Σφοδρή επίθεση εναντίον του λοιμωξιολόγου Σωτήρη Τσιόδρα εξαπολύει σήμερα η Αυγή με άρθρο που υπογράφει ο πρώην σύμβουλος του Αλέξη Τσίπρα και επικεφαλής του γραφείου τύπου του πρώην πρωθυπουργού Θανάσης Καρτερός.
Το άρθρο έχει τον εύγλωττα ειρωνικό τίτλο «Όταν έκλαψε ο Τσιόδρας» και κατηγορεί τον γιατρό ότι δεν εκπροσωπεί τους Έλληνες, αλλά την κυβέρνησης της Δεξιάς και τον Κυριάκο Μητσοτάκη το οποίο λιβανίζει. Η μομφή που απευθύνει το κείμενο είναι ότι ο κ. Τσιόδρας δεν βλέπει τις ελλείψεις του συστήματος Υγείας και κάνει προπαγάνδα υπέρ της Κυβέρνησης. Είναι άλλωστε χαρακτηριστική η κατάληξη του άρθρου:
«Δεν είναι ουδέτερος ο Τσιόδρας. Κι όταν μιλάει, κι όταν κλαίει, αυτούς εκπροσωπεί. Την πολιτική τους εξωραΐζει. Και το κάνει μια χαρά».
Έγραψε ο Θανάσης Καρτερός:
Το είπε ο Τσιόδρας. Ακούσατε χθες, σήμερα, προχθές, τον Τσιόδρα; Άλλοι τρεις νεκροί, το ανακοίνωσε ο Τσιόδρας. Ευτυχώς που υπάρχει ο Τσιόδρας. Κι εμείς ένα Τσιόδρα θα είχαμε σ’ αυτή τη θέση – αυτό από ευγενείς συριζαίους.
Και η σκηνή των σκηνών, που συγκίνησε περισσότερο κι από θρήνους συγγενών: Ο Τσιόδρας να κλαίει βουβά επί του βήματος. Έσπασε ο Τσιόδρας, λύγισε ο Τσιόδρας, δάκρυσε ο Τσιόδρας, έκλαψε ο Τσιόδρας. Τίτλοι και παράθυρα, υπότιτλοι και φεγγίτες, ηχητικά και διαδικτυακά, με τον Τσιόδρα ασχολούνται. Όπου και να ΜΗΝ πας, Τσιόδρα ακούς και βλέπει. Πανδημία δίχως Τσιόδρα, σκορδαλιά χωρίς τα σκόρδα.
Υπάρχει βέβαια και ο Τσιόδρας ψάλλων. Αλλά όσοι ασχολήθηκαν μ’ αυτό, και τόλμησαν να του κάνουν κάποια προσεκτική έως αβρή κριτική, κατηγορήθηκαν ότι δεν σέβονται τον επιστήμονα και χριστιανό. Αλλά ο ίδιος σέβεται τον εαυτό του, όταν κάνει αυτά που μας συμβουλεύει να μην κάνουμε εμείς; Όταν επιτίθεται σε δημοσιογράφο ότι σπέρνει τον φόβο, επειδή τον ρωτάει τι γίνεται με τους εν οίκω κλεισμένους και επί ξύλου κρεμαμένους; Όταν δηλώνει ότι αν δεν έκαναν -ο Μητσοτάκης δηλαδή, άντε κι ο ίδιος- όσα έκαναν, ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ 2.265 νεκρούς; Υποθετικούς, για χρήση τρομοκρατικής προπαγάνδας, αλλά όλα κι όλα. Μετρημένους φέρετρο – φέρετρο.
Προπαγάνδα ο Τσιόδρας; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει. Τι κάνει όμως αν όχι αυτό; Μετράει νεκρούς και κρούσματα, παρέχει στους φοβισμένους το γλυκύ έαρ των πατρικών συμβουλών του και συνεχώς αφήνει να διαπερνάει κάθε του λέξη μια υπόρρητη και άρρητη ανακούφιση: Καλά είμαστε.
Και είμαστε καλά, επειδή τα κάναμε και τα κάνουμε όλα σωστά. Μήπως τον ακούσατε ποτέ να λέει έστω μια λέξη για τα μηνύματα αγωνίας των ανθρώπων της πρώτης γραμμής, που παλεύουν χωρίς τα απαραίτητα;
Να σημειώνει κάποιο λάθος, κάποια αβλεψία, κάποιου είδους ευθύνη;
Να ασκεί μια επιστημονική κριτική ουσίας, που ακουμπάει στην πραγματικότητα και όχι στις προδιαγραφές του Μητσοτάκη;
Από την άλλη όμως, τι περιμέναμε; Δεν εκπροσωπεί τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής, ούτε τους παραπεταμένους από το σύστημα, ούτε βέβαια -ύπαγε οπίσω μου- πρόσφυγες, Ρομά, φυλακισμένους, και απόκληρους.
Την κυβέρνηση της Δεξιάς εκπροσωπεί. Τον Μητσοτάκη εκπροσωπεί. Αυτός τον τοποθέτησε εκεί. Αυτός τον λιβανίζει ως τεχνοκράτη μεγάλου βεληνεκούς.
Εκπρόσωπος επί της πανδημίας είναι, αλλά δικός τους εκπρόσωπος. Και ως εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης, και ενός πρωθυπουργού, υποστηρίζει τους εκπροσωπούμενους. Είναι θέμα δεοντολογίας. Πολιτικής, όχι επιστημονικής, αλλά πάντως δεοντολογίας.
Εκείνο που δεν είναι καθόλου δεοντολογικό, ούτε έντιμο, είναι να κρύβονται όλοι τους, με πρώτο τον Μητσοτάκη, πίσω από τον δήθεν ουδέτερο τεχνοκράτη.
Δεν είναι ουδέτερος ο Τσιόδρας. Κι όταν μιλάει, κι όταν κλαίει, αυτούς εκπροσωπεί. Την πολιτική τους εξωραΐζει. Και το κάνει μια χαρά.
THETOC
