβαση από τα βόρεια, μέσα από το ελατόδασος που συχνά μας δίνει τη δυνατότητα παρατήρησης μιας μεγάλης ποικιλίας μανιταριών και συλλογής κάποιων ειδών που γνωρίζουμε με ασφάλεια ότι είναι βρώσιμα. Βασικά ανάμεσα στα έλατα συλλέγουμε βωλίτες (Boletusedulis και Boletusreticulatus), και στα ξέφωτα βρίσκουμε ζαρκαδίσια (Macrolepiotaprocera) και αγαρικά(Agaricusbisporus). Θα πρέπει να τονίσουμε ότι για τη συλλογή των ειδών απαιτείται μεγάλη εμπειρία αφού ο κίνδυνος της δηλητηρίασης είναι σοβαρός, ακόμα και του θανάτου.
Ακόμη, το δάσος φιλοξενεί σε μεγάλους αριθμούς εντυπωσιακά ζουρλομανίταρα (Amanitamuscaria), πολλά από τα οποία μόλις σκάζουν μέσα από τη λευκή κάψα αναδύοντας τα κόκκινα καπέλα τους. Αναφέρουμε για όποιον ενδιαφέρεται και όσα από τα υπόλοιπα είδη σε πρώτη ματιά αναγνωρίσαμε: Rusulabrunneoviolacea, Rusuladelica, Rusulavirescens, Trametesversicolor, Pholiotaaurivela, Flamulinavelutipes, Hypholomafasciculare, Langermaniagigantea, Calvatiaexcipuliformis, Clitocybeodora, Caloceraviscosa, Clavariadelpustruncates, Coprinuscomatus, Helvellacrispa, Lactaruisdeliciosus, Lycoperdonperlatum, Ramariaaurea.
Χωρίς ασφαλώς να περιορίζεται στα παραπάνω είδη, το δάσος της Κρανιάς αποτελεί έναν σπουδαίο μανιταρότοπο που μας δίνει την ευκαιρία να ανακαλύπτουμε κάθε φορά και νέα είδη. Όχι ασφαλώς για λόγους γαστρονομικούς αλλά για την αισθητική απόλαυση που προσφέρει το βασίλειο των μυκήτων.
Μετά από μιας ώρας ανηφορική πορεία χωρίς σαφές μονοπάτι βγαίνουμε σε υποαλπικό οροπέδιο με όνομα Πάντια Ούρσα. Μπροστά και αριστερά μας η κορυφή Τζουάνα, ένας πέτρινος τοίχος πάνω από το χωριό και δεξιά οι ήπιες πλαγιές του Καπ Γκρας. Βαδίζουμε με νότια πορεία σε παχύ χορτάρι μέχρι τους πρόποδες της κορυφήςγια να φτάσουμε σε αυτήν μετά από 2.30’ περίπου ώρες καθαρής πορείας.
Από εδώ η θέα απλώνεται ανεμπόδιστη από την Τύμφη μέχρι τις νοτιότερες κορυφές των Αγράφων. Ανατολικά, η πανύψηλη Τριγγία εμποδίζει τη ματιά μας αλλά δυτικά προβάλλουνκαθαρά ο Λάκμος, η Κακαρδίτσα, τα Τζουμέρκα, το Χατζή, το σύμπλεγμα Αυγό – Μαρόσα – Λουπάτα.
Η ζεστή και διάφανη μέρα επιτρέπει την παραμονή μας στην κορυφή για αρκετή ώρα. Έκπληξη ήταν η παρουσία 7 όρνεων (Gypsfulvus) που γυροπετούσαν για αρκετή ώρα πάνω από το δάσος. Πρόκειται για ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό ατόμων, γεγονός που σημαίνει ίσως την παρουσία πτώματος κάποιου μεγάλου ζώου, αγελάδας ίσως.
Στην επιστροφή μας στο χωριό, αφιερώσαμε μεγάλο μέρος του απογεύματος στο ψήσιμο των μανιταριών και στην κατανάλωσή τους.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Για την Κυριακή 27/10έχουμε προγραμματίσει διάσχιση στο Βίτσι ακολουθώντας τη διαδρομή Βίγλα Πισοδερίου – Λούτζερ – Γκολίνα – Λέσιτς – Μελάς. Για όσους ενδιαφέρονται, υπάρχει και πρόγραμμα διήμερου, με διαμονή στο καταφύγιο Βίγλας.
