Της Μαρίας – Ραφαέλα Παπαγεωργίου

Η κατάσταση στα ελληνοτουρκικά σύνορα παραμένει εφιαλτική με χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες να προσπαθούν να εισέλθουν στη χώρα. Το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: “Τίς πταίει;”

Φυσικά οι μόνοι που δεν ευθύνονται γι’ αυτή την κατάσταση είναι οι πρόσφυγες. Ο κύριος υπεύθυνος είναι η Τουρκία, που δείχνει έναν απάνθρωπο χαρακτήρα απέναντι στους πρόσφυγες, ωθώντας τους στην εξαθλίωση. Οι εικόνες στον Έβρο είναι τριτοκοσμικές και μας επιβεβαιώνουν ότι ο Ερντογάν δεν δείχνει κανένα έλεος προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, και συνεχίζει να διαδίδει ψευδείς ειδήσεις όσον αφορά τη συμπεριφορά των Ελλήνων απέναντι σε αυτούς για την εξυπηρέτηση δικών του συμφερόντων.

Σε αυτό το σημείο, λοιπόν, και για να μην υπάρχουν ρατσιστικοί χαρακτηρισμοί και κατηγορίες, κρίνεται σημαντικό να αποσαφηνιστούν οι έννοιες “πρόσφυγας” και “μετανάστης”. Οι πρόσφυγες αναγκάζονται να διαφύγουν στα σύνορα, εξαιτίας διώξεων, και προστατεύονται από το διεθνές δίκαιο, ενώ οι μετανάστες – νόμιμα ή παράνομα – καταφθάνουν στα σύνορα, γιατί αναζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Το μείζον θέμα, όμως, είναι πως θα αντιδράσουμε Εμείς σε αυτή την προκλητική συμπεριφορά του Ερντογάν, αναδεικνύοντας πάνω απ’ όλα το αίσθημα της ανθρωπιάς. Χωρίς να θέλω να θίξω τους πρόσφυγες και να τους χαρακτηρίσω ως “τρομοκράτες”, πρέπει να τονιστεί ότι οι ενέργειες στις οποίες προέβησαν στα σύνορα μοιάζουν τρομοκρατικές, και η θέση της αστυνομίας και του στρατού πρέπει να είναι αμυντική.

Κανένας μας δεν υποτιμά τους πρόσφυγες και κανένας μας δεν θέλει να τους διώξει, αλλά η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα σήμερα είναι έκρυθμη και η θέση της στο προσφυγικό ζήτημα ιδιαίτερα “λεπτή”. Η Ελλάδα έχει το θεμελιώδες δικαίωμα και χρέος να προστατεύσει τα σύνορα και τους πολίτες της, και θα το κάνει. Θεωρώ πως με το να θέλουμε να διαφυλάξουμε τα σύνορά μας δεν τασσόμαστε υπέρ κάποιου κόμματος ή ενστερνιζόμαστε τις ιδεολογίες κάποιου, αλλά ότι υποστηρίζουμε και προστατεύουμε το έθνος μας.

Τη λύση σ’ αυτό το χρόνιο προσφυγικό πρόβλημα δεν μπορεί να τη δώσει μόνη της η Ελλάδα, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να συνδράμει στη διαφύλαξη των συνόρων μας, γιατί και αυτά αποτελούν σύνορά της, και ο καθένας μας μεμονωμένα, δρώντας με ατομική και συλλογική ευθύνη. Είμαστε εις το «εμείς» κι όχι εις το «εγώ».