Στο πλαίσιο της εθνικής ασφάλειας, όπως την εννοούν οι ΗΠΑ, όλες οι χώρες των Βαλκανίων θα πρέπει άμεσα να τεθούν υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και μεταξύ αυτών και η ΠΓΔΜ.
Για να προσεγγίσουμε σοβαρά και να εξηγήσουμε ένα μείζον εθνικό θέμα, όπως το λεγόμενο σκοπιανό, οφείλουμε να δούμε όλες τις παραμέτρους που εδράζονται στο γεωπολιτικό, γεωστρατηγικό πεδίο.
Μπορεί στην Ευρώπη (για να μην αναφέρω ονομαστικά και τη χώρα μας) οι πολιτικοί να καθεύδουν υπό τον Μανδραγόραν, αναφορικά με τις γεωστρατηγικές πολιτικές και αναλύσεις, δεν σημαίνει όμως ότι ισχύει το ίδιο και για την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εκεί, τα Ινστιτούτα γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής εργάζονται νυχθημερόν και παρακολουθούν συνεχώς, τι συμβαίνει ειδικά στην Ευρώπη και αναλύουν πιθανές στρατηγικές που θα είναι προς όφελος των ΗΠΑ. Τη χώρα δηλαδή που εκπροσωπούν. Μόλις λίγες ημέρες πριν, μέσω σχετικής έκθεσης, ο εκπρόσωπος του Κέντρου Ερευνών και Ανάλυσης της Ευρωπαϊκής Πολιτικής των ΗΠΑ Γιάνους Μπουγκάισκι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, κρίνεται αναγκαία και επείγουσα η παρέμβαση των ΗΠΑ στα Δυτικά Βαλκάνια εξαιτίας, όπως υποστήριξε, της περιφερειακής αστάθειας! Τι υποστηρίζει ο Αμερικανός αναλυτής; Ότι, προκειμένου “να αποφευχθεί η ριζοσπαστικοποίηση της πολιτικής και εθνοτικής πόλωσης, η οποία μπορεί να προκαλέσει μια ένοπλη σύγκρουση, χρειαζόμαστε επειγόντως μια πιο ενεργητική στρατηγική για τα Δυτικά Βαλκάνια, η οποία θα καθοδηγείται από την Ουάσιγκτον”! Σε πρώτο χρόνο, ερμηνεύοντας αυτή την αποστροφή, διαπιστώνει κανείς την αγωνία του εν λόγω “θινκ τανκ”, ότι αν δεν τεθούν τώρα, άμεσα υπό αμερικανική επιτήρηση τα δυτικά Βαλκάνια, η Ουάσιγκτον θα αναγκαστεί να εμπλακεί ξανά σε δυναμικές συγκρούσεις, προκειμένου να διατηρήσει μέσω του ΝΑΤΟ τον έλεγχο της ευρύτερης περιοχής. Ν μην μας διαφεύγει και το «ενεργειακό» ζήτημα που ακουμπά σε ζωτικά αμερικανικά συμφέροντα. Οπότε τι προτείνει ως λύση, για να αποφευχθεί μια επικίνδυνη κλιμάκωση εν είδη ντόμινο στην περιοχή; Ότι η Ουάσιγκτον πρέπει να ακολουθήσει μια πιο δυναμική στρατηγική για τη διατήρηση της ασφάλειας και της πορείας των χωρών στους ευρωατλαντικούς θεσμούς. Παράλληλα, με αυτόν τον τρόπο, θα αποτραπεί η όποια εκδήλωση και προσπάθεια διείσδυσης στην περιοχή της Ρωσίας. Είναι γνωστό, ακόμη και στους μη γνωρίζοντες τα περί γεωπολιτικής, ότι ένας εκ των βασικών στόχων των ατλαντιστών, είναι και η αποτροπή ή καλύτερα ο εξοστρακισμός της Ρωσίας από τα Βαλκάνια. Και τα πάντα τίθενται στη διάθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να γίνει κατανοητό στο εγχώριο πολιτικό σύστημα που διαγκωνίζεται για την προθυμία του. Ο Μπουγκόισκι ανησυχεί για τη σύνδεση μεταξύ Μόσχας και Βελιγραδίου στον τομέα της άμυνας και πιστεύει ότι η απόκτηση νέων ρωσικών οπλικών συστημάτων, μεταξύ αυτών και των SS400 από την Σερβία, μπορεί να επηρεάσει την περιφερειακή σταθερότητα. Έτσι, η ένταξη όλων των εναπομεινάντων χωρών της βαλκανικής στο ΝΑΤΟ (εδώ μπαίνει μετ´ επιτάσεως και το ζήτημα της επίλυσης άρον άρον της ονομασίας της ΠΓΔΜ), θα δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό στην Σερβία και την Σερβική Δημοκρατία της Β.