Το πιθανότερο είναι ότι ο Ν. Παρασκευόπουλος δεν είναι γνήσιος εκφραστής της ιδεολογίας του ΣΥΡΙΖΑ. Η εμπειρία λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη του έχουν σαν βασικό κοινό χαρακτηριστικό τους τον απόλυτο κυνισμό σε συνδυασμό με αυταρχισμό. Άρα, ένας άνθρωπος που δεν διακρίνεται γι’ αυτές τις ιδιότητες βρέθηκε στις τάξεις του κυβερνώντος κόμματος, είτε γιατί νόμιζε ότι θα ήταν άλλο, είτε γιατί πίστεψε (και δικαιώθηκε) ότι μέσα από αυτό θα μπορούσε να προωθήσει το μείγμα των προσωπικών ιδεοληψιών του. Από τη δική του πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε στον καθηγητή ένα χρήσιμο «εργαλείο» που σε ένα βαθμό εκφράζει και δικές του ιδεολογικές δοξασίες, αλλά και ενίοτε βολεύει για να αποπροσανατολίζει.
   Προφανώς, οι αντιδράσεις που προκάλεσε το πόρισμα της επιτροπής Παρασκευόπουλου είναι βολικές, αφενός γιατί αποπροσανατολίζουν και αποσυντονίζουν την προσοχή των πολιτών από άλλα θέματα, αφετέρου γιατί κλείνουν το μάτι σε ένα κοινό που ο ΣΥΡΙΖΑ το περιβάλλει με συμπάθεια, το βλέπει σαν «οικογένεια» και το χαϊδεύει συνεχώς όταν τη χρειάζεται. Πρόκειται για το κοινό των αναρχομπαχαλάκηδων και άλλων κακοποιών που δρουν ασύδοτοι μέσα και έξω από τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα εκμεταλλευόμενοι τη θαλπωρή που προσφέρει το πανεπιστημιακό «άσυλο», όπως το εννοεί η κυβέρνηση Συρανέλ, με τη σύμφωνη γνώμη στελεχών του ακαδημαϊκού κόσμου, της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας, της διοικητικής μηχανής και κάποιων ειδικών. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι την επιτροπή συγκροτούν 12 μέλη, όχι μόνον ο Ν. Παρασκευόπουλος, άρα όλα τα μέλη (εκτός ενός) έχουν ευθύνη.

   Τα κύρια συμπεράσματα από το πόρισμα είναι ότι τα προβλήματα «ακαδημαϊκής ειρήνης και ελευθερίας» –δηλαδή βίας και καταστροφής– που ταλανίζουν τα ελληνικά πανεπιστήμια, α) υποβαθμίζονται, β) δεν αποτελούν συνέπειες του λεγόμενου πανεπιστημιακού «ασύλου», γ) πρέπει να αντιμετωπίζονται από την πλευρά των πανεπιστημιακών αρχών με υποχωρήσεις, παραχωρήσεις, συγκαταβατικότητα, διαπραγματεύσεις, συγκρότηση επιτροπών και διαπαιδαγώγηση των φοιτητών. Με λίγα λόγια, πανεπιστημιακές αρχές και παραβάτες τίθενται σε ίση μοίρα και εφόσον το πόρισμα υιοθετηθεί, το πανεπιστήμιο θα είναι χώρος συνεχούς διαπραγμάτευσης, μεταξύ άλλων, μεταξύ πρυτάνεων και καθηγητών από τη μία πλευρά και φοιτητών, μπαχαλάκηδων και κομματικών νεολαιών από την άλλη. Και αν δεν συμφωνούν, ο Θεός βοηθός.

   Άγνωστο πού έχουν δει αυτό το μοντέλο διοίκησης και λειτουργίας πανεπιστημίων ο Ν. Παρασκευόπουλος και τα μέλη της επιτροπής που συμφώνησαν με το πόρισμα. Ασφαλώς κάποιοι από αυτούς θα πρέπει να έχουν εμπειρία από ξένα πανεπιστήμια. Γιατί εκείνο που γνωρίζουμε οι υπόλοιποι από το εξωτερικό είναι ότι στον νέο φοιτητή που γίνεται δεκτός δίδεται και ο κανονισμός λειτουργίας του πανεπιστημίου. Του τι επιτρέπεται, τι απαγορεύεται και ποιες είναι οι συνέπειες για όσους παραβιάζουν τους κανόνες. Δεν πρόκειται για δρακόντειους νόμους, αλλά για κώδικες συμπεριφοράς που εξασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της ακαδημαϊκής κοινότητας και την προσήλωση στον σκοπό για τον οποίον υπάρχει ένα πανεπιστημιακό ίδρυμα. Χωρίς παραχωρήσεις ή διαπραγματεύσεις και σε όποιον αρέσει!
 
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr