Την 5η συνεχόμενη αλλαγή «σκοπιμότητας» νοσηλευτικού προσωπικού στην Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας μέσα σε δυο χρόνια, την μείωση των νοσηλευτών από 4 σε 3 άτομα, εκ των οποίων μόνο το ένα είναι παλιό, καθώς και «αλαζονική συμπεριφορά» του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Τρικάλων κ. Δημήτρη Παρθένη, καταγγέλλει στο trikalanews.gr ο Σύλλογος Πασχόντων από Μεσογειακή Αναιμία Τρικάλων.
Έκρυθμη είναι η κατάσταση στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας στο Γενικό Νοσοκομείο Τρικάλων. Πριν από δυο εβδομάδες, μετακινήθηκε ακόμη μια νοσηλεύτρια, ενώ είχε τοποθετηθεί σε αυτή τη θέση πριν από ένα χρόνο. Όταν οι πάσχοντες ζήτησαν να μάθουν το γιατί, η απάντηση που πήραν από την Διοίκηση, ήταν ότι η μετακίνηση καλύπτεται από το Νόμο περί Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Τα μέλη του Συλλόγου, κ.κ Τσόγιας Κώστας, πρόεδρος, Νταλούκας Θωμάς, γραμματέας και Παπαντώνης Σπύρος, μέλος, αφήνουν αιχμές για άλλα κίνητρα: «Οι βάρδιες στην Μονάδα μας είναι πρωινές και μόνο καθημερινές, όχι Σαββατοκύριακα. Ρητά και κατηγορηματικά, λέμε, ότι δεν είμαστε μια Μονάδα με εύκολο έργο. Δεν μας αφορούν σκοπιμότητες που εξυπηρετούνται μέσα στο Νοσοκομείο. Δεν μπορεί η Διοίκηση του Νοσοκομείου να ακουμπάει στην Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας το νοσηλευτικό προσωπικό που θέλει να το ελαφρύνει από τον φόρτο εργασίας του υπόλοιπου Νοσοκομείου» τονίζουν.
«Θέτουμε σε προτεραιότητα τις ανάγκες των πασχόντων γιατί τα θέματα που διακυβεύονται αφορούν τις ζωές μας. Δεν ερχόμαστε σε αντιπαράθεση με τον κ. Δ. Παρθένη» υπογραμμίζει ο πρόεδρος του Συλλόγου και προσθέτει: «Ο Διοικητής του Νοσοκομείου, αγνοεί, απαξιώνει και προσβάλλει από την στιγμή που διορίστηκε, τον Σύλλογο μας και την Ελληνική Ομοσπονδία Θαλασσαιμίας».
Ακολούθως, αναφέρεται στην άρνηση του κ. Δ. Παρθένη να συναντήσει τον Σύλλογο παρουσία του Δ.Σ του Νοσοκομείου, όταν δυο χρόνια πριν, ο Διοικητής θέλησε να αλλάξει τον γιατρό στην Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας, αλλά και στο γεγονός ότι στις ερωτήσεις του προς την Διοίκηση, σχετικά με τις μετακινήσεις των νοσηλευτριών, εισπράττει απαξίωση και προσβολές.
- «Ποια είναι τα πτυχία σας στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας κ. Διοικητά;»
Καταγγέλλει, επίσης, ότι ο κ. Παρθένης, προσέβαλε πριν δυο βδομάδες, τον πρόεδρο της Ελληνικής Ομοσπονδίας Θαλασσαιμίας, όταν σε επαφή μαζί του για το θέμα των μετακινήσεων στη Μονάδα Τρικάλων, του είπε ότι είναι ακατάλληλος για πρόεδρος, επειδή είναι εκπαιδευτικός και όχι γιατρός. «Ένας διορισμένος Διοικητής, προσέβαλε έναν εκλεγμένο από 24 συλλόγους όλης της χώρας, πρόεδρο, που έγινε δεκτός στη Βουλή και μίλησε για τις σύγχρονες φαρμακευτικές μεθόδους. Μήπως μπορεί να μας απαντήσει ο κ. Δ. Παρθένης, ποια είναι τα δικά του πτυχία στην Διοίκηση Μονάδων Υγείας;» σχολιάζει ο κ. Κώστας Τσόγιας.
«Η συνεχόμενη εναλλαγή των νοσηλευτριών στη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας, ταλαιπωρεί την ψυχολογία και το ήδη ταλαιπωρημένο φλεβικό σύστημα του κάθε πάσχοντα, που είναι μοναδικό και χαρτογραφείται από την κάθε νοσηλεύτρια. Κάποια στιγμή πρέπει να τα σκεφτεί όλα αυτά ο κ. Διοικητής, γιατί πέρασαν δυο χρόνια και έχουμε την ίδια κατάσταση, εκτός από το ότι είχαμε 4 νοσηλεύτριες όταν ανέλαβε, ενώ τώρα έχουμε 3. Επιδεικνύει αλαζονεία φοβερή» λέει ο κ. Θ. Νταλούκας.
- Πολύτιμο κεφάλαιο για τους χρονίως πάσχοντες οι παλιές νοσηλεύτριες
Ο κ. Κ. Τσόγιας, υπογραμμίζει ότι από τις 35 συνολικά Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας στη χώρα, μόνο στο Νοσοκομείο Τρικάλων, χωρίς λόγο, γίνονται μετακινήσεις νοσηλευτριών: «Ο κ. Παρθένης, επικαλείται ότι είναι καλυμμένος από το νομοθετικό πλαίσιο, οι μετακινήσεις είναι νομότυπες. Εμείς όμως είμαστε πολυμεταγγιζόμενα άτομα επί πολλές δεκαετίες. Κάθε νοσηλεύτρια είναι κεφάλαιο εμπειρίας – όπως σημειώνει και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας – είναι πολύτιμη και δεν μπορεί ο Διοικητής να τις απομακρύνει κάθε λίγο και να στέλνει καινούργιες που πρέπει να μάθουν πάνω μας να τρυπάνε και να λειτουργούν στην Μονάδα».
Καταλήγοντας, επισημαίνει: «Το προσδόκιμο ζωής στους σημερινούς πάσχοντες έχει ανέβει λόγω της εξέλιξης της ιατρικής. Αποτελούμε την πρώτη γενιά που μπαίνει στην τρίτη ηλικία και αντιμετωπίζουμε προβλήματα υγείας που οι προηγούμενες γενιές δεν είχαν προλάβει να αντιμετωπίσουν. Ένας ακόμη λόγος που οι Μονάδες Μεσογειακής Αναιμίας, οφείλουν να λειτουργούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».
Author: Λέλα Κατεχάκη
