Δεν αμφιβάλλω – αλλά και δεν το αμφισβητώ- ότι μια κυβέρνηση, η οποιαδήποτε κυβέρνηση, από οποιοδήποτε κόμμα, έχει το δικό της σχεδιασμό και τις δικές της προτεραιότητες απέναντι στις δράσεις που θα αναλάβει, τα ζητήματα που θα αντιμετωπίσει και αυτά που θα τα αφήσει δεν –ας πούμε- «δεύτερη γραμμή προτεραιότητας».
Ο σχεδιασμός και η αίσθηση του επείγοντος είναι αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης, του πρωθυπουργού, των υπουργών και τα στελεχών που διοικούν, κυβερνούν και αποφασίζουν. Αυτό δεν τίθεται προς συζήτηση.
Είναι απόλυτο. Και αποδεκτό. Άσε που είναι και υποχρεωτικό.
Αλλά…- και είμαι σίγουρος ότι το περιμένατε αυτό το «αλλά»- σήμερα, η Ελλάδα, εκτός όλων των άλλων ζητημάτων τρέχουσας διοικητικής, νομοθετικής και πολιτικής επικαιρότητας, βρίσκεται αντιμέτωπη:
1. Με την απερίγραπτη κατάσταση στο Μενίδι όπου πλέον επικρατούν «εμφυλιοπολεμικές» συνθήκες και όπου ο δήμαρχος της πόλης βρίσκεται στην Εντατική ύστερα από έμφραγμα,
2. Με τις συνέπειες του τρομακτικού σεισμού στη Μυτιλήνη όπου ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να πιστέψει πως ένας υπουργός καταγγέλλει τους ειδικούς καθηγητές και σεισμολόγους για ατεκμηρίωτες, αβάσιμες και ανακριβείς εκτιμήσεις που προκαλούν πανικό,
3. Με το – και επισήμως πλέον- « Άβατο των Εξαρχείων» όπου οι αστυνομικοί διοργανώνουν συγκέντρωση διαλόγου , προσκαλώντας ΚΑΙ τους «μπαχαλάκηδες» στην πλατεία , θέλοντας να αναδείξουν το πρόβλημα των «τυφλών» φαινομένων βίας που στρέφονται κατά πολιτών αλλά και αστυνομικών,
4. Με χιλιάδες «εκπροσώπους» των Περήφανών Γηρατειών στους δρόμους να διαμαρτύρονται για την εξαθλίωση στην οποία έχουν καταδικαστεί να ζουν και με την τελευταία εγκύκλιο του υπουργείου Εργασίας που φέρνει το χάος στις επικουρικές συντάξεις αντί να λύνει τον γόρδιο δεσμό του υπολογισμού με τον μαθηματικό τύπο που προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου,
5. Με τα «αγνώστου» προέλευσης τσιγαράδικα να αλωνίζουν τις Ελληνικές θάλασσες αναζητώντας αραξοβόλι ώστε να ξεφορτώσουν εκατομμύρια λαθραία, παράνομα τσιγάρα που κανείς δεν ξέρει σε ποιον ανήκουν και προς τα πού κατευθύνονται.
6. Με το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και το επαγγελματικό μπάσκετ να έχουν μετατραπεί πλέον σε καθαρό φόβητρο ανεξέλεγκτης βίας και παρανομίας χωρίς στην ουσία να ασχολείται ΚΑΝΕΙΣ
Και κάποιος θα μπορούσε να πει – μάλλον επιπόλαια αλλά τέλος πάντων- ότι όλα αυτά είναι «απλά ζητήματα καθημερινότητας» και ότι άλλα είναι τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν την κυβέρνηση και τους υπουργούς και τα στελέχη. Μπορεί να είναι έτσι αλλά προβάλλοντας τη σημασία ενός προβλήματος, δεν εκμηδενίζεις τη σοβαρότητα ενός άλλου το οποίο ΑΝ το αφήσεις χωρίς ενέργεια, χωρίς μέτρα, χωρίς λύση, οι κυβερνήτες αυτού του τόπου – και άλλων τόπων στον κόσμο ολόκληρο βέβαια- δεν θα έχουν χώρες να κυβερνήσουν. Ναρκοπέδια θα έχουν. Νεκροταφεία, Άντρα της Μαφίας. Απροστάτευτους πολίτες , έρμαια των διαθέσεων κακοποιών. Και σίγουρα, δεν θα έχουν ψηφοφόρους.
Και όλα αυτά με υπουργούς σε κρίσιμα πόστα, να παίρνουν τη μια βιαστική , λανθασμένη απόφαση μετά την άλλη. Και όχι γιατί δεν έχουν την καλή διάθεση να κάνουν καλά τη δουλειά τους και να υπηρετήσουν και τη χώρα και την κυβέρνηση τους και τους πολίτες αλλά γιατί όταν τρέχει μια σωλήνα, πρέπει να τη φράξεις ΑΜΕΣΩΣ και σωστά. Γιατί αν δεν το κάνεις, θα πλημμυρίσει ο τόπος λύματα. Και δεν θα υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ για να τα μαζέψει γιατί αυτοί που κάνουν τούτη τη δουλειά, είναι άνεργοι ή απλήρωτοι και δεν θα πάνε.
Έτσι δεν εγκαταλείψαμε το κέντρο της Αθήνας στο παράνομο εμπόριο και το νόμο του πιο καταφερτζή τραμπούκου; Έτσι δεν εγκαταλείψαμε τα Εξάρχεια στα χέρια μιας δράκας ακραίων με μολότοφ στα χέρια; Έτσι δεν εγκαταλείψαμε τα γήπεδα όπου τα Σαββατοκύριακα μαζεύονταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες για να διασκεδάσουν με το αγαπημένο τους άθλημα και κατέληξαν σε εγκαταλελειμμένα πεδία μάχης; Έτσι δεν απαξιώσαμε επιστήμονες και καθηγητές και δημοσιογράφους και «βοθροκάναλα» και γιατρούς και δικηγόρους και εμπόρους και συνταξιούχους, εγκαταλείποντάς τους να «τα βγάλουν πέρα» μόνοι τους , ανεξέλεγκτοι και μέσα στο μπάχαλο, να αναδεικνύονται ως καλύτεροι οι χειρότεροι; Και χίλιες δυο άλλες ανάλογες περιπτώσεις; Έτσι δεν καταστρέψαμε την Ολυμπιακή; Έτσι δεν φτάσαμε στο χάος και την εγκατάλειψη των Αστικών Συγκοινωνιών;
‘Έτσι δεν απαξιώσαμε τα τραίνα; Έτσι δεν κάναμε την Αθήνα «νεκρή πόλη»; Έτσι δεν κάναμε τις δυο λέξεις «Μετρό Θεσσαλονίκης» στο πιο σύντομο ανέκδοτο, μαζί με τις άλλες δυο λεξούλες «Έλληνας αγρότης»;
Συγκροτηθείτε. Είμαι σίγουρος ότι μπορείτε. Και σταματήστε να χρησιμοποιείτε την πολυπιπιλισμένη καραμέλα τού «Δεν τα κάναμε εμείς. Οι προηγούμενοι φταίνε». Είστε κυβέρνηση. Είστε υπουργοί. Παίξτε αποφασιστικά το ρόλο σας. Κι αν δεν μπορείτε, σπίτι σας. Πιστέψτε με, εκτός των άλλων, καλύτερα θα είστε εκεί
Αφήστε το σχόλιό σας