Τα βουνά των συνόρων κατά βάση είναι κατά βάση χωματοβούνια χωρίς έντονο μορφολογικό ανάγλυφο, αν και έχουν υψηλές κορυφές. Το ενδιαφέρον τους είναι κυρίως πεζοπορικό αφού οι ήπιες πλαγιές τους σε συνδυασμό με τη μεγάλη γεωγραφική έκταση που καλύπτουν προσφέρονται για μεγάλες διασχίσεις.
Πολύ σημαντική είναι η οικολογική τους αξία, γεγονός που υπογραμμίζεται από το καθεστώς Natura 2000 στο οποίο υπάγονται. Μακριά από τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, φιλοξενούν λίγους σχετικά επισκέπτες, έτσι μικρή είναι και η όχληση που δέχονται.
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις αποτελούν ο Γράμμος και ο Βόρας, τα δυο μεγαλύτερα ορεινά συγκροτήματα των συνόρων. Πολύ γνωστός μας ο πρώτος καθώς περιλαμβάνεται στο πρόγραμμα του συλλόγου μας τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο, σχετικά άγνωστος ο δεύτερος. Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για τη διήμερη εξόρμησή μας στον Βόρα (Καιμάκτσαλαν).
Η ονομασία Βόρας είναι αρχαιοελληνική και προέρχεται από τον Βορέα, τον γιο του Αιόλου και προσωποποίηση του Βόρειου ανέμου που σύμφωνα με την μυθολογία ζούσε εδώ. Το όνομα Καϊμάκτσαλαν είναι η τούρκικη ονομασία των ψηλότερων κορυφών του βουνού που μέχρι και τις μέρες χρησιμοποιείται εξίσου με την ελληνική ονομασία. Η λέξη Καϊμάκτσαλαν σημαίνει τόπος «απαλός σαν κρέμα» και αναφέρεται στα χιόνια που καλύπτουν τις ήρεμες κορυφές και τα αλπικά διάσελα, τις περισσότερες μέρες του χρόνου, ενώ η σλάβικη ονομασία του βουνού είναι Νίτσε.
Πρόκειται για το τρίτο ψηλότερο βουνό της Ελλάδας μετά τον Όλυμπο και τον Σμόλικα και η κορυφογραμμή του αποτελεί το σύνορο μεταξύ της χώρας μας και της ΠΓΔΜ. Το μεγαλύτερο μέρος του Βόρα απλώνεται στο βόρειο τμήμα του νομού Πέλλας, ενώ στα δυτικά εισέρχεται στο νομό Φλώρινας και χωρίζεται από τον Βαρνούντα από το πέρασμα της Νίκης και τον κάμπο της Φλώρινας. Στα ανατολικά συνδέεται με τα βουνά Πίνοβο και Τζένα τα οποία αποτελούν, κατά κάποιο τρόπο, τμήμα της ίδιας οροσειράς. (Πληροφορίες https://www.naturagraeca.com)
Το υπόβαθρό του αποτελείται από κρυσταλλοπαγή πετρώματα με εμφανίσεις σχιστόλιθων και γρανιτών. Η ψηλότερη κορυφή του βουνού είναι ο Προφήτης Ηλίας, ή αλλιώς το Καϊμάκι, που φτάνει τα 2.519 μέτρα. Ακολουθούν οι κορυφές Κουτσούμπεη (2.440 μ.), Φλόκα ή Μπέλο Γκρότλο (2.147 μ.), Άσπρος Σβώλος (2.359 μ.), Καραμίτσα (2.250 μ.), Σκληρή Πέτρα (2.151 μ.), Μοναστήρι (2.252 μ.), Πιπερίτσα (1.966 μ.), Στάρκοβ Γκροπ (1.884 μ.), Κάπρα (1.876 μ.), Γεράκι ή Σοκόλ (1.822 μ.) και Κιλιντέρκα (1.715 μ.).
