Του Χαράλαμπου Παπαδόπουλου
Μου έκανε εντύπωση μια προτροπή του αγίου Πορφυρίου : «Αν πάρεις μια καλή απόφαση μην την πεις γιατί θα το ακούσει το αντίθετο πνεύμα και θα αντιδράσει». Και νομίζω ότι η αντίδραση που θα κάνει είναι κυρίως στο μυαλό. Θα μας στέλνει σκέψεις «δεν μπορείς», «δεν χρειάζεται», «είναι υπερβολικό» «δεν αξίζει» … ξέρει αυτό. Η εμπειρία του ξεκινάει από τον Αδάμ και την Εύα. Και εμείς απλώς ούτε καν θα πολεμήσουμε. Νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι πως σ’ αυτά που αποτύχαμε ούτε καν αγωνιστήκαμε.
Τα πονηρά πνεύματα δεν μπορούν να ξέρουν τι σκεφτόμαστε. Δηλαδή αν μου βάλουν στο μυαλό την σκέψη να δω μια πονηρή ταινία δεν ξέρουν αν την δέχθηκα, μέχρι να δουν ότι κάθομαι και βλέπω την ταινία. Καταλαβαίνετε ότι αν μπορούσαν να ξέρουν τι σκεφτόμαστε θα μας είχαν κάνει όλους σκόνη επειδή είναι ανθρωποκτόνος ο διάβολος. Μπορούν όμως ν’ ακούν τα λόγια μας, με εξαίρεση βέβαια όταν εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας στον Εξομολόγο. Γι αυτό ίσως όταν πεθάνουμε μας κατηγορούν για αμαρτίες που έχουμε εξομολογηθεί, επειδή δεν το γνωρίζουν.
Γράφει ο Ντοστογιέφσκι στο «Υπόγειο» : «Από τη στιγμή που περνούσε κάτι από το μυαλό μου τραβούσα ακαταμάχητα και σαν μεθυσμένος προς την πραγματοποίησή του. Δηλαδή ήταν πάντα μετά το γεγονός που κατηγορούσα τον εαυτό μου». Γι αυτό οι μεγάλοι Ασκητές έδιναν τόση σημασία στην νήψη, την προσοχή. Ρώτησαν κάποτε έναν Γέροντα που ζούσε έγκλειστος. Τι κάνεις μόνος σου όλη μέρα ; Προσέχω τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό μου, απάντησε.
Βέβαια στα θέματα του αγώνα ενάντια στην αμαρτία στα οποία οι Ορθόδοξοι Γέροντες είναι επιστήμονες, οι Δυτικοί έχουν μεσάνυχτα και τα αντιμετωπίζουν πολύ απλοϊκά. Έτσι τα αντιμετωπίζει και ο Ρωμαιοκαθολικός θεολόγος Τ. Toth του οποίου διάβασα πολλά βιβλία επειδή έχαιρε μεγάλης εκτίμησης στην Χριστιανική Φοιτητική Δράση. Στο βιβλίο του «Τα αγνά Νιάτα» για παράδειγμα προσπαθεί μέσα από τον φόβο των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων να καλλιεργήσει την αγνότητα. Και τελειώνει το βιβλίο λέγοντας «στάσου μπροστά στον καθρέφτη και πες στον εαυτό σου : θέλω, θέλω, θέλω να είμαι αγνός».
Φυσικά και δεν θα καταφέρεις να είσαι αγνός γιατί άκουσε και το αντίθετο πνεύμα την καλή σου απόφαση και θα σε κάνει να τα παρατήσεις πριν καν αρχίσεις. Είναι πολύ δύσκολο να πολεμάς κατά μέτωπο τα πάθη σου, έλεγε ο άγιος Πορφύριος. Πολύ καλύτερα είναι να μην ασχολείσαι καθόλου μ’ αυτά, αλλά να ασχολείσαι με τον Χριστό και τα πάθη θα φεύγουν χωρίς να το καταλαβαίνεις. Άνοιξε, έλεγε, μια χαραμάδα στην ψυχή σου να μπει το φως του Χριστού και θα φύγει μόνο του το σκοτάδι της αμαρτίας.
Έλεγε σε μια συνέντευξή του ο Αγιορείτης Ιερομόναχος Συμεών Γρηγοριάτης που κατάγεται από το Περού : « Πολλές φορές αποδέχομαι (συμβιβάζομαι)τη βρωμιά μου από τις αμαρτίες μου, κι αυτό μ΄ απομακρύνει απ΄ το Θεό, μου πληγώνει την καρδιά. Άλλοτε πάλι με μια δύναμη που δεν ξέρω από που έρχεται (γιατί εγώ τείνω σε αυτά) μπορώ και τις διώχνω τις αμαρτίες και γλιτώνω για λίγο. Το πάν είναι να μην υπερηφανεύεται κανείς, να μην έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του».
Δυστυχώς κι αυτό το τελευταίο το αγνοούν οι Δυτικοί. Το παν δεν είναι να είσαι αγνός, το παν είναι να είσαι ταπεινός. Στην παραβολή των 10 παρθένων που είπε ο Χριστός, οι 5 παρθένες έχασαν τον παράδεισο κι ας είχαν αγνότητα, επειδή δεν είχαν ταπείνωση και έλεος προς τους άλλους.
Και μιας και πιάσαμε το βιβλίο του Τ. Toth σε ένα σημείο γράφει «Αν πέσεις σε κάποια σαρκική αμαρτία δεν χρειάζεται να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι. Γιατί ποια η ωφέλεια να φεύγεις από το φίδι όταν ήδη σε έχει δαγκώσει ;». Δηλαδή αν δεν πρόσεξα και ήπια λίγο δηλητήριο, ας πιω και το υπόλοιπο για να πεθάνω σίγουρα.
Πόσο ξένα είναι αυτά από την εμπειρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ! Πόσο πιο σοβαρή και υπεύθυνη είναι όταν σου λέει «κάθε φορά που πέφτεις να σηκώνεσαι και να ζητάς συγχώρεση από τον Χριστό. Και να μη μπορείς να απαλλαγείς μη σταματήσεις να σηκώνεσαι και να μετανοείς μέχρι να πεθάνεις. Και να παρακαλάς να σε βρει ο θάνατος όταν θα είσαι στην μετάνοια και όχι στην πτώση».
Με ποια από τις 2 συμπεριφορές δείχνουμε στον Θεό ότι πραγματικά δεν θέλουμε την αμαρτία και αυτό που πραγματικά θέλουμε είναι να είμαστε μαζί Του ; Μα φυσικά με την δεύτερη συμπεριφορά. Και ο Χριστός που ελέησε τελώνες και πόρνες και τον ληστή πάνω στον Σταυρό και εμάς θα μας ελεήσει και θα μας χαρίσει την βασιλεία Του, επειδή Αυτός δεν βλέπει τις πράξεις του ανθρώπου αλλά την πρόθεση της καρδιάς του. Αμήν.
