Το Σάββατο 8 και την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου ο Σύλλογος Φίλων Σιδηροδρόμου Τρικάλων πραγματοποίησε με μεγάλη επιτυχία μια ακόμα διήμερη εκδρομή. Βασικός προορισμός μας ήταν τη φορά αυτή τα Καλάβρυτα, η επίσκεψη στον εκεί σιδηροδρομικό σταθμό και η περίφημη διαδρομή με τον οδοντωτό από τα Καλάβρυτα μέχρι το Διακοπτό.
Σιδηροδρομικό όμως ενδιαφέρον είχε και η πρώτη μας στάση στο Μεταλλευτικό πάρκο Φωκίδας, που ήρθε να μας ανταμείψει για το πρωινό μας ξύπνημα. Το Μεταλλευτικό Πάρκο Φωκίδας – Vagonetto είναι ένα θεματικό πάρκο, μοναδικό στον ελληνικό χώρο και βρίσκεται στο διάσελο Γκιώνας και Παρνασσού, στο 51ο χλμ. της εθνικής οδού Λαμίας-Άμφισσας, μέσα στο χώρο των εγκαταστάσεων της Elmin Bauxites S.A. Η περιήγηση στο Vagonetto με τα ειδικά μικρά βαγόνια που κατέβαζαν στις στοές τους μεταλλωρύχους, μας έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσουμε βήμα-βήμα τη διαδικασία εξόρυξης του βωξίτη. Η γνωριμία με την ιστορία του βωξίτη ξεκινά από το παλιό μεταλλείο, τη Στοά 850, συνεχίζεται με την περιήγηση στον Εκθεσιακό Χώρο Μεταλλευτικής Ιστορίας και ολοκληρώνεται με την επίσκεψη στην Πτέρυγα Ψηφιακής Τεχνολογίας. Στη συνέχεια, πήραμε το δρόμο για την πανέμορφο Ναύπακτο, μια παραθαλάσσια πόλη της Αιτωλοακαρνανίας στον Κορινθιακό κόλπο, χτισμένη ανάμεσα στο Αντίριο και στις εκβολές του ποταμού Μόρνου.
Το μεσημέρι σταματήσαμε για φαγητό στην γοητευτική Ναύπακτο.
Το απόγευμα πριν φτάσουμε στα Καλάβρυτα, επισκεφτήκαμε το Μέγα Σπήλαιο. Η Μονή βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα βορειανατολικά των Καλαβρύτων στο δρόμο που ενώνει την εθνική οδό Πατρών-Αθηνών με τα Καλάβρυτα, και είναι κτισμένη στο άνοιγμα ενός μεγάλου φυσικού σπηλαίου, της οροσειράς του Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού, σε υψόμετρο 899 μέτρων. Απόλυτα εναρμονισμένο με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο της περιοχής το οκταώροφο συγκρότημα της Μονής καθηλώνει και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Το καθολικό της Μονής σκαμμένο στο βράχο, είναι ναός σταυροειδής, εγγεγραμμένος με δύο νάρθηκες. Ο κυρίως ναός έχει τοιχογραφίες του 1653, αξιόλογα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο, ξυλόγλυπτο τέμπλο, ενώ στο νάρθηκα οι τοιχογραφίες ανάγονται στις αρχές του 19ου αιώνα.
Στις 5.30 φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, τακτοποιήθηκαμε στα δωμάτιά μας, ξεκουραστήκαμε για λίγο και ετοιμαστήκαμε να κατακτήσουμε τα νυχτερινά Καλάβρυτα! Αφού πρώτα κάναμε τις βόλτες μας στον πεζόδρομο και χαζέψαμε στα μαγαζάκια με τα τοπικά προϊόντα, ήπιαμε τα καφεδάκια μας και όλοι μαζί πήγαμε να διασκεδάσουμε σε ταβέρνα με ζωντανή μουσική, όπου φυσικά περάσαμε υπέροχα, χορεύοντας για πολλή ώρα.
Το επόμενο πρωί επισκεφτήκαμε το Μουσείο για το Ολοκαύτωμα. Τα Καλάβρυτα υπήρξαν μία από τις περιοχές της Ελλάδας που βίωσαν με τον σκληρότερο τρόπο τα ναζιστικά γερμανικά αντίποινα κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Στις 13 Δεκεμβρίου του 1943 ο γερμανικός στρατός κατοχής εκτέλεσε σχεδόν όλο τον ανδρικό πληθυσμό των Καλαβρύτων (τους περισσότερους πάνω από την ηλικία των 12 ετών) και έκαψε ολοσχερώς την πόλη. Για τον αριθμό των θυμάτων και των επιζώντων από τη σφαγή της 13ης Δεκεμβρίου, αλλά για το συνολικό αριθμό των θυμάτων από την επιδρομή των Γερμανών στην περιοχή, έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς αντιφατικοί αριθμοί. Οι περισσότερες αναφορές κάνουν λόγο για περισσότερους από 800 νεκρούς. Τα Καλάβρυτα είναι σήμερα χαρακτηρισμένος μαρτυρικός οικισμός.
