Σιγά σιγά σιγά, μα καθόλου δειλά,καθώς «κλειδώνουν» οι υποψηφιότητες και δημοσιοποιούνται τα ψηφοδέλτια αρχίζουν και οι αντιδράσεις αγαν-αχ-τισμένων δημοσιογράφων και αν-ήσυχων πολιτών, γιατί πολλά πρόσωπα ύποπτα για ατασθαλίες και έκνομες ενέργειες βρίσκονται ξανά στις πρώτες θέσεις σαν υποψήφιοι και θα αντιπροσωπεύσουν το λαό σε τοπικό, εθνικό και Ευρωπαϊκό επίπεδο.Προτείνω να ηρεμήσουν τα πνεύματα, θεωρώντας ότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι καλύτερη από παντού αλλού.Ας δούμε το γιατί…
Με τέτοιους υποψήφιους γίνονται κατ΄αρχήν σεβαστά τα δίκαια αιτήματα της αντιπροσώπευσης. Τί πρέπει να κάνει ένα Κοινοβούλιο; Να αντικατοπτρίζει όλες τις τάσεις, τις απόψεις, τις επιθυμίες,τις απαιτήσεις,τις ευχές όλης της κοινωνίας. Και μήπως δεν αποτελούν μέρος της κοινωνίας οι διαφθορείς των κρατικών υπηρεσιών, οι κερδοσκόποι, οι ψευδοανατροπείς του πολιτεύματος, οι φίλοι των Ελλήνων συνταγματαρχών, οι ψηφοθήρες, οι γόνοι γονέων «ευγενών», αυτοί που βάζουν φωτιά στα δάση για να πετύχουν οικοπεδοποίηση, οι παραβάτες των φορολογικών νόμων και τόσοι άλλοι; Θα αντιπροσωπεύονται λοιπόν στο Κοινοβούλιο από διεφθαρμένους πρώην υπουργούς, μαφιόζους, αποστάτες στρατηγούς. Υπάρχουνε παράνομες πράξεις που τιμωρούνται αυστηρά, όπως ο βιασμός, η ανθρωποκτονία για ληστεία, η οδήγηση σε κατάσταση μέθης με συνέπεια την πρόκληση θανατηφόρου δυστυχήματος, η κλοπή σταφυλιών από το αμπέλι.Γι΄αυτές τις παρανομίες όλοι είναι σύμφωνοι. Κι απ΄όσο ξέρω δεν υπάρχουν υποψήφιοι στα ψηφοδέλτια που σκοτώσανε καμιά γριά με τσεκούρι για να της αφαιρέσουνε χρήματα, ούτε άνεργοι που κλέψανε πεπόνια και τους τσάκωσε ο αγροφύλακας, ούτε βασανιστές ανηλίκων παιδιών ή μπεκρήδες που ενοχλούσαν τον κόσμο με τις αγριοφωνάρες τους. Αλλά υπάρχουν άλλες πράξεις που, αν και κολάσιμες, δεν καταδικάζονται ξεκάθαρα κι αμέσως από τα δικαστήρια, λες και δεν είναι σαφές αν είναι καλές ή κακές (όπως η καταχρηστική οικοδόμηση ή η ίδρυση «σκοτεινών» εταιρειών…) Άλλωστε γι΄ αυτό καθυστερεί πάντα η ανακάλυψη των πραγματικών υπευθύνων. Έτσι τα ζητήματα μένουν θολά, δεν ξέρουμε αν αυτές πράξεις επιτρέπονται ή απαγορεύονται , κι επομένως είναι σωστό να αντιπροσωπεύονται οι υπαίτιοι, και να υποστηρίζονται ενδεχομένως, από κάποιον του σιναφιού τους! Θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει ότι στη Βουλή πρέπει να φτάνουν μόνο οι «νόμιμες» επιδιώξεις με την εκλογή «τίμιων» ανθρώπων. Αλλά αυτό μου φαίνεται καθαρή αφέλεια…
