Νότης Μαριάς,
Πρόεδρος του Κόμματος ΕΛΛΑΔΑ- Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ, Καθηγητής Θεσμών ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Κρήτης ,πρώην Ευρωβουλευτής

Στην Ιδρυτική Διακήρυξη του Κινήματός μας ΕΛΛΑΔΑ-Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ στις 5/4/2017 είχαμε επισημάνει ότι η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Πατρίδας μας πρέπει να συνδυαστεί με παράλληλη σύναψη Συμφώνου Προστασίας των εγκαταστάσεων εξόρυξης πετρελαίου με τα κράτη, οι εταιρείες των οποίων θα αναλάβουν  την εκμετάλλευση αντίστοιχων θαλασσίων οικοπέδων.

Μια θέση η οποία ενόψει της τουρκικής προκλητικότητας αποδεικνύεται καθημερινά όλο και πιο επίκαιρη. Πολύ δε περισσότερο μετά τις τελευταίες απειλές της Άγκυρας με αφορμή την επίσκεψη του Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στην Κύπρο στις 29 Ιουλίου.  Μάλιστα η συμμετοχή στην Ελληνική αντιπροσωπεία τόσο του Υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια όσο και του Υπουργού Ενέργειας Κωστή Χατζηδάκη επιβεβαίωσαν  για άλλη μια φορά στην πράξη το αρραγές μέτωπο Αθήνας-Λευκωσίας και σε θέματα αξιοποίησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών των δύο χωρών.

Με αφορμή την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα στις 7 Δεκεμβρίου 2017 η οποία συνοδεύθηκε από απειλές του Σουλτάνου για ανατροπή της Συνθήκης της Λοζάνης είχαμε επισημάνει ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν πρέπει να ανεχθεί τις τουρκικές απειλές (Η Κυριακάτικη Κόντρα 10/12/2017) αλλά θα έπρεπε με ταχείς ρυθμούς να οικοδομήσει  τις απαραίτητες διεθνείς συμμαχίες.

Συμμαχίες οι οποίες θα έπρεπε να συνδυαστούν και με τη σύναψη Συμφώνου Αμυντικής Συνεργασίας με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής έναντί των τουρκικών απειλών.

Στο πλαίσιο αυτό με παρέμβασή μου στις 17 Απριλίου 2018 στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο κάλεσα τον Γάλλο Πρόεδρο Εμμανουέλ Μακρόν να δηλώσει κατά πόσο η Γαλλική Δημοκρατία προτίθεται να συνάψει ένα Σύμφωνο Αμυντικής Συνεργασίας και Στρατιωτικής Συνδρομής προς την Ελλάδα, σε περίπτωση που δεχθεί επίθεση από την Τουρκία. Απαντώντας ο Μακρόν δήλωσε ότι η Γαλλία ανά πάσα στιγμή θα είναι παραστάτης σε κάθε Κράτος Μέλος, όταν υφίσταται επίθεση η κυριαρχία του.

Η δήλωση Μακρόν, που έτυχε μεγάλης προβολής από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, μπορούσε και έπρεπε να αξιοποιηθεί από την κυβέρνηση Τσίπρα και να αποτελέσει το εφαλτήριο για περαιτέρω ουσιαστικές συγκλίσεις και πρωτοβουλίες (Η Κυριακάτικη Κόντρα 22/4/2018).

 Όμως η τότε Ελληνική κυβέρνηση δεν αξιοποίησε την ευκαιρία για την σύναψη ενός διμερούς Συμφώνου Αμυντικής Συνεργασίας και Στρατιωτικής Συνδρομής Ελλάδας – Γαλλίας με πιθανή μετατροπή του σε πολυμερές Σύμφωνο, με ενδεχόμενη ένταξη της Κύπρου και της Ιταλίας.

