Επειδή η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, καλά θα είναι να δημοσιοποιηθούν κάποιες αλήθειες.
Το περασμένο φθινόπωρο πρωτοστατούντος του επιτρόπου του ιερού ναού της Αγίας Παρασκευής κ. Στέλιου Μπέλλου ο κοινόχρηστος χώρος περιμαντρώθηκε με ψηλά κάγκελα με το πρόσχημα ότι οι αγελάδες αποπατούν έξω από την εκκλησία. Έτσι πολλοί κάτοικοι της συνοικίας της Αγίας Παρασκευής οι οποίο αφήναμε τα αυτοκίνητά μας στον κοινόχρηστο αυτό χώρο και με τα πόδια ανεβαίναμε τη σκάλα για να φθάσουμε στα σπίτια μας δεν έχουμε πλέον πρόσβαση.
Σε τηλεφωνική επικοινωνία ο κ. Μπέλλος απέφυγε να μου απαντήσει αν είχε ζητηθεί και δοθεί πολεοδομική άδεια, με διαβεβαίωσε όμως ότι είχε την πλήρη συγκατάθεση του Μητροπολίτη Σεραφείμ, τη σύμφωνη γνώμη της Δημοτικής Αρχής Καλαμπάκας και τη χρηματοδότηση του κ. Λαναρά.
Θυμάμαι καλά – πήγα νύφη στην Κρανιά το 1961- πως την εποχή εκείνη ο μισός περίπου χώρος που τώρα περιμαντρώθηκε ήταν λόφος στον οποίο υπήρχε ένα στενό μονοπάτι, το οποίο οι κάτοικοι της συνοικίας Αγίας Παρασκευής ανεβοκατεβαίναμε πολλές φορές την ημέρα, προκειμένου να πάρουμε νερό με τα γκιούμια από την παρακείμενη κοινοτική βρύση, δεδομένου ότι τα χρόνια εκείνα δεν είχαμε νερό στα σπίτια μας.
Στο σημείο αυτό θα επικαλεστώ και την μαρτυρία του κ. Λαναρά, ο οποίος τότε ήταν γείτονάς μας( παραθέριζε οικογενειακώς στο σπίτι της πεθεράς του Κούλας Τζέτζια). Ασφαλώς θα θυμάται πολύ καλά όχι μόνο τον λόφο ο οποίος πολύ αργότερα φαγώθηκε και σχηματίστηκε ο υπαίθριος χώρος αλλά και το κιγκλίδωμα που οι τότε επίτροποι της Αγίας Παρασκευής είχαν τοποθετήσει σχεδόν σύριζα στην εκκλησία, σημαδεύοντας έτσι τα όρια ιδιοκτησίας του ναού. Δεν θέλω να πιστέψω πως η τωρινή άστοχη περίφραξη κρύβει κάποια ιδιοτέλεια, δηλαδή την επέκταση του ιδιοκτησιακού χώρου της εκκλησίας.
Η Κρανιά δεν είναι το χωριό που γεννήθηκα. Είναι όμως το χωριό της καρδιάς μου και όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα με πολλούς τρόπους να είμαι καλή και χρήσιμη συντοπίτισσα. Αν κάποιοι από τους συμπατριώτες μου Κρανιώτες αυτό δεν το εκτίμησαν είναι δικό τους πρόβλημα. Εγώ θα συνεχίσω να ενδιαφέρομαι και να αναζητώ γραπτά στοιχεία για το ιστορικό παρελθόν του χωριού που δυστυχώς πολλοί αγνοούν και κάποιοι άλλοι παραποιούν, ελπίζω όχι εσκεμμένα.
Ήδη έχω συγκεντρώσει μερικά πολύ ενδιαφέροντα και φυσικά άγνωστα στοιχεία, τα οποία και θα δημοσιεύσω μαζί με φωτογραφικό υλικό στην προσωπική μου ιστοσελίδα με τίτλο «Θεσσαλικά κείμενα».
