Ο μισός αιώνας ενεργής συμμετοχής στο πολιτικό γίγνεσθαι με έχει διδάξει ότι όταν η σύγκρουση της λογικής και του ορθού λόγου γίνεται με το συναίσθημα, ο αδιαφιλονίκητος νικητής είναι το δεύτερο.
Πρόσφατο παράδειγμα το δημοψήφισμα που ενώ η πλειοψηφία ήταν με την παραμονή στο "ευρώ" ψήφισε συντριπτικά ΟΧΙ.
Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα όπου οι κάθε λογής λαϊκιστές εκμεταλλεύονται το συναίσθημα του πληθυσμού προς άγρα ψήφων και ψεκάζουν την κοινωνία με κάθε λογής ασυναρτησίες για τους μοναδικούς κληρονόμους του Μεγαλέξανδρου που θα χάσουν την κληρονομιά. Ψηφολάγνοι που τίποτα δεν έχουν καταλάβει από το αρχαίο πνεύμα που θεωρούσε ομόφυλο όποιον απλά μετείχε της ελληνικής παιδείας, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο γονιδίων.
Το μοναδικό πρόβλημα με τα Σκόπια είναι ο αλυτρωτισμός τους, η υπονοούμενη εντός Ελλάδος σλαβομακεδονική μειονότητα, τα θεωρούμενα ως απολεσθέντα νότια μακεδονικά εδάφη. Το πρόβλημα μας με το όνομα ήταν η ένταξή του στον παραπάνω αλυτρωτισμό. Το σπουδαίο είναι να αλλάζει το όνομα, να δίνεται εγγύηση συνόρων και να φεύγει ο αλυτρωτισμός από το Σύνταγμα.
Στην Σεβίλλη, στην κεντρική πλατεία υπάρχει επάνω σε οβελίσκο το άγαλμα του Ηρακλή, τον θεωρούν το μυθικό θεμελιωτή της πόλης τους. Να θυμώσουμε με τους Σεβιλλιάνους που καταχρώνται την μυθολογία μας ή να υπερηφανευθούμε που άλλοι λαοί γεμίζουν το κενό της ιστορίας τους με τους μύθους μας;
Δεν ήταν δύσκολο ο αμοραλιστής καιροσκόπος Τσίπρας να εκμεταλλευτεί την συγκυρία, δηλαδή την απομάκρυνση από την εξουσία των Σκοπίων των εθνικιστών, την σύμπτωση συμφερόντων των ισχυρών της Ε.Ε. και των Αμερικανών με το ελληνικό εθνικό συμφέρων. Το κάνει όμως με στόχο όχι την διαμόρφωση εθνικής πολιτικής αλλά την διάσπαση των αντιπάλων του Ν.Δ. και Κιν.Αλ.
Η συνέχεια είναι γνωστή: συλλαλητήρια, καιροσκοπική αλλαγή θέσης στην Ν.Δ. από τον «μεταρρυθμιστή» Μητσοτάκη, πάλι συλλαλητήρια και τώρα συμφωνία που δεν θα την ψηφίζει ο Καμμένος αλλά δίνει ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση για να υπογράψει την συμφωνία. Αυτά γίνονται μόνο στην την γη όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα.
Ο ορθολογικά σκεπτόμενος πολίτης πρέπει να θεωρήσει την συμφωνία επαρκή, παρά την διπλή ονομασία της εθνικότητας, που αναιρεί το erga omnes. Σε μία διαπραγμάτευση δίνεις και παίρνεις, δεν μπορεί ο απέναντι να δεχθεί κάθε απαίτησή μας όταν ήδη 140 χώρες τον έχουν αναγνωρίσει με το σκέτο Μακεδονία και οι υπόλοιπες (κυρίως χώρες της Ε.Ε. – εδώ φαίνονται και οι φίλοι) με σύνθετη ονομασία (FYROM). Αν θέλουμε να επιβάλλουμε μια συμφωνία όπως αρέσει σε μας, τότε να στείλουμε τον Καμένο με τα τανκς του, να τους καταλάβει και να επιβάλλει τους όρους του.
Η διάσταση απόψεων απέναντι στην συμφωνία υπάρχει σε όλα τα κόμματα, υπάρχει και σε εμάς. Η λύση για ένα δημοκρατικό κόμμα είναι η απόφαση κατά πλειοψηφία. Εμείς όμως δεν έχουμε ακόμη εκλεγμένα όργανα που θα έχουν το κύρος να αποφασίζουν δημοκρατικά. Δεν λειτουργούμε όμως με την μιας γυναικός αρχή. Άλλωστε και το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ομόφωνα σύμφωνο με την μία άποψη, ούτε κάποιο όργανο του συνεδρίασε. Αν προσπαθείς να επιβάλλεις την άποψή σου μόνη έναντι όλων, δημιουργείς πρόβλημα συνοχής.