Ευτυχώς την δήλωση Μακρόν τελικά αξιοποίησε η Κύπρος η οποία προχώρησε στις 15 Μαΐου 2019 στο Παρίσι στην υπογραφή Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας με τη Γαλλία. Στο πλαίσιο αυτό η Γαλλίδα υπουργός Άμυνας Φλοράνς Παρλί και ο Κύπριος ομόλογός της Σάββας Αγγελίδης επιβεβαίωσαν εγγράφως την πρόθεση των δύο χωρών τους για συνεργασία με σκοπό την ενίσχυση των στρατιωτικών ναυτικών δυνατοτήτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και για ευρεία στρατηγική συνεργασία προς όφελος των ναυτικών δυνάμεων των δυο χωρών.  

Ιδιαιτέρως θετικές είναι και οι δηλώσεις στήριξης της Ελλάδας και της Κύπρου από τους Πρωθυπουργούς της Ιταλίας και του Βελγίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, μετά από σχετικές Παρεμβάσεις μου.

Μάλιστα ο Ιταλός Πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, απαντώντας στην Ερώτηση- Παρέμβασή μου στις 12/2/2019 κατά την συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το μέλλον της Ευρώπης, αναφέρθηκε στην πλήρη συμπαράσταση που εξέφρασαν οι ηγέτες των κρατών του Ευρωπαϊκού Νότου, κατά την επταμερή συνάντηση (MED-7) στις 29/1/2019 στην Λευκωσία.

Καθώς λοιπόν η τουρκική επιθετικότητα έναντι της Πατρίδας μας χτυπάει κόκκινο, η Ελλάδα με ψυχραιμία, αποφασιστικότητα και μεθοδικότητα οφείλει να προετοιμαστεί κατάλληλα για κάθε ενδεχόμενο.
Στο πλαίσιο αυτό οφείλει να διαμορφώσει επωφελείς Διεθνείς Συμμαχίες.

Όπως αποδείχτηκε ιστορικά αλλά και με δηλώσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ (Τα Νέα 20/4/2018), η Συμμαχία νίπτει τας χείρας της έναντι της τουρκικής επιθετικότητας μια και σύμφωνα με το γνωστό δόγμα, το ΝΑΤΟ είναι δήθεν αναρμόδιο να επιλύσει διαφορές μεταξύ των μελών του.

Καθώς λοιπόν το ΝΑΤΟ πετά την μπάλα στην εξέδρα και σφυρίζει αδιάφορα εδώ και χρόνια παρά τις απειλές της Τουρκίας, η Αθήνα προσπάθησε να αποκτήσει θεσμικά πλεονεκτήματα εντός της ΕΕ.

Όμως παρά τις ανά καιρούς ρητορικές διακηρύξεις στήριξης της ΕΕ προς την Ελλάδα και την επιβολή των πρόσφατων ευρωπαϊκών  κυρώσεων κατά της Τουρκίας καθίσταται συνεχώς αντιληπτό ότι σε περίπτωση μιας απευκταίας τουρκικής επίθεσης κατά της Πατρίδος μας η στήριξη της ΕΕ θα εκδηλωθεί υπό όρους και προϋποθέσεις, ενδεχόμενα και με αστερίσκους, στο διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο μόνο, καθώς η ΕΕ δεν διαθέτει στρατιωτικές δυνάμεις.

Επομένως είναι εύλογο μέχρις ότου να δημιουργηθεί Ευρωπαϊκός Στρατός η Ελλάδα να επικεντρωθεί στην σύναψη διμερών Συμφωνιών Αμυντικής Συνεργασίας με τρίτες σύμμαχες χώρες.

Οι  Συμφωνίες αυτές πρέπει να στηρίζονται στις αρχές του αμοιβαίου  οφέλους και της μη επέμβασης στα εσωτερικά της χώρας.

Θα μπορούσαν δε να λάβουν τη μορφή Συμφώνου Αμυντικής Συνεργασίας με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης κατά της Ελλάδας.

Επιπλέον θα μπορούσαν να συμπληρωθούν με πρόνοιες για στενή διπλωματική και οικονομική συνεργασία, συμπεριλαμβανομένης και της αμυντικής βιομηχανίας των συμβαλλομένων μερών.