Η διανυκτέρευση, φυσικά με σκηνές, έγινε στο Μαύρο Δάσος που απλώνεται στις ανατολικές πλαγιές του Βόρα και προς το χιονοδρομικό κέντρο. Αυτό αποτελεί το νοτιότερο σημείο εξάπλωσης τη Πενταβέλονης Πεύκης (Pinus peuce), ένα ενδημικό είδος πεύκης της Νότιας Βαλκανικής χερσονήσου που προστατεύεται από τη συνθήκη Ραμσάρ. Αναπτύσσεται στην ορεινή ζώνη σε υψόμετρα έως 1700 m, αποφεύγοντας τα εδάφη με ασβεστολιθικό γεωλογικό υπόστρωμα. Φθάνει σε ύψος συνήθως τα 30-35 m, αλλά έχουν αναφερθεί και ύψη μεμονωμένων ατόμων που αγγίζουν τα 42 m. Οι βελόνες του εκπτύσσονται ανά 5 σε βραχυκλάδια, τα οποία περιβάλλονται από μεμβρανώδη κολεό, σε αντίθεση με όλα τα υπόλοιπα ελληνικά είδη πεύκης, στα οποία οι βελόνες εμφανίζονται ανά 2. Επιπλέον, το χαρακτηριστικό του κουκουνάρι, όταν ωριμάσει είναι στενά ωοειδές έως κυλινδρικό και ελαφρώς κυρτό, καθιστώντας την αναγνώριση του είδους εύκολη στο πεδίο. (Πληροφορίες) https://dasarxeio.com
Το πρωί της επομένης με αφετηρία τη θέση «Τουρκολίβαδο», λίγο κάτω από το χιονοδρομικό κέντρο, επιχειρήσαμε την ανάβαση στις ανατολικές κορυφές του βουνού, που είναι άγνωστες στο ευρύ ορειβατικό κοινό. Αυτό που μας εντυπωσίασε είναι ο απέραντος χλωριδικός πλούτος, όμοιο του οποίου δεν είδαμε πουθενά αλλού. Βαδίζοντας σε αλπικές πλαγιές και λιβάδια συνατήσαμε μια απέραντη ποικιλία λουλουδιών. Ένας βοτανικός κήπος στην κυριολεξία. Ιδιαίτερα στα σημεία όπου το μονοπάτι έσμιγε με τη ροή των ρεμάτων, μια έκρηξη χρωμάτων αιχμαλώτιζε τη ματιά μας.
Πρόχειρα μπορούμε να αναφέρουμε ορχιδέες, βιόλες, γεράνια, γαρύφαλλα, υπερικά, καμπανούλες, σιλένες, γεντιανές, κενταύριες και άλλα. Κάθε ένα γένος με πολλά είδη και υποείδη, αρκετά από τα οποία ενδημικά.
Μετά από 2.30’ πορείας και αφού διαβήκαμε τα ρέματα Κρέμασης και Σκληρής Πέτρας φτάσαμε στην κορυφή Σκληρή Πέτρα (υψ. 2151 μ). Όπως και πολλές άλλες κορυφές του βουνού, πρόκειται για έναν σχιστολιθικό βράχο που ξεφυτρώνει στην χωμάτινη πλαγιά, πάνω από χορτάρια και λουλούδια. Βλέποντας απέναντί μας το Κουτσούμπεη, τη δεύτερη ψηλότερη κορυφή του βουνού, δεν μπορούμε παρά να βαδίσουμε προς τα εκεί, προσεγγίζοντάς την από την κορυφογραμμή. Μονοπάτια σημαδεμένα δεν βρήκαμε, αλλά εύκολα μπορεί κάποιος να βρει τη σωστή στράτα, αν ξέρει ποιά είναι η κορυφή που θέλει. Σε 1.30’ περίπου φτάσαμε στο τριγωνομετρικό της κορυφής που συνοδεύεται από τη χαρακτηριστική πυραμίδα των συνόρων. Από εδώ διακρίνεται το εκκλησάκι στην κορυφή Προφήτης Ηλίας.
Συνεχίζοντας με κατεύθυνση δυτική, και αφού περάσουμε από εντυπωσιακούς βράχινους σχηματισμούς που θυμίζουν σκελετούς προϊστορικών ζώων, φτάσαμε στην κορυφή Μοναστήρι (υψ. 2252 μ) και από εκεί κατηφορίσαμε μέχρι το ρέμα της Κρέμασης για να ανταμώσουμε το γνωστό μας μονοπάτι που οδηγεί ξανά στο «Τουρκολίβαδο».
Ήταν μια υπέροχη διαδρομή μήκους 18 χλμ και διάρκειας περίπου 6.30’.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 28/6 μια δεύτερη ομάδα του συλλόγου ανέβηκε στην κορυφή Φλέγγας (υψ. 2157μ.) ξεκινώντας από την λίμνη των πηγών του Αώου. Από εκεί κατέβηκε στις δίδυμες λίμνες της Φλέγγας 100 μέτρα χαμηλότερα και επέστρεψε από την ίδια διαδρομή διανύοντας συνολικά 12 χλμ σε 6 ώρες.
Για το Σαββατοκύριακο 4-5 Ιουλίου προγραμματίζουμε ανάβαση στην κορυφή Μπάτρα του Γράμμου. Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητές μας στα γραφεία του συλλόγου μας – Μ. Μπότσαρη 2 (απέναντι από τον ΟΤΕ), κάθε Παρασκευή από 9 -10 μμ. Επιπλέον μπορείτε να ενημερώνεστε από την ιστοσελίδα μας www.trikalasport.gr και τη σελίδα μας στο facebook ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑΣ ΟΡΕΙΒΑΣΙΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ.
Αφήστε το σχόλιό σας