Kατά τις 10 επιβιβαστήκαμε στο λεωφορείο για να πάμε στο Μνημείο για τους νεκρούς της σφαγής. Εκεί, πάνω στο λόφο, οι Γερμανοί εκτέλεσαν, με συνεχείς ριπές πολυβόλων, περίπου 500 άνδρες. Στη θέση του εγκλήματος διατηρείται μνημείο, ως ανάμνηση των πεσόντων και του φρικτού γεγονότος. Αγανακτισμένοι από τις θηριωδίες του ναζιστικού καθεστώτος εις βάρος της πατρίδας μας, πήραμε το δρόμο για το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας, όπου συναντηθήκαμε με ένα άλλο σημαντικό κομμάτι της ιστορίας μας. Η Αγία Λαύρα είναι ιστορική μονή και μια από τις αρχαιότερες μονές του ελληνικού και κυρίως του πελοποννησιακού χώρου, γνωστή ως τόπος έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης, σύμφωνα με διαδεδομένη στην Ελλάδα εξιστόρηση. Εκεί είδαμε την πλούσια έκθεση όπου μεταξύ άλλων φυλάσσεται το λάβαρο της επανάστασης του 1821 και προσκυνήσαμε τα ιερά λείψανα του Αγίου Αλεξίου του Ανθρώπου του Θεού και του Αγίου Φιλαρέτου.
Μετά από τον θρησκευτικό τουρισμό έφτασε η ώρα του αυθεντικού σιδηροδρομικού τουρισμού. Να θαυμάσουμε δηλαδή την ομορφιά και το μεγαλείο της φύσης με τον οδοντωτό που ανέλαβε να μας «ξεναγήσει» στο φαράγγι του Βουραϊκού. Η διαδρομή από τα Καλάβρυτα μέχρι το Διακοπτό κυριολεκτικά μας μάγεψε! Όσες φορές και να ταξιδέψεις εκεί ποτέ δεν θα πεις ότι χόρτασες την ομορφιά και τη γοητεία του τοπίου και της εξαιρετικής αυτής σιδηροδρομικής διαδρομής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι δέχεται επισκέπτες από όλο τον κόσμο. Στο τέλος της διαδρομής μας περίμενε το Διακοπτό, η πατρίδα του μεγάλου ηθοποιού μας, Διονύση Παπαγιανόπουλου. Απέναντι από το σταθμό βρίσκεται και η προτομή του, στην οποία φωτογραφηθήκαμε. Πριν φύγουμε από την κωμόπολη μας υποδέχτηκε ο κ. Γιάννης Καραπαναγιώτης, πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Οδοντωτού και μας ξενάγησε στο μουσείο που έφτιαξαν με πολύ μεράκι και αγάπη οι φίλοι και τα μέλη του Συλλόγου.
Η επόμενη στάση μας έγινε στο Αίγιο, παράκτια πόλη της βόρειας Πελοποννήσου, η οποία αποτελεί την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αχαΐας και έχει πληθυσμό γύρω στις 20.000 κατοίκους. Εκεί απολαύσαμε το φαγητό μας και τη βόλτα μας στην παραλία δίπλα στην παλιά μετρική σιδηροδρομική γραμμή και μέσα στα στενάκια και τις πλατείες της πόλης. Χορτασμένοι πια από όμορφες εικόνες, πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Τελευταία μας στάση για ξεκούραση και καφέ, η Άρτα με το πολυτραγουδισμένο και φημισμένο γεφύρι της.
Κάπως έτσι γράφτηκε ο επίλογος της εκδρομής μας στις εντεκάμισι το βράδυ στον σιδηροδρομικό σταθμό Τρικάλων, απέναντι από το βαγόνι-γραφείο του Συλλόγου μας. Ευχαριστούμε θερμά όλα τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου που είναι στο πλάι μας όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστούμε και όλους εσάς που συμμετείχατε στην εκδρομή μας και συντελέσατε στην επιτυχία της.
Το Δ.Σ.
