Ανεξάρτητα από τους πανηγυρισμούς των νικητών, τις ….οιμωγές των ηττημένων και τα παχιά λόγια αναλυτών, εξυπνάκηδων και ειδημόνων που «όλα» τα ήξεραν, «όλα» τα είχαν προβλέψει, «όλα» τα έβλεπαν να έρχονται αλλά το μόνο που δεν ήξεραν, δεν είχαν προβλέψει και δεν έβλεπαν να έρχεται ήταν η προσβλητική για τη Δημοκρατία μας αποχή, π δεύτερος γύρος των εκλογών, την Κυριακή που μας πέρασε ήταν η επιβεβαίωση του φόβου μου ότι τελικά, δεν μας αξίζει το δικαίωμα της ψήφου για τα κοινά. Κι αυτό το αποδείξαμε μόνοι μας, οι ίδιοι, μην εξασκώντας το.

Τι άλλο να πει κανείς όταν καθώς σε αρκετές περιοχές της χώρας, από τους τρεις ψηφοφόρους προσήλθε στις κάλπες μόνο ο ένας; Η αποχή άγγιξε σε αρκετές περιοχές το 60%, ενώ στο Β. Αιγαίο ξεπέρασε και το 65%. Τι να πει κανείς όταν στα Ιόνια Νησιά ψήφισε το 38,74% των εγγεγραμμένων , δηλαδή δεν πήγε  στις κάλπες το 61,26% ;  Τι να πει κανείς όταν για την εκλογή του νέου περιφερειάρχη Πελοποννήσου ψήφισε το 39,89% του εκλογικού σώματος και απείχε το 60,11%  ; Και πώς να αισθάνομαι ικανοποιημένος όταν στο Δήμο Αθηναίων όπου είχα εκλεγεί δυο συνεχείς θητείες σημειώθηκε  αποχή κοντά στο 59%  σε μιαν αναμέτρηση εκεί που νίκησε μεν άξια ο κ. Μπακογιάννης στην οποία ωστόσο πήγε στην κάλπη το ….. 41,26% των ψηφοφόρων; Βεβαίως πήρε πολλές ψήφους. 96.660 Δημότες τον ψήφισαν. Πόσοι είναι οι εγγεγραμμένοι Δημότες; 468.816. Αλλά και στην Περιφέρεια Αττικής, με  66 Δήμους και πληθυσμό λίγο λιγότερο από 4 εκατομμύρια κατοίκων, ο Περιφερειάρχης που εκλέχτηκε πήρε γύρω στις 700.000 ψήφους, η πρώην Περιφερειάρχης που «στη βάρδια της» κάηκαν ή πνίγηκαν κοντά 150 άνθρωποι πήρε άλλες 300.000 ψήφους  αλλά το 60% έμεινε σπίτι του; Τι διάολο Δήμαρχος μπορεί να είσαι όταν εκπροσωπείς – εκλογικά τουλάχιστον- το 25% των δημοτών και τι διάολο Περιφερειάρχης όταν κοντά δυο εκατομμύρια ψηφοφόροι δεν κάνουν καν τον κόπο να έρθουν να ψηφίσουν κι εσύ εκλέγεσαι από το 30% ;

Δεν φταίνε αναγκαστικά μόνο οι υποψήφιοι ή οι εκλεγμένοι που πόσο λίγοι πολίτες πήγαν να ψηφίσουν. Φταίνε ΚΑΙ αυτοί. Φταίμε και ΕΜΕΙΣ. Φταίει η παλιοκατάσταση που θάλεγε ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος. Κι εμείς, όλοι, φταίμε για την «παλιοκατάσταση». Μόνο να …θριαμβολογούμε ξέρουμε ότι από φέτος πήραν το δικαίωμα της ψήφου και οι 17ρηδες. Και τι να το κάνω αυτό αφού  δεν το άσκησαν; 
Δυστυχώς πρέπει να το παραδεχτούμε: Οι εκλογές, όσο κι αν γίνονται για τα δικαιώματα των πολλών, γίνονται για τους λίγους. Οι πολλοί «τη βγάζουν» στις παραλίες, με φραπέ και ρακέτες και μετά, παραπονούνται για τη ρημάδα αυτή την «παλιοκατάσταση».
Όσο περνούν τα χρόνια και εξαπλώνεται το «ρεμπέτ ασκέρι» της άκοπης κριτικής των πάντων από την τηλεόραση, η ρημάδα η παλιοκατάσταση όλο και χειρότερη γίνεται. Π΄ρτε το χαμπάρι.

Δημήτρης Κωνσταντάρας