Όλοι μας πιστεύουμε πως ζούμε σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Πόσο έξω έχουμε πέσει. Εδώ και μερικά χρόνια, κυρίως από την περίοδο της κρίσης στην Ελλάδα, ζούμε κάτω από ένα καταπιεστικό τραπεζικό καθεστώς.
Στην πρώτη φάση, μας ανάγκασαν να πληρώσουμε δυο φορές κεφαλικό φόρο για τη διάσωση των τραπεζών. Αφού διασώθηκαν, άρχισε η απόλυτη κυριαρχία των τραπεζών επάνω μας. Στις ζωές μας. Στην καθημερινότητά μας. Κατάφερναν με μεγάλη ευκολία να πείθουν τις εκάστοτε κυβερνήσεις και να επιβάλλουν σε πολίτες και επιχειρήσεις τους δικούς τους όρους, για κάθετί που αφορά στη ζωή μας.
Για κάθε νέα πρόταση που υπέβαλλαν, είχαν κι ένα σοβαροφανές επιχείρημα, προκειμένου να πείσουν για τις καλές προθέσεις των τραπεζών και την ανάγκη επιβολής της πρότασής τους.
Ξεκίνησαν με την κατάργηση των μετρητών, με την πρόφαση ότι με τη χρήση καρτών, θα ελεγχθεί από το κράτος η φοροδιαφυγή. Έτσι θα έπαυαν να κλέβουν το κράτος. Ποιοι όμως; Οι φτωχοδιάβολοι, των τρεις κι εξήντα, γιατί οι άλλοι, έχουν τις off shore και άλλα χρηματοοικονομικά εργαλεία, που τους θέτουν στο απυρόβλητο.
Πρώτα επιτεύχθηκε η καθολική επιβολή του πλαστικού χρήματος, σε όλες τις συναλλαγές των πολιτών, ακόμη και για το χτίσιμο του αφορολόγητου. Αν κάνεις χρήση μετρητών, το κράτος δεν αναγνωρίζει τις δαπάνες σου και θα πληρώσεις ποινή, δηλαδή φόρο. Ένα άδικο μέτρο που καταργούσε το μοναδικό νόμιμο μέσο συναλλαγής, που είναι το τραπεζογραμμάτιο «πληρωτέο επί τη εμφανίσει».
Σκοπός ήταν να μειωθεί το κόστος του τυπωμένου χρήματος και να ελεγχθούν από τις τράπεζες οι συναλλαγές που κάνει ο καθένας μας. Έτσι μπορεί η τράπεζα να γνωρίζει με αυτό τον τρόπο, όλες μας τις καθημερινές συνήθειες και να πράττει αναλόγως. Μπορεί να παρεμβαίνει στη ζωή μας, αφού γνωρίζει τι τρώμε, πως διασκεδάζουμε, πως ζούμε στην καθημερινότητά μας, τι φοράμε, που κάνουμε διακοπές. Όλα αυτά μέσα από τα δεδομένα που τους παρέχουν οι πιστωτικές και χρεωστικές μας κάρτες μετά από κάθε συναλλαγή που κάνουμε. Κι έτσι με τη συλλογή όλων αυτών των προσωπικών δεδομένων στα αρχεία τους, μπορούν να αυξάνουν ή να μειώνουν τις τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες που βλέπουν ότι έχουν όφελος για εκείνες, κάτι που δεν μπορούσαν να γνωρίζουν με τη χρήση των τραπεζογραμματίων.
Για να καταργήσουν και την τελευταία ευκαιρία χρήσης χαρτονομισμάτων από τους πολίτες, καταργούν τα γκισέ στα υποκαταστήματά τους και αφού όλοι μας γινόμαστε έρμαια των ΑΤΜ, αρχίζουν να επιβάλλουν χρεώσεις σε κάθε συναλλαγή μέσω των αυτόματων μηχανημάτων ανάληψης μετρητών.
