Η Τουρκία έχει γίνει τον τελευταίο καιρό ο πειρατής της Μεσογείου. Όσο δειλιάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει ουσιαστικές και επίπονες κυρώσεις στην Τουρκία και όσο ο Ντόναλντ Τράμπ τάσσεται στο πλευρό της, δηλαδή συνεργάζεται επιχειρηματικά μέσω του γιού του με τον Ερντογάν, τόσο η στρατοκρατούμενη Τουρκία συμπεριφέρεται αλαζονικά και καθίσταται ο πιο επικίνδυνος αποσταθεροποιητικός παράγοντας στη λεκάνη της Μεσογείου.
Ο Τούρκος πρόεδρος κατάφερε από τη μέρα που ανέλαβε, πριν από περίπου είκοσι χρόνια, να ανοίξει διάπλατα τις πόρτες σε Ευρωπαίους και Αμερικανούς και να επενδύσουν επιχειρηματικά και στρατιωτικά στη χώρα του. Αφού τους έβαλε για τα καλά στο χέρι, με επενδύσεις πολλών δισεκατομμυρίων, τώρα τους χορεύει Τούρκικο καρσιλαμά κι εκείνοι χορεύουν στο δικό του σκοπό, ανήμποροι να σηκώσουν ανάστημα, γιατί με μια κρίση στην Τουρκία, θα τους «κοντύνει» κυριολεκτικά τις οικονομίες τους, οι οποίες εξαρτώνται άμεσα από τις επενδύσεις που έχουν κάνει, όλα αυτά τα χρόνια στη συγκεκριμένη χώρα.
Από την άλλη, όσο βλέπει ο Τούρκος πρόεδρος την αδυναμία των μεγάλων δυνάμεων να του τρίξουν τα δόντια και μένουν μόνο σε επιπλήξεις σε διπλωματικό επίπεδο, τόσο αφηνιάζει και κλιμακώνει την ένταση στην περιοχή, δοκιμάζοντας παράλληλα και τα όρια της Ελληνικής κυβέρνησης.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη απάντησε με σθένος, μετά την πρόσφατη παραληρηματική εμφάνιση του Ερντογάν και την υπογραφή μνημονίου με την κυβέρνηση μειοψηφίας της Λιβύης, προκειμένου να φτιάξει η Τουρκία τη Λυβική ΑΟΖ στα δικά της μέτρα και σταθμά, ώστε να διεκδικεί το δικαίωμα να πατήσει το πόδι της στη νότια θάλασσα της Κρήτης.
Αυτή η στάση βέβαια, κλιμακώνει την ένταση μεταξύ των δυο χωρών. Είναι όμως κάτι αναπόφευκτο. Βλέπετε η Τουρκία προκαλεί συνεχώς, ακόμα περισσότερο όταν βλέπει χλιαρές ανακοινώσεις από την άλλη μεριά του Αιγαίου. Μπορεί να πει κάποιος, μήπως οδηγήσουν αυτού του είδους οι εντάσεις σε κάποιο θερμό επεισόδιο μεταξύ των δυο χωρών; Διόλου απίθανο, αλλά και με την ηττοπαθή στάση που κρατούσαμε όλα αυτά τα χρόνια, ποιος εγγυάτο ότι η Τουρκία δεν επεδίωκε το θερμό επεισόδιο και αυτό δεν ήταν προ των πυλών;
Αυτό που πρέπει να κάνει η Ελληνική πλευρά, είναι να προετοιμάζεται για θερμό επεισόδιο με την Τουρκία και να αναζητά συμμαχίες, όχι για να την στηρίξουν στρατιωτικά, γιατί εκεί θα πρέπει να γνωρίζει καλά ότι θα είμαστε μόνοι. Θα πρέπει να ετοιμάζεται για την επόμενη μέρα που θα χρειάζεται διπλωματική στήριξη και ισχυρές συμμαχίες σε διπλωματικό επίπεδο για να απομονώσει τη χώρα που δρα ως ο πειρατής της Μεσογείου κι έχει γίνει το πιο ταραχοποιό στοιχείο του πλανήτη αυτή τη στιγμή.
Το θέμα είναι πως ό,τι είναι να κάνει η Τουρκία, πιθανότατα να το επιχειρήσει πριν εκπνεύσει η θητεία του αλλοπρόσαλλου Αμερικανού προέδρου, ο οποίος στηρίζει μόνο οικονομικά συμφέροντα. Κι αυτά, για τον ίδιο και τις επιχειρήσεις του είναι στην Τουρκία.
Όσο διοικεί τις ΗΠΑ πρόεδρος ο οποίος δεν γνωρίσει τίποτα περί ηθικής, τα πράγματα για τη χώρα μας θα είναι δύσκολα στη διεθνή σκακιέρα, όπου το παιχνίδι θα παίζεται με όρους που μας είναι άγνωστοι, αλλά δυστυχώς για τους Τούρκους πολύ οικείοι, μιας και γνωρίζουν καλά, μόνο από ανήθικο παζάρι με οικονομικούς όρους.
Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
