​Τάκης Θεοδωρόπουλος: Φοράει κίτρινο γιλέκο η δημοκρατία;

   Εντιμες προσπάθειες να καταλάβουν οι Γάλλοι, κατ’ επέκταση και εμείς οι υπόλοιποι στην Ευρώπη τι συμβαίνει με τα «Κίτρινα Γιλέκα». Είναι εξέγερση ή είναι μια προεπαναστατική κατάσταση; Δεδομένου δε ότι είναι μια κοινωνία η οποία έχει μακρά παράδοση εξεγέρσεων, και κατέθεσε στη σύγχρονη Ευρώπη τη σημαντικότερη επαναστατική ανατροπή της Ιστορίας της, καταβάλλονται σοβαρές προσπάθειες να συνδεθεί ό,τι συμβαίνει σήμερα με κάποιο από τις ιστορικές εξεγέρσεις του παρελθόντος. Σίγουρα δεν μοιάζει με το 2005 και τις εξεγέρσεις των προαστίων, σίγουρα δεν μοιάζει με τον Μάη του ’68 και την εξέγερση της νεολαίας, σίγουρα δεν έχει να κάνει με τον οιονεί εμφύλιο που έζησε η Γαλλία στον πόλεμο της Αλγερίας, σίγουρα δεν έχει να κάνει με τα γεγονότα του 1934, ή πιο πίσω του 1848, ή ακόμη πιο πίσω του 1789. Η παράδοση είναι μακρά και ας μην ξεχνάμε ότι τον όρο «βανδαλισμός» τον εισήγαγε στο σύγχρονο λεξιλόγιο ο περίφημος αββάς Γκρεγκουάρ το 1794.

   Τι είναι αυτό που συμβαίνει στη Γαλλία και γιατί τα αναλυτικά εργαλεία της πολιτικής δυσκολεύονται να το αναγνωρίσουν; Πού ήταν αποθηκευμένη όλη αυτή η οργή, από πού ξεπήδησε όλη αυτή η αγανάκτηση που όταν αισθανθεί τη θαλπωρή του πλήθους μετατρέπεται σε μίσος; Κάποιος αρθρογράφος σημείωσε ότι αν μπορούσαν να σκοτώσουν έναν αστυνομικό θα το έκαναν. Ολόκληρος ο Μάης του ’68 είχε μόνον έναν νεκρό, από εξοστρακισμό, ας ελπίσουμε ότι αυτό θα συμβεί και τώρα. Πού θα σταματήσει; Και πώς θα σταματήσει;

   Είναι η εξέγερση των μεσαίων στρωμάτων, της καταπονημένης «τρίτης τάξης» της παλιάς καλής γαλλικής επανάστασης; Οι πρώτοι που θίγονται από τα επεισόδια είναι οι μικροεπιχειρηματίες των πόλεων που καταστρέφεται η περιουσία τους και χάνουν την πελατεία τους – αν σας θυμίζει κάτι δεν είναι σύμπτωση. Ο Πασκάλ Μπρικνέρ είπε ότι «όταν το θύμα ασκεί βία μετατρέπεται σε θύτη». Κάτι μας είπε κι αυτός. Η προοδευτική Γαλλία υπερασπίστηκε τους «Αγανακτισμένους» τους δικούς μας και εκώφευε στη βία, αφού η βία αυτή είχε το πρόσημο της προόδου. Οπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Εμείς λουστήκαμε τις καταστροφές του «προοδευτικού εθνικολαϊκισμού» όταν εκείνοι ανακάλυπταν συμμάχους. Τώρα τρομάζουν μπροστά σε μια εξέγερση που δεν υιοθετεί τον μανιχαϊσμό της προόδου και της συντήρησης που κατέθεσε ως θρησκευτικό υποκατάστατο ο διαφωτισμός. Το μόνο που δεν μπορείς να πεις για τα «Κίτρινα Γιλέκα» είναι ότι επικαλούνται την πρόοδο. Κι αν όμως είναι συντηρητικοί τότε τι θέλουν να συντηρήσουν; Την τιμή των καυσίμων; Και έναν τρόπο ζωής που στηρίζει την αξιοπρέπεια στη δυνατότητα κατανάλωσης και είναι προϊόν της «προοδευτικής» αντίληψης;

   Ο Μακρόν φέρεται ειπών –κάνει και ρίμα– στους συμβούλους του: «όπου υπάρχει μίσος υπάρχει και ανάγκη για αγάπη». Λουδοβίκειας εμπνεύσεως τοποθέτηση τη στιγμή που στον δρόμο τα «Κίτρινα Γιλέκα» φώναζαν «Μακρόν παραιτήσου». Λουδοβίκεια έμπνευση που υποδηλώνει την αυτοπεποίθηση του Ανωτάτου Αρχοντος: «Σας είμαι απαραίτητος. Κι αν τώρα μου δείχνετε το μίσος σας εγώ μπορώ να το μεταμορφώσω σε αγάπη». Είναι απαραίτητος ο Μακρόν για τη Γαλλία; Σίγουρα τη γλίτωσε από τη Λεπέν και έστειλε τον Μελανσόν τιμωρία να γράψει εκατό φορές «τι είναι και τι θέλει η Αριστερά». Υπήρξε αναγκαίος και για τη Γαλλία και για την Ευρώπη. Αν η Γαλλία είχε πέσει στα χέρια των αντιπάλων του, το Brexit θα έμοιαζε με σπυρί που βγάζει ο πυρετός. Βοήθησε τη Γαλλία, και την Ευρώπη, για να αποφύγει το χειρότερο. Ποιο όμως είναι το καλύτερο που μπορεί να προτείνει; Μοιάζει πολύ με την Ευρώπη για να μπορέσει να τη βγάλει από την υπνηλία της. Οπως και η Ευρώπη χτίστηκε για να αποφύγει το χειρότερο, τα ερείπια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και το σιδηρούν παραπέτασμα, έτσι κι αυτός.

   Δεν έχω καμία συμπάθεια για τα «Κίτρινα Γιλέκα». Καμία συμπάθεια για την κυρία που δήλωσε στην τηλεόραση ότι διαμαρτύρεται επειδή δεν μπορεί να πηγαίνει για σκι όπως παλιά. Ομως δεν μπορούμε να τα αγνοήσουμε, διότι η παρουσία τους έχει να κάνει με την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας. Οταν η πολιτική ηγεσία που υπερασπίζεται τους θεσμούς της μιλάει άλλη γλώσσα από τμήματα της κοινωνίας η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει. Πρόβλημα της Γαλλίας, πρόβλημα της Ευρώπης. Ευτυχώς εμείς εδώ δεν έχουμε τέτοια προβλήματα. Ολα λειτουργούν μια χαρά.