Ε., χώρες υπό ρωσική επιρροή και υπό αυτή την έννοια θα τεθεί σε περιθωριοποίηση ή υπό έμμεσο έλεγχο και η Ρωσία. Παράλληλα, μια εξίσου σοβαρή παράμετρος του «σκοπιανού» προβλήματος, είναι και το εκκλησιαστικό ζήτημα. Η Σερβική εκκλησία δεν αναγνωρίζει την αυτοαποκαλούμενη αυτοκέφαλη «μακεδονική» εκκλησία, γεγονός που δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής. Υπό αυτή την έννοια, αν το εγχώριο πολιτικό σύστημα, θέλει να προσφέρει πραγματικά υπηρεσία στην πατρίδα, οφείλει να βάλει στο διπλωματικό παιχνίδι για την επίλυση του “σκοπιανού” και την Σερβία, στο προσκήνιο όμως και όχι δια της μυστικής διπλωματίας! Διότι, μια πολύ μεγάλη έκταση, όπου εκτείνεται γεωγραφικά η ΠΓΔΜ, ήταν σερβικό έδαφος! Δεν ήταν τυχαίο, ότι ονομαζόταν “νότια Σερβία”.
Αμερικανικός έλεγχος
Για να αιτιολογήσει λοιπόν την αναγκαιότητα της “δραστικής αμερικανικής παρέμβασης”, το εν λόγω “θινκ τανκ”, όπως ονομάζουν οι Αμερικανοί τους πληρωμένους κονδυλοφόρους που εξυπηρετούν τους σκοπούς της Ουάσιγκτον αναφέρει ότι: η απόπειρα πραξικοπήματος στο Μαυροβούνιο, η δημιουργία των παραστρατιωτικών δυνάμεων στη Βοσνία αλλά και η δολοφονία προ λίγων ημερών του Σέρβου ηγέτη στο Κόσοβο – Μετόχια, Όλιβερ Ιβάνοβιτς, ίσως να εντάσσονται σε «μια ευρύτερη στρατηγική», η οποία στοχεύει στην περιφερειακή αστάθεια! Η αποτροπή αυτής της αστάθειας, όπως λέει ο Αμερικανός, θα πρέπει να βασίζεται σε τρεις πυλώνες: στην αντιμετώπιση των κινήσεων ανατροπής, στην εθνική ασφάλεια και την περιφερειακή συνεργασία. Και η αντιμετώπιση ανατρεπτικών ενεργειών συνεπάγεται, παρακολούθηση και αντιμετώπιση της άμεσης απειλής, από όπου προέρχεται, μας λέει ο ίδιος. Είτε αυτή προέρχεται από παραστρατιωτικούς σχηματισμούς είτε από εγκληματικές οργανώσεις ή τρομοκρατικές ομάδες. Τι σημαίνει αυτό; Το προφανές. Όλα και τα πάντα πρέπει να παρακολουθούνται! Διότι, προέχει η “εθνική ασφάλεια”, σύμφωνα με τον Μπουκάισκι. Και πάμε στο κερασάκι της τούρτας. Στο πλαίσιο λοιπόν της εθνικής ασφάλειας, όλες οι χώρες θα πρέπει να τεθούν υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ. Αυτή είναι η κατακλείδα του εν λόγω αμερικανικού “think tank”. Όμως, η “ειρήνη”, όπως την θέλουν οι ΗΠΑ στην περιοχή, εμπεριέχουν και το σκοπιανό” ζήτημα. Τι λέει λοιπόν για το ζήτημα ο Μπουκάισκι; «Η Ουάσιγκτον μπορεί να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην απεμπλοκή της διαδικασίας, ώστε η ΠΓΔΜ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ”, όπως και οι υπόλοιπες χώρες της περιοχής. Με όλα τα παραπάνω, είναι κατανοητή η “πρεμούρα” όλων των πλευρών για το κλείσιμο άρον – άρον αυτής της πολύ σοβαρής υπόθεσης που σημειωτέον άπτεται ζωτικών και καίριων εθνικών συμφερόντων της χώρας μας. Και πως το αιτιολογούν αυτό οι Αμερικανοί; Ότι πρόκειται για έναν βασικό πυλώνα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ο οποίος πρέπει να βασίζεται στην περιφερειακή συνεργασία για την ασφάλεια.
