Δυστυχώς από τον 11ο αιώνα στις ανατολικές περιοχές της Μ. Ασίας και του Πόντου εισβάλουν και εδραιώνονται διάφορα Τουρκικά φύλλα, με σπουδαιότερα τους Σελτζούκους, τους Τουρκομάνους και τους Ντανισμεντίδες. Την περιοχή υπερασπίζονται με επιτυχία οι δούκες της οικογένειας των Γαβράδων γιατί λόγω της αποστάσεως από την Κωνσταντινούπολη δεν υπήρχαν στην περιοχή στρατιωτικές δυνάμεις.
 

Το 1204 οι σταυροφόροι της Δ ' Σταυροφορίας αντί να ελευθερώσουν τους Αγίους Τόπους, όπως διακήρυξαν, ρήμαξαν όλη την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τότε δημιουργήθηκε η αυτοκρατορία της Νίκαιας, το Δεσποτάτο της Ηπείρου και η αυτοκρατορία της Τραπεζούντας με πρώτο αυτοκράτορα τον Αλέξιο τον Κομνηνό. 257 χρόνια διήρκεσε η αυτοκρατορία αυτή του Πόντου όταν στις 15 Αυγούστου του 1461 ο Μωάμεθ ο Β' κατέλαβε την Τραπεζούντα. 

 

Σε όλη την διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας γίνονται προσπάθειες εξισλαμισμού των Ελλήνων. Πολλοί εξισλαμίζονται επιφανειακά διατηρώντας κρυφά την Χριστιανική τους πίστη, είναι οι λεγόμενοι κρυπτοχριστιανοί που υπάρχουν χιλιάδες έως τις μέρες μας. Ευτυχώς την περίοδο αυτή οι Ρώσοι βρίσκονται σε συνεχείς πολέμους με τους Οθωμανούς και στις συνθήκες τους θέτουν όρους προστασίας των χριστιανών και έτσι υπήρχαν και περίοδοι ηρεμίας για τους Έλληνες του Πόντου.

 

Ώσπου έρχονται οι σκοτεινές μέρες της γενοκτονίας και του ξεριζωμού. Τα μαύρα σύννεφα στον ουρανό του Πόντου εμφανίστηκαν το 1916 αφού είχε συντελεστεί η γενοκτονία των Αρμενίων. Ας δούμε τις βαθύτερες αιτίες της τραγωδίας που δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός αποκομμένο από τις γενικότερες γεωστρατηγικές εξελίξεις στην περιοχή. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένος ο ξεριζωμός με την Γενοκτονία από τους Τούρκους όλων των χριστιανών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από την Θράκη έως την Μικρασιατική Ανατολία στα πλαίσια του λεγόμενου Ανατολικού Ζητήματος.

 

Το Ανατολικό Ζήτημα προκύπτει όταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, μπροστά στην επιταχυνόμενη παρακμή της οθωμανικής αυτοκρατορίας, προβάλλουν αξιώσεις και επιχειρούν κάθε είδους διείσδυση στην Aνατολική Μεσόγειο. Ο έλεγχος των πηγών του πετρελαίου και φυσικού αερίου και η ασφάλεια της απρόσκοπτης ροής του προς την Δύση, αποτελούσε αντικείμενο διένεξης των ιμπεριαλιστικών δυνάμενων στις οποίες εμπλέκονταν και τα κράτη της περιοχής. Ήταν η εποχή της βιομηχανικής επανάστασης και οι υδρογονάνθρακες από τότε αποτελούσαν στρατηγική πηγή ενέργειας, όπως ακριβώς και σήμερα.

 

Σ’ αυτά τα πλαίσια αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις δυτικές δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Γερμανία εναντίον της Ρωσίας, η οποία προσπαθεί να προσεταιριστεί τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Αυτοκρατορίας για να πετύχει τους στόχους της, που ήταν και είναι ανέκαθεν η κάθοδος στην Μεσόγειο. Αυτήν την πολιτική της Ρωσίας απεφάσισε στις αρχές του 20ού αιώνα να εμποδίσει με κάθε τρόπο και μέσο η Γερμανία, συμβουλεύοντας τους Νεότουρκους να εξαφανίσουν τους χριστιανικούς πληθυσμούς της επικράτειάς της κι’ έτσι να θέσουν φραγμό στην κάθοδο της Ρωσίας στα εδάφη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δίνουν έτσι τη δυνατότητα στους δυτικούς να δημιουργήσουν ένα απροσπέραστο ανάχωμα στις στρατηγικές επιδιώξεις της Ρωσίας για την κάθοδο στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή. Πράγμα που ισχύει και σήμερα με την συμμετοχή και των Αμερικανών.

 

Οι πολιτικοί μας έχουν συνειδητοποιήσει ότι το Ανατολικό Ζήτημα δεν έχει λήξει ακόμη; Μήπως οι σημερινές διενέξεις των ισχυρών στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής δε θυμίζουν τα τραγικά γεγονότα στις αρχές του 20ου αιώνα; Η αλλαγή κι επαναχάραξη συνόρων, οι Γενοκτονίες, οι εθνοκαθάρσεις των Ορθόδοξων Γιουγκοσλάβων, των Ελληνοκυπρίων το 1974, η κατοχή του βορείου τμήματος την Κύπρου, η προσπάθεια νομιμοποίησης μονομερών τουρκικών αναθεωρητικών διεκδικήσεων στο Αιγαίο και την Θράκη και ο μεγαλοϊδεατισμός την Αλβανίας με βλέψεις προς την Ήπειρο την αποκαλούμενη απ’ αυτούς Τσαμουριά συνεχίζουν να τροφοδοτούν το Ανατολικό Ζήτημα του οποίου την κατάληξη μόνον ο Θεός γνωρίζει.

 

Θα ήταν παράληψη εδώ να μην αναφερθούμε και στις επεκτατικές βλέψεις των Σκοπιανών στην ελληνική Μακεδονία που οι φιλοευρωπαίοι και διεθνιστές πολιτικοί μας την παράδωσαν αμαχητί με τη συμφωνία των Πρεσπών. Και για να μην πει κάποιος ότι κάνω πόλεμο στην σημερινή κυβέρνηση, ως γνήσιος μαθητής του ιστορικού π. Γεωργίου Μεταλληνού με τα κριτήρια που μου έδωσε θα πω με σιγουριά, ότι και η σημερινή αντιπολίτευση το ίδιο θα έκανε αν ήταν στην Κυβέρνηση. Όλοι όμως ως ψηφοφόροι έχουμε ο καθένας την ανάλογη ευθύνη. Είναι ντροπή για τους νεοέλληνες να προσέρχονται στις εθνικές εκλογές μόνον το 55%.(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ).

 

π. Αθανάσιος Πολ. Τύμπας, Θεολόγος – Μουσικός