Υπάρχει όμως πολύς χρόνος μέχρι να έρθει η συμφωνία στην Βουλή, αν έρθει. Ας δεσμευθούμε όλοι να προσφύγουμε τότε στα μέλη, το μόνο δημοκρατικό όργανο που υπάρχει (άρθρο 21 του καταστατικού). Προς το παρόν ζητάμε να διορθωθούν τα προβληματικά σημεία και θα κρίνουμε την συμφωνία όταν έρθει για κύρωση. Είναι προφανές ότι η αποδοχή μιας συμφωνίας που κάνει και παραχωρήσεις μας φέρνει σε αντιπαράθεση με πολλούς πολίτες που δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι το συμφέρον της χώρας είναι διαφορετικό από το συναίσθημα του θεματοφύλακα της αρχαίας ελληνικής ιστορίας. Η ομόφωνη τοποθέτηση μας για σύνθετη ονομασία μας το έχει ήδη επιφέρει το «πολιτικό κόστος». Τρώμε το βόδι και πνιγόμαστε στην ουρά.
Το άλλο πρόβλημα με το Κιν.Αλ. είναι εάν συνεχίσουμε να κάνουμε τα ρεπό του Καμμένου. Αν δηλαδή στην Βουλή θα αντικαθιστούμε τους ψήφους του ακροδεξιού ΑΝΕΛ όταν ο Καμένος επιλέγει να θωπεύει το ακροατήριό του μπας και τα καταφέρει στις επόμενες εκλογές να πιάσει το 3%.
Ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς τις ψήφους του Καμένου δεν έχει την πλειοψηφία για την ψήφιση της συμφωνίας, δεν θα έχει την δεδηλωμένη. Τότε η στάση μας πρέπει να είναι ότι ψηφίζουμε την συμφωνία εφ’ όσον δηλώσει ο Τσίπρας ότι την επόμενη θα παραιτηθεί. Στο ενδεχόμενο άρνησης παραίτησης καλούμε τον Μητσοτάκη να δεσμευθεί ότι η πρώτη απόφαση της νέας βουλής θα είναι η ψήφιση της συμφωνίας ακόμα και αν χρειασθεί να υπάρξει κυβέρνηση ειδικού σκοπού (για την κύρωση της συμφωνίας).
Είναι πιθανόν με μια τέτοια στάση να εισπράξουμε διπλό όχι. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να σταθμίσουμε τον διεθνή συσχετισμό, την πιθανότητα όλη η διεθνής κοινότητα να είναι υπέρ της συμφωνίας και η Ελλάδα έναντι όλων τότε πατριωτική στάση προέχει. Τι νόημα θα έχει άλλωστε η περικοπή της θητείας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ για έξι το πολύ μήνες, την μεγάλη ζημιά την έχουν κάνει ήδη. Θα έχουμε όμως δείξει με την στάση μας τι σημαίνει αυτόνομη πολιτική.
Με λύπη παρατηρούμε το κατάντημα του ΚΚΕ. Δεν ψηφίζει την συμφωνία όχι γιατί διαφωνεί αλλά για να εμποδίσει την είσοδο μιας άλλης χώρας στο ΝΑΤΟ, ενάντια στην επιθυμία της ίδιας της χώρας. Μετά την 3η Διεθνή του Στάλιν, την 4η του Τρότσκι έχουμε την 5η του Περισσού. Κρίμα γιατί ήταν το μόνο κόμμα που είχε διαφωνήσει στις απολυτότητες του 1993 και είχε τιμήσει τις αντιλήψεις τις Αριστεράς.
Η αυτονομία της πολιτικής δύναμης κατοχυρώνεται όταν μπορείς να κολυμπάς ενάντια στο δυνατό ρέμα. Όταν μπορείς να λέει στον λαό ότι κάνει λάθος, έστω και αν χρειασθεί να διαβείς την έρημο των ψήφων, έστω και όταν φθάσεις στην όαση της δικαίωσης κανένας δεν θα αναγνωρίσει τις κακουχίες.
Μάριος Μαρολαχάκης
Μέλος της Νομαρχιακής Επιτροπής Τρικάλων του ΚΙΝ.ΑΛ.
