Ο υπέρτατος ενθουσιασμός και η απογοήτευση είναι χαρακτηριστικά όχι μόνο των Τρικαλινών φιλάθλων αλλά και των Ελλήνων γενικότερα. Τα πρόσφατα αποτελέσματα της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου περιέγραψαν μ’ έντονα χρώματα τα παραπάνω. Από το ένα άκρο των συναισθημάτων στο άλλο. Πιο πρόσφατο και κοντινό παράδειγμα; Η νίκη του ΑΟ Τρίκαλα επί της Ανθούπολης. Στο τέλος του αγώνα, τα χαμόγελα ικανοποίησης έφτασαν μέχρι το πάρκο του Αγίου Γεωργίου. Όταν η ομάδα χάνει, τ’ αυτιά φτάνουν στα πόδια… Σενάρια στη πρώτη περίπτωση, σενάρια και στην δεύτερη.
Αλλαξε το «8» με το «6» , «άχρηστος» ο Νίκος Θεοδοσιάδης, βγάλαμε τη «σωστή» εικόνα στο β’ ημίχρονο, βρήκαμε την πηγή του… κακού που είναι ο «φόβος» στο α’ ημίχρονο, έγιναν οι σωστές αλλαγές και άλλα πολλά ακούσαμε στα πηγαδάκια του σταδίου. Και από την επόμενη αγωνιστική, ανάλογα με το αποτέλεσμα, τα πηγαδάκια θα διαμορφώσουν την κουβέντα, θα κρίνουν, θα επιβραβεύσουν ή θα κατακρίνουν. Ολα με υπέρτατο τρόπο.
Μια «χιλιοτυπωμένη» εικόνα από διαφορετικά χείλη και σε διαφορετικούς χρόνους.
Ο νεαρός πορτιέρο Ορέστης Λαζαρίνας κατέβασε ρολά, όταν και όσο χρειάστηκε στο πρώτο ημίχρονο. Στην επανάληψη αυξήθηκε αισθητά η πίεση του ΑΟΤ με τις αλλαγές και όσα ειπώθηκαν στ’ αποδυτήρια. Η τύχη έπαιξε σοβαρό ρόλο. Η Ανθούπολη… σκόραρε εις βάρος της, η Τρικαλινή ομάδα κέρδισε πέναλτι σε χέρι αντιπάλου το οποίο μετατράπηκε σε γκολ και οι βαθμοί έμειναν στον ΑΟΤ. Πάμε… παραπάνω, χωρίς «επιστημονικές» αναλύσεις, χωρίς τον «φόβο» που εντόπισε ο Νεμπεγλέρας αλλά με πολλή δουλειά και υπομονή.
Πάνος Γιδόπουλος
