του Θανάση Ευαγγελόπουλου
Δεν µου αρέσει η λέξη «ανήκω». Το θεωρώ υποτίµηση. Θα την χρησιµοποιήσω όµως για πω πιο εύκολα αυτό που θέλω. Ανήκουµε ή τασσόµαστε ή όπως θέλει ας το πει κανείς , στο κέντρο, αριστερά ή δεξιά… Μπορεί η σκέψη µας, η οπτική µας γωνία , η στρατηγική µας ,να βλέπει ή να ξεκινά από εδώ ή από εκεί, υπάρχουν όµως καταστάσεις που µας στοιχίζουν µπρος στον κοινό εχθρό και µπρος τον φόβο. Τότε που το «εγώ» δεν µπορεί να αντιµετωπίσει τον φόβο και οι ελπίδες γυρίζουν στο «εµείς». Η ιστορία µας , βρίθει από τέτοιους αγώνες και δόξες όπως βέβαια και από τους µετέπειτα εµφύλιους σπαραγµούς. Οµολογώ ότι δεν περίµενα κάτι από το σηµερινό (13/4) διάγγελµα του πρωθυπουργού. Θεώρησα ότι θα είναι ένα από τα ίδια ή περίπου. Και πάλι όµως οµολογώ ότι εξεπλάγην θετικά.
Αφού η έννοια του κράτους-πολιτεία διαλύθηκε και απαξιώθηκε κατα την µνηµονιακή λαίλαπα από µονεταριστικές θεωρήσεις και πρακτικές, ο πρωθυπουργός σήµερα µας µίλησε για κατάρρευση των µύθων, µας µιλησε για το ΕΣΥ, µας µίλησε για την κοινωνική συνοχή, µίλησε για τους ανθρώπους του µόχθου και του κινδύνου,µίλησε πράγµατι για εµάς, την πολιτεία. Κρατώ ,έστω και αν σας κουράσω-αλλά αξίζει -από το διάγγελµα του τα πιο κάτω αποσπάσµατα:
«Μέχρι σήµερα, θυσιάζουµε συνειδητά ένα µέρος της ευηµερίας µας για να προστατεύσουµε την υγεία και την κοινωνική συνοχή.»
«Θα µοιραστούµε τα βάρη της κρίσης µε τρόπο δίκαιο, όπως το κάνουµε µέχρι σήµερα. Για να έχουν όλοι µετά, µέρισµα από την αναπτυξιακή έκρηξη που θα ακολουθήσει.»
«Γιατί, µέσα σε 50 ηµέρες, διαλύθηκαν µύθοι δεκαετιών. Και βγήκαν συµπεράσµατα, που θα µας συνοδεύουν για καιρό. Αποδείχθηκε, για παράδειγµα, πως το κράτος πρέπει πρωτίστως να αξιολογείται µε βάση την αποτελεσµατικότητά του. Και πως, όταν το κράτος δεν γίνεται λάφυρο της εξουσίας, τότε µετατρέπεται σε αληθινή «Πολιτεία». Όχι σε έναν κοµµατικό προορισµό. Αλλά σε µία οµπρέλα φροντίδας για όλους. Που αναθέτει την ευθύνη των κρίσιµων τοµέων στους πιο άξιους.» Κλείνω την αναφορά µου στο πράγµατι αξιόλογο (από τα καλύτερα που έχω ακούσει) διάγγελµα του πρωθυπουργού, µε την αναφορά του στην λογοδοσία και στη δηµοκρατία:
«Στην αρχή αυτής της περιπέτειας, ζήτησα την ισχύ της εµπιστοσύνης σας. Και µου την προσφέρατε απλόχερα. Πιστεύω ότι, µε σκληρή δουλειά, σας την ανταποδίδω καθηµερινά. Δεν ξεχνώ, όµως, ότι αυτή η κατάσταση δεν θα συνεχιστεί επ’ αόριστον. Μετά την κρίση, η κάθε εξουσία οφείλει να εγκαταλείπει το απυρόβλητο της ανάγκης, δυναµώνοντας την λογοδοσία. Γιατί καµία έκτακτη συνθήκη δεν µπορεί να αµφισβητεί τη δηµοκρατική ευαισθησία.»
Αγωνιζόµενοι για την ζωή µας, θα περιµένουµε κύριε Μητσοτάκη.
