Γράφει ο Κρικόρ Τσακιτζιάν
Κάποτε ήμασταν περήφανοι ως Έλληνες, για τη μοναδικότητα της λέξης φιλότιμο, η οποία σημαίνει σχεδόν τα πάντα για τη φυλή μας.
Ήταν η εποχή όπου το πολιτικό σύστημα, σύσσωμο καταδίκαζε, όποιον τολμούσε να δράσει πολιτικά, χωρίς φιλότιμο.
Πολιτικός που τολμούσε να πουλήσει τα ιδανικά του, τις αρχές του, την ιδεολογία του και να μεταπηδήσει σε άλλο κόμμα, για οποιονδήποτε λόγο, τον αποκαλούσαν ΑΠΟΣΤΑΤΗ και τον κατέγραφε η ιστορία με τα πιο μελανά γράμματα.
Γι’ αυτό πολλοί προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να ξαναγράψουν την ιστορία, προκειμένου να αποτινάξουν αυτή την ντροπή από πάνω τους.
Φτάσαμε σήμερα, αυτή την ξετσιπωσιά. Αυτή την αθλιότητα. Αυτή την πράξη που τη χαρακτηρίζει πολιτική αλητεία, το να μεταπηδάς από κόμμα σε κόμμα ανερυθρίαστα, να την επιβραβεύουν άπαντες και να τη θεωρούν μια φυσιολογική συνθήκη. Μάλιστα, όλοι αυτοί οι ανήθικοι που την εφάρμοσαν και την έκαναν δεύτερη φύση τους, της έδωσαν και άλλοθι. Τη βάφτισαν πολιτική διεύρυνση και πολιτική με ανοιχτούς ορίζοντες.
Την πολιτική αλητεία την καθ αγίασαν, σχεδόν όλοι τους. Οι δε ανήθικοι που την εφαρμόζουν, πάντα για προσωπικό όφελος και μόνο, δίνουν άφεση στον εαυτό τους, προβάλλοντας την αιτιολογία ότι κάνουν αυτή την “υπέρβαση” για το καλό του τόπου και του λαού και ουχί για ίδιον όφελος και ικανοποίηση της υστεροφημίας τους και της διατήρησης των υψηλών οικονομικών απολαβών τους με ποικίλους τρόπους.
Έγινε μόδα να γίνεσαι πολιτικός σαλτιμπάγκος. Όλα τα κόμματα βρίσκονται σε αυτό τον αέναο ανταγωνισμό, ποιός θα κάνει τις περισσότερες και πιο αποδοτικές μεταγραφές. Βλέπετε δεν χρησιμοποιώ τον όρο καλύτερες, γιατί δεν προσβλέπουν στους άριστους, αλλά στους πρόθυμους. Το κακό είναι, πως όλο το πολιτικό φάσμα, ακολουθεί αυτή την τακτική.
Πρόκειται για μια μεθοδευμένη προσπάθεια που έκαναν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, προκειμένου να απαξιώσουν εντελώς στα μάτια του κόσμου τους πολιτικούς. Να τους θεωρούν συλλήβδην λακέδες των ολιγαρχών της χώρας και να μη τους παίρνει κανείς στα σοβαρά. Έτσι καθίστανται όλοι τους, πολιτικοί μιας χρήσης. Αναλώσιμοι, όπου ευκόλως αντικαθίστανται από τον πρώτο τυχόντα, που σήμερα τον αποθεώνουν και αύριο με την ίδια ευκολία, όταν ολοκληρώσει τη βρωμοδουλειά του, τον αποκαθηλώνουν. Βλέπετε έχασαν οι πολιτικοί το κύρος τους και το ηθικό τους ανάστημα, το οποίο πλέον είναι αμελητέο.
Δυστυχώς ζούμε την περίοδο όπου κυριολεκτικά, “ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα”.
