Τύμφη. Ένας μύθος. Μια πρόκληση. Μια παρουσία αιώνια που στοιχειώνει τα όνειρα κάθε ορειβάτη.
Αρκεί έστω και από μακριά να δεις την κορδιλιέρα των υψηλών της κορυφών για να μαγευτείς για πάντα. Δέσμιος της εικόνας της θα τριγυρνάς στις ράχες και στις πλαγιές της σε όλη τη ζωή σου. Γλυκιά περιπλάνηση, μα ακόμα πιο γλυκιά η αίσθηση της αναμονής. Το μακρύ ταξίδι στην άκρη της χώρας, το ίδιο κάθε φορά, μα πάντα διαφορετικό.
Μια ώρα σχεδόν η Κόνιτσα μακριά από τα Γιάννενα. Η Αστράκα, η Νεμέρτσικα, η κόψη της Γκαμήλας. Ο Βοϊδομάτης, ο Αώος κι ο Σαραντάπορος. Αστραφτερός καθρέφτης το σμίξιμο των υδάτων τους στον μεγάλο κάμπο. Άσπρα λιθάρια, σπαράγματα του Γράμμου, της Τύμφης και της Τραπεζίτσας. Πως τρώει ο χρόνος τα βουνά που εμείς θαρρούμε αιώνια!
Άνεμος δυνατός δοκιμάζει τις αντοχές των δέντρων, σαρώνει τα άνθη. Η άνοιξη φουριόζα στα στενά της ακριτικής πολιτείας. Η Κόνιτσα μάζεψε όση ζωή περίσσευε από τα χωριά των μαστόρων της πέτρας γεμίζοντας τους καφενέδες της. Εδώ και εμείς σαν τόσοι άλλοι στο τέλος του Απρίλη, φυσιολάτρες, ορειβάτες, πιστοί προσκυνητές, περαστικοί ταξιδευτές.
Το ξημέρωμα της Κυριακής μας βρίσκει στην καμάρα του πέτρινου γίγαντα, πάνω από τα αφρισμένα νερά του μεγάλου ποταμού. Ο Αώος, ο Βοϊούσας που σκάβει το φαράγγι χωρίζοντας την Τύμφη από την Τραπεζίτσα. Κατά μήκος της κοίτης του βαδίζουμε ως τη μονή Στομίου. Την αγαπημένη των Κονιτσιωτών, και ας χρειάζεται γερό περπάτημα για να βρεθούν μπροστά στην πύλη της.
Εμείς συνεχίζουμε ψηλότερα, στο μονοπάτι που τραβά για Βρυσοχώρι, στον ίσκιο των πεύκων, ψηλά από τη βουή των νερών. Αν σιωπήσουμε θα ακούσουμε το αηδόνι, την παπαδίτσα, το κοτσύφι. Υμνούν την άνοιξη, την τόσο σύντομη χαρά της ζωής. Είναι οι τραγουδιστές του δάσους, καλά κρυμένοι σε φύλλα και κλαδιά.
Αφήνουμε τη διασταύρωση που ανηφορίζει απότομα για τη Δρακόλιμνη για να φτάσουμε στο μεγάλο ρέμα της Κερασιάς αναζητώντας το τελευταίο νερό. Ακολουθεί η μακρά ανάβαση στο δάσος με τα μαυρόπευκα. Ευθύκορμα, τεράστια δέντρα ενός παραμυθένιου δάσους.
Στο μικρό διάσελο «Καλογερικό» τα πεύκα δίνουν τη θέση τους στην οξιά και το περιβάλλον αλλάζει εντελώς. Νερά και ίσκιοι, ως το «Σιάδι της Μύγας» στα 1430 μέτρα. Το πλάτωμα το ονομαστό κάτω από τον ίσκιο των ψηλότερων κορυφών της Τύμφης, ιδανικό σημείο στάσης. Εδώ διακλαδίζονται τα μονοπάτια. Το βασικό συνεχίζει για τον «Αβάλο» και το Βρυσοχώρι, το άλλο για τις «Κοπάνες» και τα «Λημέρια των Κλεφτών».
Θα ακολουθήσουμε το δεύτερο για να βρεθούμε σε ένα από τα πιο θαυμαστά σημεία του συγκροτήματος, κάτω ακριβώς από τις κορυφές της Γκαμήλας και του Καρτερού. Το λευκό του χιονιού και το γκρίζο των βράχων. Οι μεγάλες ορθοπλαγιές, θαμπές στο μεσουράνημα του ήλιου, προκαλούν το δέος. Εδώ ψηλά, ούτε φωνές πουλιών, ούτε φύλλων θρόισμα ούτε και ανέμου σφύριγμα. Αιώνια σιωπή…
ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ
Την Κυριακή 6/5 θα ανεβούμε στην κορυφή «Λιβαδάκι» του Ολύμπου, ξεκινώντας απ΄τη θέση «Πριόνια». Περισσότερες πληροφορίες στα γραφεία του συλλόγου – Ομήρου 6, κάθε βράδυ Παρασκευής από τις 9 έως τις 10. Η διεύθυνση της ιστοσελίδας μας είναι: www.trikalasport.gr και στο τηλέφωνό μας 2431072077.
Σ.Π. ΟΡ. ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Αφήστε το σχόλιό σας