Πριν δυο εβδομάδες μπαίνοντας σε ένα θρησκευτικό βιβλιοπωλείο έπεσε το μάτι μου σε ένα νέο βιβλίο : «Στη φυλακή με τον Άγιο Παΐσιο». Το ξεφύλλισα και κατάλαβα ότι ήταν κάτι σαν ημερολόγιο ενός Ελληνοκύπριου που πέρασε 3 μήνες σε φυλακές μιας από τις Δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.Ξέρετε, εν δυνάμει φυλακισμένοι είμαστε όλοι ! Στατιστικά στις ΗΠΑ ο 1 στους 2 Αμερικανούς θα περάσει τουλάχιστον μια μέρα στη φυλακή στην διάρκεια της ζωής του.
Ο Μιχάλης, 45 χρονών, με σύζυγο Αγγλίδα και πατέρας 3 παιδιών, είχε γραφείο στην Κύπρο που έφερνε αλλοδαπούς να εργαστούν στην Κύπρο. Είχε συνεργασία με παρόμοια γραφεία σε άλλες χώρες και συχνά επισκεπτόταν τους συνεργάτες του στις χώρες αυτές. Έτσι το 2005 επισκέφθηκε τους συνεργάτες του σ’ αυτήν την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία.
Ίσα που ταχτοποιήθηκε στο ξενοδοχείο τον συνέλαβε η αστυνομία της χώρας με την κατηγορία ότι κάνει εμπόριο ανθρώπων. Η κατηγορία αυτή είναι πολύ συνηθισμένη σ’ αυτές τις χώρες. Η υπόθεση αυτή του κόστισε 3 μήνες στις φυλακές. Βέβαια κάποιοι άγνωστοι τηλεφωνικά ζητούσαν από την σύζυγό του 9000 Ευρώ για να τον ξεμπλέξουν αμέσως.
Ο Μιχάλης ιδιαίτερη σχέση με την Εκκλησία και τον Θεό δεν είχε. Και στην Αγγλία που έζησε μια δεκαετία και στην Κύπρο, τον ενδιέφερε μόνο να δουλεύει και να περνάει καλά. Τον πρώτο μήνα της φυλάκισής του ήταν σωματικό και ψυχικό ράκος. Δεν ήξερε από πού να ζητήσει βοήθεια. Η Κυπριακή και η Αγγλική Πρεσβεία που τον επισκέφθηκαν από γειτονική χώρα (δεν υπήρχε Πρεσβεία στην χώρα αυτή) του εξήγησαν ότι αυτές οι πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες είναι ιδιόρρυθμες και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να βοηθήσουν.
Τότε σκέφθηκε να ζητήσει βοήθεια από τον Θεό. Ντρεπόταν όμως γιατί τόσα χρόνια δεν είχε σχέση μαζί του. Η ανάγκη όμως τον έκανε και ξεπέρασε την ντροπή. Συνειδητοποίησε πως είχε ξεχάσει ακόμα και πως ενώνουν τα δάκτυλα και κάμνουν τον σταυρό τους οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Προσπάθησε να πει το «Βασιλεύ ουράνιε», το «Πάτερ ημών» και δεν θυμόταν τα λόγια τους. Ευτυχώς οι γονείς του είχαν στείλειτο ημερολόγιο του 2005 της μητρόπολης Λεμεσού που είχε μέσα λίγες προσευχές, και την παράκληση του αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου.
Ένας φίλος του είχε στείλει το βιβλίο του κ. Αθανασίου Ρακοβαλή «Ο πατήρ Παΐσιος μου είπε…». Ο Μιχάλης για τον άγιο Παΐσιο δεν είχε ακούσει τίποτα. Άρχισε να διαβάζει το βιβλίο, εντυπωσιάστηκε, άλλοτε έκλαιγε, άλλοτε γελούσε, διαβάζοντάς το. Αυτό το βιβλίο έχει στο εξώφυλλο και μια εικόνα του αγίου Παϊσίου και άρχισε να τον παρακαλεί ο Μιχάλης να τον βοηθήσει.
Μετά από ένα μήνα φυλάκισης τον μετέφεραν με φορτηγάκι σε άλλη φυλακή. Στην καρότσα βλέπει ο Μιχάλης ένανκαλόγερο. «Ποιος είσαι ;» τον ρώτησε. «Ο πάτερ Παΐσιος που με έβλεπες στο εξώφυλλο του βιβλίου που διάβαζες και έκλαιγες και γελούσες. Να ξέρεις από δω και πέρα θα είμαστε μαζί και θα σε βοηθάω μέχρι να γυρίσεις στην Κύπρο».
Οι επόμενοι δυο μήνες του Μιχάλη μέσα στις φυλακές δεν είχαν καμία σχέση με τον πρώτο μήνα. Ένοιωθε πολύ δυνατά κοντά του τον άγιο Παΐσιο. Τον συμβούλευε τι να κάμνει κάθε στιγμή, τον παρηγορούσε, του έδινε χαρά. Αφού χρόνια μετά εξομολογείτο ο Μιχάλης, ότι θα προτιμούσε να ζει μέσα στην φυλακή, αρκεί να ένοιωθε έτσι την παρουσία του αγίου Παϊσίου !
Την μέρα που θα πετούσε από την Μόσχα για την Κύπρο και του είπε ο άγιος Παΐσιος να καθίσει στο δάπεδο της αίθουσας του αεροδρομίου, επειδή δεν υπήρχε παγκάκι, του είπε «τι θα πει ο κόσμος να με βλέπει να κάθομαι κάτω μ’ ένανκαλόγερο». Τόσο δυνατή ήταν η παρουσία του αγίου μέσα στην ψυχή του Μιχάλη, που νόμιζε ότι ήταν και σωματικά δίπλα του !
Οι πιστοί που διαβάζουμε την εμπειρία του Μιχάλη «Στη φυλακή με τον Άγιο Παΐσιο», την οποία προλογίζει ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Ιωήλ, καταλαβαίνουμε γιατί έστρεψε την ζωή του και της οικογενείας του προς τον Χριστό.Βέβαια οι άθεοι δεν δέχονται τέτοιες εμπειρίες γιατί λένε ότι δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι αλήθεια. Δεν γνωρίζουν όμως ότι και όσα δεχόμαστε στις Φυσικές Επιστήμες συνειδητοποιούμε ότι είναι αλήθεια, χωρίς να μπορούμε να το αποδείξουμε !
Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Αφήστε το σχόλιό σας