Χιλιάδες Τρικαλινοί συνταξιούχοι δεν θα έχουν ούτε σοκολατάκι να δώσουν στα εγγόνια τους – Τεράστια η ζημιά στην τοπική αγορά
Οι μέρες του Πάσχα πλησιάζουν, όμως για χιλιάδες συνταξιούχους στον Νομό Τρικάλων η Ανάσταση έρχεται χωρίς… Ανάσα. Οι καταβολές των συντάξεων μηνός Μαΐου μεταφέρονται για μετά τις γιορτές, αφήνοντας δεκάδες οικογένειες χωρίς τα στοιχειώδη, στερώντας από τα εγγόνια ακόμη και ένα σοκολατένιο αυγό.
Ο e-ΕΦΚΑ ανακοίνωσε πως οι κύριες και επικουρικές συντάξεις για τον Μάιο θα καταβληθούν την Παρασκευή 25 και τη Δευτέρα 28 Απριλίου – δηλαδή μετά το Πάσχα, όταν τα έξοδα θα έχουν ήδη γίνει και η τοπική αγορά θα έχει ήδη περάσει την κορύφωση της εορταστικής περιόδου.
Και κάπως έτσι, ένα ζήτημα «λογιστικό» μετατρέπεται σε κοινωνική κρίση.
Οι παππούδες που κρατούν τις οικογένειες – και τώρα «στερεύουν»
Δεν πρόκειται για υπερβολή: χιλιάδες Τρικαλινοί ηλικιωμένοι είναι αυτοί που στηρίζουν σήμερα τα παιδιά τους, που δίνουν χρήματα στα εγγόνια τους, που στηρίζουν μικρά και μεγάλα νοικοκυριά. Χρήματα που γίνονται ταμείο στα τοπικά μαγαζιά, στα ζαχαροπλαστεία, στα εμπορικά, στις λαϊκές.
«Όταν τους στερείς τη σύνταξη, κόβεις οξυγόνο απ’ όλη την τοπική κοινωνία», λέει έμπορος στην αγορά των Τρικάλων, που βλέπει το πασχαλινό καλάθι να μένει άδειο. Κι ας ήρθαν οι πρώτοι επισκέπτες. Κι ας λάμπει ο καιρός.
Επιστολή του Εμπορικού Συλλόγου – Δεν εισακούστηκε
Ο Εμπορικός Σύλλογος Τρικάλων είχε ήδη αποστείλει επιστολή στην κυβέρνηση, ζητώντας πρόωρη καταβολή των συντάξεων λόγω Πάσχα, ώστε να ενισχυθεί η κατανάλωση και να μη χαθεί η εορταστική περίοδος για τις μικρές επιχειρήσεις.
Το αίτημα έπεσε στο κενό. Και μαζί του, κάθε ελπίδα για τόνωση της τοπικής οικονομίας.
Όταν η ελπίδα εξαντλείται
Η Τρικαλινή κοινωνία, όπως και πολλές άλλες στην Περιφέρεια, χάνει σιγά σιγά την ελπίδα της. Δεν είναι μόνο η ακρίβεια. Είναι η αίσθηση ότι οι άνθρωποι που έχτισαν αυτή τη χώρα δεν υπολογίζονται πια – ούτε καν στις γιορτές.
Η καθυστερημένη σύνταξη δεν είναι απλώς μια ημερομηνία. Είναι τραπέζι χωρίς κρέας. Είναι γιαγιά χωρίς μποναμά. Είναι παππούς που απολογείται στα εγγόνια του.
Και είναι μια αγορά που στενάζει, ένα Πάσχα χωρίς χαμόγελα, μια κοινωνία που αντί να σηκώνεται… σκύβει.