Ελληνική πραγματικότητα
Είναι αναγκαίο επίσης να διευκρινιστούν κάποια πράγματα πέριξ της ονοματοδοσίας της ΠΓΔΜ. Ειπώθηκε και έχει γραφεί (ίσως αποτελέσει και θέση του πολιτικού συστήματος), ότι θα μπορούσε η ελληνική πλευρά να δεχθεί την ονομασία “Novamakedonija”! Διότι, όπως υποστηρίζεται, πρόκειται για έναν όρο (το Νοβαμακεντόνιγια) που δεν ενοχλεί την ελληνική πλευρά! Μιλάμε για απίστευτη κοροϊδία. Η λέξη αυτή στα σλαβικά σημαίνει “Νέα Μακεδονία”! Για να εξηγήσω, συνήθως οι σλαβικές λέξεις που εμπεριέχουν το φωνήεν “ι” στο τέλος, παίρνουν προσθετικά πάντα το γράμμα “j” (το οποίο συνήθως δεν προφέρεται), για να τονίζεται, να διαχωρίζεται το φωνήεν, και βεβαίως να είναι πιο εύηχο! Με απλά λόγια, η λέξη “Makedonija” (μακεντόνι-α και όχι μακεντόνιγια) στην σλαβική γλώσσα σημαίνει “Μακεδονία”! Και τέλος πάντων, η Νέα Σμύρνη, προφανώς είναι συνέχεια της Σμύρνης. Σοφόν το σαφές. Ένα δεύτερο επιχείρημα από την πλευρά του “δημοκρατικού τόξου”, είναι ότι “τόσες χώρες έχουν αναγνωρίσει το όνομα “Μακεδονία” για την ΠΓΔΜ, και εμείς αντί να πετύχουμε έναν συμβιβασμό ώστε να μην πάρει όλο το όνομα, έχουμε βάλει το κεφάλι στην άμμο και παριστάνουμε την στρουθοκάμηλο»! Πρόκειται για εντελώς αφελές επιχείρημα. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι: α) το ΠΓΔΜ έχει αναφορά σε περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας και όχι σε κρατική οντότητα την οποία εμείς θα πιστοποιήσουμε αν πούμε «ναι» και β) στον όρο “Μακεδονία” εμπεριέχονται τα πάντα περί αλυτρωτισμού! Είναι ο πυρήνας του αλυτρωτισμού. Το όνομα αποτελεί εργαλείο, είναι κλειδί εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή. Χωρίς το όνομα «Μακεδονία» το ζήτημα δεν θα υπήρχε. Γι’ αυτό επιμένουν οι άσπονδοι φίλοι μας. Η όποια λοιπόν επιβεβαίωση, η όποια παραχώρηση αυτού του όρου, σημαίνει αυτομάτως και την αναγνώριση και αποδοχή του πλέγματος του αλυτρωτισμού των γειτόνων. Παραχώρηση ιστορίας, γλώσσας, πολιτισμού, Έθνους! Αυτά ευτυχώς τα γνωρίζει ο ελληνικός λαός και αυτό το δείχνει με τα ογκώδη συλλαλητήρια.
