Ξεκινώντας από το Δροσοχώρι (Τυφλοσέλι) για την επανάληψη μιας διαδρομής που κάναμε στο μακρινό 2014 ήμασταν προετοιμασμένοι για τη μακριά εννιάωρη πορεία. Η υψομετρική διαφορά των 1200 μέτρων κάνει τη διαδρομή απαιτητική αλλά η ομορφιά της αξίζει κάθε κόπο.
Δάσος στην αρχή, ελατόδασος πυκνό και υγιές με λαμπερές φτέρες στα ξέφωτα. Χνάρια αγιογούρουνων, κελαηδίσματα πουλιών, αγριοφράουλες, ορχιδέες. Χώμα νωπό από τη βροχή, λάσπη ελάχιστη, ιδανικές συνθήκες πεζοπορίας.
Ανηφορικό και επίπονο το τελευταίο τμήμα του μέχρι να βγούμε στο διάσελο, να πιάσουμε το μονοπάτι που οδηγεί στα ορεινά λιβάδια που στέρεψαν από πρόβατα και γέμισαν με αγελάδες. Μεγάλα ανοιχτοκάστανα ζωντανά ξεφυτρώνουν μέσα από τις φτέρες. Μακριά επίφοβα κέρατα και μάτια αγαθά. Αδιάφορα για την παρουσία μας, ούτε που νοιάζονται.
Αντίθετα με το μεγάλο κοπάδι των αλόγων που βόσκουν λίγο ψηλότερα. Στα αλπικά λιβάδια του Αυγού, στο τρυφερό πράσινο μιας παρατεταμένης άνοιξης, το μεγάλο κοπάδι μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Δίχως σέλες και χαλινάρια, ζώα που εγκαταλείφθηκαν από τους κτηνοτρόφους και αγρίεψαν περιδιαβαίνοντας τα υψίπεδα, ομορφαίνουν τον τόπο με την ύπαρξή τους.
Ξαφνιασμένα από την παρουσία μας απομακρύνονται με ελαφρύ τροχασμό. Λίγο πιο πέρα στέκονται και μας κοιτούν και έπειτα σμίγοντας με ένα κοπάδι αγελάδων ηρεμούν επιτρέποντας το πλησίασμα. Σαν να κατάλαβαν την πρόθεσή μας, στέκονται ακίνητα, ποζάρουν για τη φωτογράφιση. Πλησιάζουμε σιγά – σιγά σε απόσταση λίγων βημάτων.
Τι υπέροχα πλάσματα. Στη νιότη τους λάμπει η άνοιξη των υψιπέδων με τα πολύχρωμα αγριολούλουδα και τα λευκά υπολείμματα του χειμώνα. Νευρώδεις λαιμοί, δυνατά στήθη, μακριά εύρωστα πόδια, κεφαλές σε μάρμαρο σκαλισμένες. Λάμπει το τρίχωμα στον ήλιο. Γκρίζο, λευκό, όλες οι αποχρώσεις του καφετί. Τα ευγενέστερα των ζώων, με τα πελώρια μάτια που επιβάλουν τον σεβασμό και την αγάπη.
Για λίγο μένουν ανάμεσά μας, κατόπιν κινούνται χαμηλότερα και αίφνης αλλάζει το τοπίο, μένουν οι απογυμνωμένες κορυφές αγκαλιασμένες με τα σύννεφα.
Πόσο μακριά από εδώ είναι ο προορισμός μας. Στο τέλος του ορίζοντα ο μέγας κώνος της κορυφής που μια γελά και μια δακρύζει. Κάποιες σκέψεις για ανάβαση στη χαμηλότερη προκορφή μπαίνουν σε ψηφοφορία και χάνουν από την αίγλη των 2146 μέτρων. Συνεχίζουμε έχοντας τον χρόνο με το μέρος μας αφού η μέρα είναι μπροστά μας.
Τώρα ο τόπος είναι τραχύς. Πέτρες και σάρες, πεδίο δύσβατο αντάμα με τη μεγάλη κλίση. Όλο και φτάνουμε στο τέρμα μα όλο και κάτι υπάρχει παραπέρα και ανεβαίνουμε και ανεβαίνουμε, φτάσαμε πάνω από το Νεραϊδοχώρι, είδαμε το φράγμα της Μεσοχώρας, το Χατζή, τα τελευταία χιόνια των Τζουμέρκων και της Κακαρδίτσας, όλες τις μύτες των Αγράφων και επιτέλους, νάμαστε εδώ, δίπλα στο πεσμένο κολωνάκι της κορυφής, μιας από τις ψηλότερες και πιο δύσκολες της περιοχής μας.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας -Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
Author: Trikalanews
