Στην καλύτερη εποχή του ανθρώπου, όσον αφορά τις ευκολίες και την ποιότητα ζωής του,  μέχρι στιγμής η ισορροπία ανάμεσα στο καλό και το κακό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Παρά το ένα εκατομμύριο χρόνια από την εμφάνιση του είδους μας στον πλανήτη μόνο στο ένα όγδοο της ανθρωπότητας γίνεται τεράστια προσπάθεια να επικρατήσει η θετική ενέργεια σε ένα πλέγμα ανθρώπινων σχέσεων, που βασίζονται σε κρατικούς δημοκρατικούς κανόνες αλλά και την ατομικότητα, που ευτυχώς επιφέρει την ωφέλιμη αλληλεπίδραση, η οποία κατευνάζει την αρνητικότητα και την συγκυριακή εγκληματικότητα.

Στα υπόλοιπα εφτά όγδοα, δηλαδή στα περίπου εφτά δισεκατομμύρια ανθρώπους δυστυχώς επικρατεί το ταραγμένο θυμικό, το οποίο βασίζεται στο άγραφο και εθιμικό δίκαιο της πυγμής είτε προέρχεται από τον άνδρα απέναντι στη γυναίκα και το παιδί είτε από τα κοινωνικά στρώματα, που τυχαίνει να κυβερνούν τα υπόλοιπα μέλη οπισθοδρομικών κοινωνιών, είτε από ομάδες οπλισμένες, που στόχο έχουν την εξουσία, πολιτική και οικονομική, μην υπακούοντας σε κανέναν κανόνα. 

Στο τεράστιο αυτό κομμάτι του κόσμου κάθε προσπάθεια να εξηγήσουμε τους λόγους υπερίσχυσης της παράνομης πυγμής, όπως το αντιλαμβάνεται ένας δυτικός, μάλλον δεν θα είναι πετυχημένη, γίνεται περισσότερο κουραστική και μας διχάζει.

Όμως αυτό που πρέπει να εξηγηθεί είναι γιατί κυριαρχεί η κουλτούρα της αρνητικής προσέγγισης των πραγμάτων και γιατί εξακολουθούμε να είμαστε σκεπτικιστές, εάν δεν φοβόμαστε, ώστε να βάλουμε στο κέντρο της ζωής μας την θετική ενέργεια από όπου κι αν προέρχεται.  Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι έχουν να διασχίσουν για αρκετές εκατοντάδες χρόνια τεράστιες σχιζοειδείς λεωφόρους της ανθρώπινης ψυχής μέχρι να χαρτογραφήουν ένα μικρό λιβάδι του απέραντου νου.   

Αρχικά στις συζητήσεις μας πρωταγωνιστούν οι συνομωσιολογικές θεωρίες, εξωτερικής πολιτικής, στις οποίες έχουμε εντρυφήσει εν είδει διατριβής, για το ότι όλοι οι άλλοι, κυρίως Γερμανοί, Εβραίοι και Αμερικανοί, επιθυμούν το κακό μας. Σ' αυτήν την περίπτωση δεν σώζεται κανείς. Οι Τούρκοι, όλως περιέργως, δεν βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, ίσως επειδή η πέντε αιώνων συμπόρευση, μας κάνει να μην τους θεωρούμε σοβαρούς ή να θεωρούμε ότι κι αυτούς τους εκμεταλλεύονται οι κακοί Εβραίοι…

Σ' αυτό το πλαίσιο της συνομοσιωλογίας ένα μεγάλο ποσοστό των συμπολιτών μας εξωτερικά τουλάχιστον δεν αποδέχεται το αυτεξούσιο στις πράξεις των ανθρώπων. Στις αποκλίνουσες έως εγκληματικές συμπεριφορές θεωρούν ότι υπάρχει ένα βαθύτερο πλέγμα σχέσεων, που ωθούν τον εγκληματία στο να αφαιρέσει ανθρώπινη ζωή. Η ψυχασθένεια, η τρέλα ή απλά η εγκληματική φύση έχουν έναν άλλο κρυφό δημιουργό και όχι εγγενή χαρακτηριστικά της ανθρώπινης οντότητας. 

Η ανάγκη για αξιολόγηση μπερδεμένη, που θα αφήνει αναπάντητα ερωτηματικά είναι η δεύτερη φύση μας.

 Ίσως έτσι αποφεύγουμε την ουσία των πραγμάτων, που είναι να κοιτάξουμε κατάματα τα προβλήματά μας. Γιατί μ' αυτόν τον τρόπο θα πρέπει να ξεβολευτούμε και να δράσουμε.

Η κοινωνία μας δεν είναι ούτε η χειρότερη ούτε η καλύτερη, έχει τις καλές της και τις κακές της στιγμές. Είναι βέβαια εμποτισμένη από πολλή θεωρία, κουραστική και αφαιρεί ενέργεια. Έχει όμως και ανθρώπους έξυπνους, καλούς και δραστήριους, που αρκετές φορές μπαίνουν μπροστά και δίνουν λύσεις. 

Δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, για να σταματήσουμε το έγκλημα παρά να διδάσκουμε στα παιδιά μας τα οφέλη της καλοσύνης, της κοινής δράσης και των συλλογικοτήτων, ευχόμενοι να αποφύγουν τους τοξικούς ανθρώπους και να κατακτούν ως κοινωνία θετικές οροσειρές της θετικής ενέργειας.

Η ισορροπία είναι ζητούμενο προαιώνιο αλλά πάντα ζητούμενο. Μόνο ευχές χωρούν σ' αυτό το απόλυτο ζήτημα του κόσμου μας, για να επιτευχθεί ίσως κάποτε…

ΑΔΑΜΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