Με τον τρόπο αυτό πετυχαίνουν δυο οφέλη για τα τραπεζικά τους ιδρύματα. Τον απόλυτο έλεγχο των καθημερινών συναλλαγών και συνηθειών των πολιτών και την μείωση του λειτουργικού κόστους των τραπεζών (μείωση προσωπικού και μείωση κόστους security για την τροφοδοσία των ΑΤΜ με χαρτονομίσματα, καθώς και μείωση για φύλακτρα χρημάτων στην Τράπεζα της Ελλάδος).
Η ασυδοσία και η απληστία τους όμως, έφτασε σε ακόμη πιο ακραία φαινόμενα. Άρχισαν να μελετούν πως θα αφαιμάξουν τις καταθέσεις, ακόμη και τις πενιχρές συντάξεις, αφού κατάφεραν να επιβάλλουν το μονόδρομο για τις συναλλαγές, που θα γίνονται πλέον μόνο μέσω των περίφημων ΑΤΜ.
Με την ανοχή του κράτους, όπου κάθε κυβέρνηση είναι σφιχταγκαλιασμένη έως στραγγαλισμού με το τραπεζικό σύστημα, άρχισαν οι τραπεζίτες να χρεώνουν την οποιαδήποτε επαφή μπορεί να έχει ο πολίτης με τα συγκεκριμένα μηχανήματα.
Μεταφορά χρημάτων από τράπεζα σε τράπεζα, χρεώνεται με υπέρογκες δαπάνες. Ανάληψη χρημάτων μέσω ΔΙΑΣ, το ίδιο. Ενημέρωση λένε με εκτύπωση, αλλά και ενημέρωση χωρίς εκτύπωση μέσω ΑΤΜ έχει την ίδια υψηλή χρέωση. Με λίγα λόγια κάθε φορά που πλησιάζεις το συγκεκριμένο μηχάνημα και επιχειρείς να κάνεις μια συναλλαγή, αυτή χρεώνεται με κάποιο κόστος, παρέχοντάς σου η τράπεζα στην ουσία, αέρα κοπανιστό.
Υπήρξε μια χαλαρή αντίδραση από την πλευρά των πολιτών, για την οποία φάνηκε πως αντέδρασε άμεσα η κυβέρνηση και μια – μια οι τράπεζες ανακοίνωναν λόγω «κοινωνικής ευαισθησίας» πως δεν θα ληστεύουν τους πολίτες. Για παράδειγμα κατάργηση αυτών των χρεώσεων σε κάποια ακριτικά νησιά που δεν έχουν πληθώρα μηχανημάτων, αλλά ένα και μοναδικό για την εξυπηρέτηση όλου του πληθυσμού του νησιού. Σε όλη την υπόλοιπη χώρα, η ληστεία θα συνεχιστεί κανονικά και με το νόμο και να λέμε κι ευχαριστώ που είναι σε τόσο μικρή έκταση.
Στο πολύχρονο παζάρι, για το αν θα κυριαρχήσει η ευημερία των πολιτών ή των τραπεζών, οι τράπεζες νίκησαν κατά κράτος.
Κατάφεραν οι τραπεζίτες, να μας επιβάλλουν με απόλυτο τρόπο τις επιθυμίες που είχαν καλά κρυμμένες στο βάθος του μυαλού τους χρόνια τώρα και να επικρατήσει δυστυχώς για εμάς, η δικτατορία των τραπεζών.
Η ανοχή των πολιτών και η συναλλαγή των κυβερνήσεων με τις τράπεζες, άνοιξαν την όρεξη στους τραπεζίτες και στα στελέχη τους και σκαρφίζονται καθημερινά νέα κόλπα, για τη νομιμοφανή καταλήστευση των συναλλασσόμενων με τις τράπεζες, αφού δεν υπάρχει πλέον τρόπος να γλιτώσει κανείς από τα νύχια τους.
Όσο για το μέλλον, αυτό προδιαγράφεται δυσοίωνο για τους πολίτες, σύμφωνα πάντα με την υπάρχουσα εξέλιξη που έχουν πάρει τα πράγματα, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε ανατρέπονται κάποιες καταστάσεις. Γιατί όπως έχει διδάξει η ιστορία, όλες οι δικτατορίες κάποτε οδηγούν σε εξέγερση του κόσμου και πέφτουν. Ας μη το ξεχνάμε αυτό.
Του Κρικόρ Τσακιτζιάν
