Γράφει ο Γιώργος Καΐκης
Μετά το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη όλοι μιλάνε για διαχρονικές ευθύνες, όλοι αναλαμβάνουν «τις ευθύνες που τους αναλογούν» …από την πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, τον Αλ.Τσίπρα και την αξιωματική αντιπολίτευση…μέχρι και τον «μοιραίο» σταθμάρχη της Λάρισας.
Κανένας τους όμως δε λέει ποιες είναι αυτές οι διαχρονικές ευθύνες ..και πόσο μάλλον.. «ποιο μερίδιο αναλογεί στον καθένα». Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο, είναι μελετημένο, έχει συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Γιατί οι αποκαλούμενες διαχρονικές ευθύνες έχουν συνέχεια στο χρόνο, έχουν συνέχεια στο χώρο-τομέα-αντικείμενο, έχουν συνέχεια από κυβέρνηση σε κυβέρνηση, από υπουργό σε υπουργό ( σκεφτείτε τι παραλαμβάνει ο κάθε νέος πρωθυπουργός και υπουργός και τι παραδίδει στη λήξη της θητείας του).
Άλλωστε όλοι οι αστοί πολιτικοί καταλήγουν στο ότι… «το κράτος έχει συνέχεια». Έτσι, λοιπόν, αυτές οι ευθύνες έχουν συνέχεια, αλλιώς δε θα ήταν διαχρονικές. Όσο και να θέλουν να τις μικρύνουν, να τις κάνουν κομματάκια, αναλαμβάνοντας δήθεν ο καθένας το κομμάτι του, να τις «λιανίσουν» για να χαθεί η μεγάλη-κύρια ευθύνη και να μικρύνει η δική τους «ατομική», υπάρχει μια κοινή γραμμή που τις ενώνει . Γι’αυτό δε μπορεί να κομματιαστεί στις ράγες καμιάς προπαγάνδας η κοινή-συλλογική κρατική –κυβερνητική ευθύνη όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής φυσικά.
Ποια όμως είναι η κοινή γραμμή, το νήμα, ο άξονας που τους ενώνει και τους καθιστά ενόχους;
Είναι η κοινή πολιτική -στρατηγικής σημασίας -που ακολουθούν όλα τα αστικά κόμματα και έχει να κάνει με το λεγόμενο «έργο της απελευθέρωσης τομέων και υπηρεσιών» που πολύ απλά σημαίνει –το είδαμε και στην εφαρμογή του: την κρατική υποχρηματοδότηση του δημόσιου τομέα, την κατάτμηση κλάδων, υπηρεσιών και κρατικών επιχειρήσεων, τις ιδιωτικοποιήσεις αυτών, το «άνοιγμα» τομέων και υπηρεσιών -που διαχειρίζονται τα φυσικά και κοινωνικά αγαθά, τον φυσικό αλλά και τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο – σε πεδίο αγοραπωλησίας και εμπορευματοποίησης από «κεφαλαιούχους επενδυτές». Απελευθέρωση πρώτα απ όλα των όρων και προϋποθέσεων για τις μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις και τα κρατικά μονοπώλια ( πχ ο ΟΣΕ αγοράστηκε από το ιταλικό κρατικό μονοπώλιο των σιδηροδρόμων) για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους, για την ενίσχυση του μονοπωλιακού ανταγωνισμού, για το κυνήγι του καπιταλιστικού κέρδους, που τελικά το πληρώνει ο λαός τόσο με τα ακριβά εισιτήρια, τα ελλιπή δρομολόγια κλπ όσο και με τα ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας, με την ίδια τη ζωή του τελικά.
Αυτές είναι οι πολιτικές και οι κατευθύνσεις της ΕΕ προς τα κράτη μέλη της. Ο τσακωμός τους για το ποιος τις εφάρμοσε καλύτερα, ταχύτερα κλπ δηλώνει ξεκάθαρα την αγωνία που έχουν όλοι οι αστοί πολιτικοί να δείξουν στα αφεντικά των επιχειρηματικών ομίλων-επενδυτών ποιος κάνει την «καλύτερη δουλειά» για τη διασφάλιση γρήγορου και υψηλού κέρδους μέσω της λεγόμενης απελευθέρωσης.
Προσπαθούν να συσκοτίσουν ένα κύριο στοιχείο της πολιτικής τους, ότι όλες οι κυβερνήσεις και το κράτος αντιμετωπίζουν τις ανάγκες και την προστασία του λαού ως «κόστος» που πρέπει να παραμερίζεται γιατί βλάπτει την κερδοφορία του κεφαλαίου και τις λεγόμενες αντοχές της οικονομίας.
