Οι εορτασμοί εφέτος της Παναγίας πραγματοποιούνται στην σκιά των μεγάλων καταστροφών από τις φωτιές στην Εύβοια την Αττική και την Πελοπόννησο. Στις στάχτες των υποστατικών, και των σπιτιών, και των μεγάλων δασικών εκτάσεων, πραγματοποιείται η μεγάλη τούτη γιορτή του Ελληνισμού.
Καλό θα ήταν να μην λησμονούμε τούτες τις ώρες της γιορτής και της κατάνυξης το μεγάλο κακό που βρήκε τους τόπους αυτούς, με τις φλόγες να καταπίνουν περιουσίες και φυσικούς δρυμούς. Ας μην ξεχάσουμε την εικόνα της κυρίας Παναγιώτας για παράδειγμα η οποία βγάζει έναν βαθύ αναστεναγμό μπροστά στο σπίτι της, όμοιο με βαθύ λυγμό, περιμένοντας τις φλόγες της φωτιάς στην Βόρειο Εύβοια να το κάνουν ερείπιο. Ας νοιώσουμε την αληθινή γιορτή να φωτίζει την ψυχή μας για μια ζωή που θα την αξίζουμε και θα είναι καλύτερη.
Ο πόνος της Παναγίας ας μην ξεχνούμε είναι πολύ μεγάλος και η ψυχή της χωρά τον πόνο όλου του κόσμου, και έχει λίγη αγάπη και λίγη ελπίδα για τον καθένα μας… Είναι μια ευκαιρία να νοιώσουμε την αλληλεγγύη των ανθρώπων σαν φάρμακο πάνω στις πληγές που άφησε η καταστροφή. Να μην ξεχάσουμε έχει σημασία…
Ας ελπίσουμε τέλος ότι θα παρθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα στις εκκλησίες σε όλη την Ελλάδα, για το ασφαλές προσκύνημα των πιστών.
