Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
Για το ευρύ κοινό, μέχρι πρότινος ήταν μια άγνωστη επιστημονική ομάδα αυτή των λοιμοξιολόγων. Τους ανακαλύψαμε με την εμφάνιση του κορωνοϊού, όταν εμφανίστηκε και τη χώρα μας. Από την πρώτη στιγμή ο κόσμος τους αγκάλιασε. Κάποιους τους λάτρεψε. Μέχρι που έφτασε η στιγμή να τους θεωρεί τσαρλατάνους και πολιτικάντηδες, οι οποίοι πετούν στον κάλαθο των αχρήστων την επιστημοσύνη τους, για μια θέση στην πολιτική.
Καθημερινά φάσκουν και αντιφάσκουν. Τη μια στιγμή προτείνουν σκληρά μέτρα και την επομένη, χωρίς μεταβολή των συνθηκών προς το καλύτερο, τα ανακαλούν για να στηρίξουν τις προσδοκίες της κυβέρνησης για την ανάκαμψη της οικονομίας ή για μικρότερο πολιτικό κόστος.
Άγονται και φέρονται καθημερινά, σύμφωνα με τις επιθυμίες του Μεγάρου Μαξίμου. Έτσι κατάφεραν να χάσουν κάθε ίχνος αξιοπιστίας απέναντι στον κόσμο. Το τελευταίο lockdown επιβλήθηκε στη χώρα μας, όταν ξεπεράσαμε τα 300 με 400 κρούσματα ημερησίως. Για να έρθουν σήμερα που μετράμε 3.500 κρούσματα την ημέρα και περίπου 60 νεκρούς και πάνω από 600 διασωληνωμένους στις εντατικές των νοσοκομείων και ορισμένους να βρίσκονται διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, αφού δεν υπάρχουν άλλες και να μας λένε, πως πρέπει να ανοίξουν όλα σε μια εβδομάδα.
Κανείς δεν τους είπε, ότι με τέτοιες αποφάσεις αυτογελοιοποιούνται και κανείς πλέον δεν θα τους παίρνει στα σοβαρά ό,τι κι αν λένε; Ξοπίσω έρχονται τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία παριστάνουν τους αβανταδόρους σ’ αυτές τις ανακοινώσεις. Αναλαμβάνουν τη σκυτάλη δημοσιογράφοι, που εμφανίζονται ως βοηθοί λοιμοξιολόγων και αραδιάζουν μεθοδευμένα ρεπορτάζ τα οποία καθοδηγούν τους πολίτες στην αποδοχή άνευ αντιρρήσεων της νέας άποψης, που αναιρεί ό,τι άλλο έχει ειπωθεί στο παρελθόν για τη μεταδοτικότητα και το πώς κολλάει ο ιός.
Αραιά και που ακούγεται καμιά άλλη άποψη του στυλ, «μην τα ανοίξετε όλα αυτή τη στιγμή, θα είναι ολέθριο λάθος». Όμως τέτοιες φωνές καταπνίγονται αμέσως, όταν εμφανίζουν την αγανάκτηση των έγκλειστων πολιτών, οι οποίοι επιζητούν άμεσο απεγκλωβισμό, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Και με τη ζωή του κόσμου τι γίνεται; Προφανώς έχει αποτιμηθεί από το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και έχει κοστολογηθεί πολύ χαμηλά, και μάλλον έχει θετικό πρόσημο η απόφαση να πεθάνουν επιπλέον μερικές χιλιάδες συμπολιτών μας από κορωνοϊό, από το να καταρρεύσει εντελώς η οικονομία. Βλέπετε τα λεφτά τελειώνουν και τα βοηθήματα που δίνει το κράτος, όπου να ‘ναι θα σταματήσουν, γιατί ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Έτσι θα ξαμολήσουν τον κόσμο στους δρόμους, με υποτυπώδεις περιορισμούς και μέτρα κι όποιος ζήσει.
Ας αναλάβει λοιπόν ο καθένας την ατομική του ευθύνη και ας μην τα περιμένει όλα από την κυβέρνηση, η οποία σ’ αυτή τη φάση, φαίνεται ανίκανη να διαχειριστεί αυτή την τόσο δύσκολη κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει, με ευθύνη δική της, που δεν μπόρεσε σ’ αυτή τη φάση, να έχει ξεκάθαρη και σοβαρή στάση απέναντι στην πανδημία.