Αυτή την κατεύθυνση υπηρετούν και κατώτεροι διοικητικοί μηχανισμοί του κράτους όπως η τοπική διοίκηση.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα στο Δήμο Τρικκαίων, που εδώ και 3 χρόνια έχει συζητηθεί στο δημοτικό συμβούλιο το σχέδιο βιώσιμης αστικής κινητικότητας(Σ.Β.Α.Κ), στα πλαίσια του οποίου εξελίσσονται αυτό το διάστημα διάφορες παρεμβάσεις στην πόλη.
Τότε, στις 27 Γενάρη του 2020, η παράταξη που στηρίζει το ΚΚΕ στο δημοτικό συμβούλιο ( η «Λαϊκή Συσπείρωση» ) στο πλαίσιο της συζήτησης μεταξύ άλλων τόνιζε :
« …για όλους αυτούς τους σχεδιασμούς –αναπλάσεις δίνονται τεράστια ποσά, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι για τα έργα που επιλέγονται με όρους αγοράς, ιδιωτικοοικονομικής-εμπορευματικής εκμετάλλευσης υπάρχουν χρήματα, ενώ έργα ζωτικής σημασίας για το λαό περνάνε στα αζήτητα, όπως π.χ τα τεράστια προβλήματα με τη σχολική στέγη.
Αλλά επειδή αναφερόμαστε σε Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης, γιατί είναι απαγορευτικό σύμφωνα με τον κ. Παπαστεργίου, να μιλάμε για την ανάγκη υπογειοποίησης των γραμμών του ΟΣΕ που διασχίζουν και κόβουν την πόλη μας στα δύο με τόσα θύματα όλα αυτά αυτά χρόνια ?»
Να λοιπόν, που οι τοποθετήσεις μας έχουν διαχρονική ισχύ και επαληθεύονται στη ζωή, δυστυχώς με με τον πιο δραματικό τρόπο, όπως τραγικά αληθινές βγήκαν οι τόσες προειδοποιήσεις, ενέργειες, κινητοποιήσεις των εργαζόμενων, ακόμη και παραιτήσεις στελεχών στον ΟΣΕ, γιατί δεν εισακούσθηκαν.
Δεν είμαστε προφήτες ούτε μάντεις του κακού, δεν είμαστε κινδυνολόγοι και ούτε εκ του ασφαλούς κριτές. Αυτό το αποδεικνύει η στάση και η δράση μας διαχρονικά και πολύ περισσότερο αυτές τις δύσκολές μέρες.
Ούτε οι κυβερνήσεις, η τοπική διοίκηση -δήμαρχος και περιφερειάρχης- είναι κωφοί ή ξεροκέφαλοι ή ανίκανοι κλπ. Ούτε το κράτος είναι ανύπαρκτο και πλανιέται ως φάντασμα από πάνω μας .
Όποια πέτρα κι αν σηκώσεις σ’ αυτό το κράτος, από τις κυβερνήσεις και τους πρωθυπουργούς που πέρασαν και κυβερνούν, όποια ντουλάπι και αρχείο ν ανοίξεις στα υπουργεία, στις περιφέρειες, τα δημαρχεία,, όποια απόφαση δεις είτε στο χαρτί, είτε σε ψηφιακή-ηλεκτρονική μορφή στους κρατικούς οργανισμούς και τους οργανισμούς του δήμου, θα βρεις από κάτω τη λογική που βάζει τις υποδομές και την ασφάλεια του λαού στο ζύγι του « κόστους οφέλους», θα βρεις τη λογική και το κράτος που είναι φτηνό για το λαό και ακριβό για τους επενδυτές, το κεφάλαιο, τους ομίλους.
Ενώ σήμερα υπάρχουν όλες οι δυνατότητες από την εξέλιξη της επιστήμης, της τεχνολογίας, των εφαρμογών και των εργαλείων να καλυφθούν οι λαϊκές ανάγκες σε σύγχρονες και ασφαλείς υποδομές. Υπάρχουν όλες οι δυνατότητες να μην υπολογίζεται η ανθρώπινη ζωή σαν κόστος, να υπολογίζεται ως η βασική κοινωνική προτεραιότητα, διότι είναι ανεκτίμητης αξίας
Αυτήν την πολιτική, τα πρόσωπα που την υπηρετούν από τα διάφορα επίπεδα και θέσεις του κρατικού μηχανισμού, όσους την υποστηρίζουν ιδεολογικά- πολιτικά, έστω κι αν δεν βρίσκονται σε «καίριες θέσεις» αλλά τις διεκδικούν, πρέπει να καταδικασθούν και στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές αλλά και στις τοπικές και περιφερειακές που έπονται, ενισχύοντας αποφασιστικά το αντίπαλο δέος, το Κ.Κ.Ε.!
Γιώργος Καΐκης
Δημοτικός Σύμβουλος Τρικκαίων,
Υποψήφιος βουλευτής Τρικάλων με το ΚΚΕ
Author: TrikalaNews