Έπειτα, τί πάει να πει «τίμιος άνθρωπος»; Κάποιος μπορεί να είναι τίμιος μέχρι τη στιγμή που θ΄ αναλάβει δημόσιο αξίωμα, αλλά έπειτα να έχει εγκληματικές προθέσεις. Εμείς τον εκλέγουμε πιστεύοντας ότι έχει ακέραιο χαρακτήρα και μετά από δύο μήνες αυτός σφετερίζεται και καταχράται δημόσιο χρήμα. Δυσάρεστη έκπληξη! Δεν είναι καλύτερα να εκλέξουμε αμέσως κάποιον που θεωρείται κιόλας ύποπτος σφετερισμού και κατάχρησης για να μπορούμε να τον παρακολουθούμε; Όταν οι προτάσεις και οι αποφάσεις θα προέρχονται από κάποιον σταμπαρισμένο πολιτικό, αντί να αναλώνουμε ενέργεια να ανακαλύψουμε νέους κατεργάρηδες το πρόβλημα θα είναι πιο απλό… Είναι ανώφελο να θέλουμε να υποθέσουμε πάση θυσία ότι οι άνθρωποι είναι ριζικά καλοί. Ίσως δεν είναι ούτε ριζικά κακοί, αλλά συχνά είναι χείριστοι. Ας σκεφτούμε τα πράγματα με λίγο ρεαλισμό: Δε θα ήταν καλύτερα να γυρνάνε στους δρόμους οι πορτοφολάδες με ένα διακριτικό σημάδι στο πέτο , όπως επίσης και οι απαγωγείς παιδιών και οι επιδειξιομανείς (sic) των δημόσιων κήπων; Θα ξέραμε χωρίς δισταγμό, πότε να προσέχουμε την τσέπη με το πορτοφόλι, να κρατάμε σφιχτά το παιδί στην αγκαλιά, να γυρίζουμε σεμνά το κεφάλι από την άλλη μεριά. Το πρόβλημα βρίσκεται μάλλον στο ότι όλοι αυτοί είναι χωρίς διακριτικά και περνάμε τη μέρα μας στο λεωφορείο, στο δημαρχείο , στον κινηματογράφο κοιτώντας με δυσπιστία τους διπλανούς…
Άρα, ένας εκλογικός κατάλογος υποψηφίων με ξανα-προτεινόμενα τα γνωστά άτομα είναι ταυτόχρονα και ένα πρόγραμμα για το τι προτίθενται να πράξουν μόλις ξανα-εκλεγούν. Αν λοιπόν μας ξανα-προτείνονται οι επί σειρά ετών -γνωστοί για τα έργα και τις ημέρες τους- υποψήφιοι για τους οποίους δεν έχουμε λόγο να δυσπιστούμε καθώς τους ξέρουμε σαν κάλπικο παρά, ξέρουμε ότι το πρόγραμμα είναι να συνεχιστεί η κατάσταση όπως ήτανε πριν, και ίσως χειρότερα, μια και παρόλο ότι αυτά τα πρόσωπα δεν είναι επιθυμητά από το λαό, αποδείχτηκαν ισχυρά να συνεχίσουν ανενόχλητα τη σταδιοδρομία τους! Δεν είναι αυτό τεράστια εγγύηση που δεν θα μας κάνει να ανησυχούμε…; Υπάρχει μεγαλύτερη βεβαιότητα για τον λαό, όταν οι συνήθεις υποψήφιοι των κομμάτων κάνουν αυτά για τα οποία θα μπορούσαμε να τους υποψιαστούμε…; Η περίπτωση μοιάζει με το παράδειγμα του καλού νοικοκύρη που πάει με λίστα ωνίων στο μεγάλο πολυκατάστημα της γειτονιάς και επιστρέφοντας αισθάνεται ασφαλής καθώς ξέρει τι πλήρωσε, τί κουβαλάει στο σπίτι του και πόσον καιρό θα διαρκέσειη αγορά …
Ας ευχαριστήσουμε το θεό που ζούμε σε χώραόπου όλα γίνονται φανερά, κι ας διαβάσουμε με προσοχή τα ονόματα στα ψηφοδέλτια για να ξέρουμε τίμας περιμένει… Ίσως να μη μας αρέσει , αλλά τουλάχιστον είμαστε σίγουροι ότι με τους γνωστούς ξανα-προτεινόμενους «δραστήριους» οι προσδοκώμενες ανησυχίες μας δεν θα διαψευστούν. Άλλωστε, το γνώριμο κακό είναι το πιο ακίνδυνο…
Μαρία Αγναντή , φιλόλογος
