Τώρα τον χειμώνα τα ψηλά βουνά είναι δύσκολα στην πρόσβαση και η μέρα μικρή. Ευκαιρία για μικρές και εύκολες αναβάσεις ώστε να ξεκινήσουν την πεζοπορία νέοι φίλοι. Κάπως έτσι επιλέχθηκε η ανάβαση στην κορυφή του Ιτάμου Αθήναιο με αφετηρία την Πύλη και με κατάληξη στην Καμάρα.
Ο όγκος του ανάμεσα στην Πύλη και το Μουζάκι με ύψος τα 1134 μέτρα είναι ιδιαίτερα επικλινής από την μεριά του κάμπου, ενώ από την δυτική πλευρά του οι κλίσεις είναι ήπιες. Το κακό είναι ότι ξεχάσαμε ότι η Πύλη βρίσκεται στα 200μ. Τα 1000μ. υψομετρικής διαφοράς, οι τρεισήμισι ώρες ανηφόρας, η λάσπη και τα γλιστερά βράχια έγιναν τόπος μαρτυρίου για τους νέους φίλους μας.
Στο βουνό όμως μετράει η θέληση και αυτή μπορεί να πειθαρχήσει το σώμα. Έπαθλο η χαρά της νίκης του πνεύματος πάνω στην σάρκα. Ελπίζω οι πολυπληθείς φωτογράφοι του συλλόγου μας να αποθανάτισαν με επιτυχία την προσπάθεια όλων μας.
Ιτάμους, το δένδρο με τους χαρακτηριστικούς κόκκινους τοξικούς καρπούς, δεν έχουμε συναντήσει σ’ αυτό το βουνό. Κάτω από την κορυφή υπάρχουν κυρίως καστανιές και το υπόλοιπο είναι βοσκότοπος. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο Ίταμος ήταν αφιερωμένος στις Ερινύες, οι οποίες τιμωρούσαν τους ανθρώπους με τη χρήση του δηλητηρίου του. Η θεά Άρτεμις χρησιμοποίησε βέλη ποτισμένα σε δηλητήριο Ιτάμου. Με εντολή της μητέρας της Λητούς σκότωσε με αυτά τα βέλη τα παιδιά της Νιόβης, η οποία καυχιόταν για την πολυτεκνία της.
Τα συγχαρητήριά μας στους φίλους του ΟΠΟΠ Πύλης, οι οποίοι με πολλές ώρες προσωπικής εργασίας ξανάνοιξαν το παλιό μονοπάτι που κατεβαίνει από την κορυφή από την δυτική πλευρά και τελειώνει στην Καμάρα. Είναι πολύ πιο βατό από το άλλο που ανεβήκαμε μέσα από την Πύλη.
