Την ερχόμενη Κυριακή στις 10.45 το πρωί, θα αποδοθούν οι τιμές στον πρώτο πεσόντα του Ελληνοϊταλικού πολέμου, Τρικαλινό Βασίλη Τσιαβαλιάρη με καταγωγή από την Πιαλεία.
Στην πλατεία του χωριού, όπου δεσπόζει το Ηρώο του Πεσόντα, ο Δήμος Πύλης σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πιαλείας, για 17η χρονιά, θα αποδώσει τις πρέπουσες τιμές.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης, περιλαμβάνει:
11:00 π.μ.: Επιμνημόσυνη Δέηση.
11:10 π.μ.: Σύντομοι Χαιρετισμοί επισήμων. Παρουσίαση 1ου Πολεμικού Ανακοινωθέντος Έπους 28ης Οκτωβρίου 1940.
11:20π.μ.: Προσκλητήριο πεσόντων. Απόδοση τιμών από Σύλλογο Αναβίωσης Ελληνικού Στρατού 1940-1941.
11:25π.μ.: Κατάθεση στεφάνων.
11:30π.μ.: Παρουσίαση τραγουδιών εποχής 1940 από Μουσική Χορωδία Παλαιομοναστήρου.
11:35π.μ.: Κεντρική Ομιλία από τον Κων/νο Γκιουλέκα, π. Υφυπουργό Παιδείας – Βουλευτή και Δημοσιογράφο.
11:45π.μ.: Απαγγελία ποιημάτων μαθητών Δημοτικού Σχολείου Πιαλείας.
11:50π.μ.: Λήξη εκδήλωσης.
Ο Βασίλειος Τσιαβαλιάρης από την Πιαλεία Τρικάλων ήταν σύμφωνα με τις μαρτυρίες και όλα τα στοιχεία της εποχής, ο πρώτος πεσών στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Η σφαίρα τού Ιταλού στρατιώτη τον βρήκε στο μέτωπο και τον σκότωσε, στις 5 το πρωί της 28ης Οκτωβρίου, σε φυλάκιο στα ελληνοαλβανικά σύνορα.
Ήταν 28 Οκτωβρίου 1940. Ελληνοαλβανικά σύνορα. Ώρα 5η πρωινή. Η ιταλική σφαίρα βρίσκει τον στόχο της: ο στρατιώτης Βασίλειος Τσαβαλιάρης ήταν ο πρώτος πεσών τού Ελληνικού Έπους. Η σάλπιγγα έδινε το σύνθημα της μάχης ως ένα προσκλητήριο στο υπέρτατον αγώνα για την Ελευθερία.
Πίσω απο τα σκόπευτρα με το δάκτυλο στην σκανδάλη οι φρουροί των προκεχωρημένων φυλακίων προσπαθούσαν να διαπεράσουν το σκοτάδι. Απέναντι σε απόσταση λίγων μέτρων, ο εχθρός μόλις είχε αρχίσει την επίθεση του. Προτού ακόμη εκπνεύσει το τελεσίγραφό τους, οι Ιταλοί είχαν εξαπολύσει τις ταξιαρχίες τους και οι πρώτες σφαίρες έσκιζαν την νυκτερινή σιωπή πάνω στα βουνά της Ηπείρου.
Εκεί, στην γραμμή των συνόρων σε ένα απομεμακρυσμένο φυλάκιο, έπεφτε νεκρός ο πρώτος Έλληνας στρατιώτης, ο Βασίλειος Τσαβαλιάρης. Ένας φαντάρος που έτυχε να κάνη την πρωινή σκοπιά. Χωρίς ποτέ να γίνει ήρωας, χωρίς ποτέ να βγει από την ανωνυμία.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, οι τελευταίες λέξεις τού Έλληνος φαντάρου ήταν «τι θ' απογίνουν τα παιδιά μου;».
Σήμερα στην πατρίδα του Πιάλεια Τρικάλων, κάθε χρόνο, γίνονται εκδηλώσεις μνήμης, και βεβαίως τα παιδιά του δίδουν το δικό τους «παρών».
«Ο πατέρας μου έκανε την σκοπιά στο 21ο φυλάκιο στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, στην θέση Γκόλφια, όπως λέγεται. Μετά την 5η πρωινή, το φυλάκιο δέχθηκε επίθεση από τούς Ιταλούς. Μία σφαίρα βρήκε τον πατέρα μου στο μέτωπο και τον σκότωσε. Οι μόνες του λέξεις πού είπε εκεί ήταν: να φυλάτε τα παιδιά μου και μετά ξεψύχησε», λέει ο Νίκος Τσαβαλιάρης και προσθέτει «Εγώ ήμουν μόνο 5 ετών και τα αδέλφια μου μικρότερα.
Τελευταία φορά που είχε έλθει στο σπίτι, ήταν όταν τον είχαν καλέσει στα νέα όπλα, μετά τα γεγονότα με το «Έλλη». Ήμουν μικρός αλλά τον θυμάμαι. Ήταν ντυμένος στρατιώτης. Από ότι ανέφερε η συχωρεμένη η μάνα μου, της έλεγε «Μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά. Όλα θα πάνε καλά. Έτσι έλεγε, ενώ νομίζω ότι γνώριζε τους κινδύνους. Την βραδιά εκείνη κανόνιζαν την βάρδια στα φυλάκια του τάγματος που ήταν πιο κάτω.
Ένας αξιωματικός είχε πει ότι κάτι δεν πάει καλά, ίσως είχαν πληροφορίες, ποιος ξέρει. Τούς λένε λοιπόν «ποιοί θέλετε να πάτε απόψε στα σύνορα». Και ο πρώτος που σηκώθηκε και είπε «να πάω εγώ» ήταν ο πατέρας μου, σύμφωνα με μαρτυρίες χωριανών που γύρισαν πίσω αλλά και από άλλες περιοχές των Τρικάλων».
«Στα σύνορα οι ελληνικές δυνάμεις ήσαν ήδη σε κατάσταση ετοιμότητος. Οι αξιωματικοί έκαναν συνεχείς επιθεωρήσεις στα τμήματα και όλοι γνώριζαν ότι από μέρα σε μέρα, οι Ιταλοί μπορεί να επιτεθούν αφού δεν το έκρυβαν. Είχαν καταγράψει συχνές ανιχνεύσεις και προσπάθειες να δουν τις ελληνικές θέσεις», λέγει ο Στρατηγός Ιωάννης Κακουδάκης, επί κεφαλής της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού. «Οι Ιταλοί είχαν ενσωματώσει την Αλβανία και είχαν ήδη παρατάξει τις δυνάμεις τους σε δύο μέτωπα» […]
