Σε αυτήν την επίσκεψή μας στο Χαλίκι (αρχαία Χαλκίς) δεν θα πάρουμε το μονοπάτι προς τα δυτικά για τις κορφές του Λάκμου και την περίφημη πια και πολυεπισκέψιμη Βερλίγκα. Πορεία Ανατολικά, για Γουδοβάσδα – Καλαμπάκα – Θεσσαλικό κάμπο. Πορεία σε καλντερίμι, πορεία στο παρελθόν, πορεία σε ένα κόσμο που χάνεται, πορεία για να μείνει στην μνήμη ο τρόπος ζωής που παραμερίζει. Ακολουθούμε το καλντερίμι που οδηγεί στα βοσκοτόπια, περιστρέφεται γύρω από το δάσος της Ρόνας, περνά βόρεια από την κορυφή Δοκίμι και κατηφορίζει για την εγκαταλελειμμένη Γουδοβάσδα (νέο όνομα Καλομοίρα αλλά σε άλλη τοποθεσία).
Ο αρχιτσέλιγγας Μιχαλάκης Φίλος μας ατενίζει με καλοσυνάτο βλέμμα από την κορυφή Μία. Βλέπει το έργο του να αντέχει στο χρόνο. Διακόσια τόσα χρόνια η σκεπαστή βρύση δροσίζει τους πεζοπόρους, στην σκάλα στο βράχο μόνο μικροφθορές από τις οπλές, περήφανος για το γεφύρι του που έχει αντέξει πολλούς Daniel. Για το καλντερίμι μόνο ανησυχεί, οι αναπόφευκτες κατολισθήσεις το έχουν στραπατσάρει εδώ και εκεί, ελπίζει αυτοί οι παράξενοι νέοι χρήστες, οι ορειβάτες, μήπως μεριμνήσουν για κάποια επισκευή, δεν χρειάζεται δα 2 μέτρα πλάτος, μισό αρκεί, σιγά μην ξαναδιασταρωθούν εδώ φορτωμένα μουλάρια.
Ο αρχιτσέλιγκας αποφεύγει να κοιτάξει προς τα πλατώματα της κορυφογραμμής. Δεν υπάρχουν κοπάδια, δεν ακούς κουδούνια από τα γκεσέμια, ούτε γαυγίσματα, σπάνια μόνο κανένα ουρλιαχτό λύκου. Μόνο εδώ και εκεί μερικά γελάδια, ξέρει θα χαθούν και αυτά με το τέλος της επιδότησης. Νιώθει το κάλεσμα της άγριας φύσης απειλητικό για τα έργα των ανθρώπων εδώ πάνω. Εκπλήσσετε από την ταχύτητα της αλλαγής, μέσα σε μια γενιά ανατράπηκε τρόπος ζωής αιώνων. Πέρασε του Αγ. Δημητρίου και κανένα κοπάδι δεν πήρε το δρόμο για τα χειμαδιά, ο καιρός ζεστός και το χιόνι άφαντο.
Οι ορειβάτες αγκομαχούν στον ανήφορο που τελειωμό δεν έχει, τώρα είναι στο Καζάνι την πηγή του Αχελώου. Εδώ στα μέρη μου είναι η πηγή του ποταμού, νερό όλο τον χρόνο, όχι στην Βερλίγγα εκεί από τέλη Ιούνη δεν υπάρχει σταγόνα. Τελικά φθάνουν στα πλατώματα και περπατούν δυτικά προς την Σκαφίδα, πριν την περάσουν βουτούν στην πλαγιά καλύτερα και από κατσίκια και ακολουθούν το μονοπάτι Μέτσοβο Ανήλιο Χαλίκι.
Καλά έκαμαν οι συντοπίτες μου και σημάδεψαν τα μονοπάτια με μπογιά και κορδέλες. Με πειράζει όμως που παράφρασαν το όνομα από Χαλκίδα σε Χαλίκι. Ο τόπος κατοικείται ήδη από την Εποχή του Χαλκού (2η χιλιετία π.Χ.), σύμφωνα με επιφανειακά ευρήματα. Η Χαλκίς αναφέρεται ως πόλη των Αθαμάνων, λαού συγγενικού προς τους Μολοσσούς και τους Θεσπρωτούς. Οι Αθαμάνες είχαν δική τους τοπική δυναστεία βασιλέων ήδη από τον 3ο αι. π.Χ. Πιο γνωστός είναι ο Αμύντας, και ιδιαίτερα ο Αμύντας ο Αθαμάνων, σύμμαχος του βασιλιά Φιλίππου Ε΄ της Μακεδονίας. Αναφέρεται και ο Αμύντας ο Β΄, ο οποίος συνδέεται με την ίδρυση ή ενίσχυση της Χαλκίδος Πίνδου.
Στους Ελληνιστικούς χρόνους Η Χαλκίς της Πίνδου μνημονεύεται από τον Πλίνιο τον Πρεσβύτερο (Naturalis Historia, IV, 10) ως πόλη των Αθαμάνων. Επίσης αναφέρεται από τον Στράβωνα (Γεωγραφικά, IX, 5, 19) ως μία από τις πόλεις που καταστράφηκαν από τον Αιτωλικό ή Μακεδονικό πόλεμο. Την Μεσαιωνική περίοδο το χωριό ήταν σημαντικός σταθμός των βλαχόφωνων πληθυσμών της Πίνδου, με ρόλο σε μετακινήσεις και εμπόριο. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, το Χαλίκι υπήρξε σημαντικό κτηνοτροφικό και εμπορικό κέντρο, με ηγετικές οικογένειες όπως η δική μου. (Hammond, Epirus: The Geography, the Ancient Remains, the History and Topography of Epirus and Adjacent Areas 1967)
Ελπίζω αυτοί οι κατάκοποι ορειβάτες, μετά 13 χιλιόμετρα και έξι ώρες πορείας, να βρουν αντάξια της ιστορίας μας φιλοξενία στην ταβέρνα του απογόνου μου Αχιλλέα.
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Περισσότερες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του συλλόγου στα γραφεία μας – Μπότσαρη 2, 2ος όροφος (δίπλα στον ΟΤΕ) κάθε Παρασκευή 9-10 μ.μ. στην ιστοσελίδα μας trikalasport.gr, καθώς και στη σελίδα μας στο Facebook.
Author: Trikalanews
