Γράφει ο Θανάσης Νάστας, Εκπαιδευτικός
Γράφει ο αρθρογράφος Τάκης Θεοδωρόπουλος: «Πόσοι άλλοι, σαν τον μοιραίο σταθμάρχη, κατέχουν θέση ευθύνης την οποία είναι ανίκανοι να αναλάβουν; Και όχι μόνο στον ΟΣΕ». Όλοι οι πολίτες αυτής της χώρας μπορούμε να τον επιβεβαιώσουμε με βάση την προσωπική μας εμπειρία από τον χώρο εργασίας μας.
Είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι γονείς των μαθητών στα δημόσια σχολεία, και όχι μόνο, νοιάζονται κυρίως για δύο παραμέτρους. Την ασφάλεια και τη συγκροτημένη εκπαίδευση των παιδιών τους. Και για την μεν συγκροτημένη εκπαίδευση μπορεί και να πουν «Υπάρχουν και φροντιστήρια ή αυτές είναι οι δυνατότητες του παιδιού μου, όσα μάθει». Για την ασφάλειά του όμως είναι απόλυτοι με τη δίκαιη απαίτηση «Σας στέλνω το παιδί μου αρτιμελές και ζωντανό και έτσι θέλω να γυρίσει στο σπίτι το μεσημέρι».
Αυτονόητα πράγματα μας λες, θα πείτε και με το δίκιο σας. Και όμως αυτά τα αυτονόητα για την κοινή λογική της απαίτησης του κάθε γονέα δεν είναι και τόσο αυτονόητα αν όχι σε όλα τουλάχιστον σε αρκετά σχολεία ανά την επικράτεια. Για του λόγου το αληθές ας αναφέρουμε δύο τραγικές περιπτώσεις.
Πρώτη περίπτωση. Μέσα σε διδακτήριο σχολείου της Λάρισας σκοτώθηκε μαθητής σε ώρα πού απουσίαζε ο διδάσκων νομίμως λόγω ασθένειας και οι μαθητές περιφέρονταν εκτός αίθουσας και χωρίς επίβλεψη, διότι είχαν «κενό»!!!.
Αποδόθηκαν μήπως ευθύνες σε κάποιον ή κάποιους για ανευθυνότητα και εγκληματική αδιαφορία ως προς την ασφάλεια των μαθητών στο σχολικό χώρο; «Πες μου το, να σου το πω» Κ. Βάρναλης. Ουδέποτε έγινε γνωστό, αν αποδόθηκαν ευθύνες στο Διευθυντή ή στο Σύλλογο Διδασκόντων, στον Προϊστάμενο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ή στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης Θεσσαλίας, διότι δεν μπορεί, κάτι δε ρυθμίστηκε σωστά ή εφαρμόστηκε πλημμελώς.
Δεύτερη περίπτωση. Δύο φίλοι μαθητές σχολείου της Πελοποννήσου φεύγουν αυθαίρετα, κάνουν δηλαδή «σκαστό» και κανένας στο σχολείο δεν νοιάζεται πού βρίσκονται οι απόντες μαθητές. Οι μαθητές όμως πήραν το αυτοκίνητο του γονέα του ενός και σκοτώθηκαν.
Μήπως μάθατε ποτέ αν αποδόθηκαν ευθύνες και στην περίπτωση αυτή; Μάλλον και εδώ θα αποδόθηκαν όλα «στην κακιά την ώρα και όχι στην τύφλα μας τη κακιά». Και φυσικά ο κάθε ανεύθυνος με προσόν την απύθμενη ανευθυνότητά του θα οριστεί και πάλι σε επόμενες κρίσεις Διευθυντής, Προϊστάμενος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ή Περιφερειακός Διευθυντής Εκπαίδευσης στην ίδια ή άλλη θέση ως άριστος και υπεύθυνος!!!
Ιδού και το εξωφρενικό. Αν κάποιος Διευθυντής είχε την αποκοτιά να διαφωνήσει ως προς την ασφάλεια των μαθητών προς στρεβλές ρυθμίσεις της Προϊσταμένης Αρχής ή προς ενδεχόμενη κατεστημένη νοοτροπία Συλλόγου Διδασκόντων, και να επιμένει να επιδεικνύει υπευθυνότητα αλλά και να μη διαχειρίζεται απλώς το αξίωμά του αλλά να το τιμά, τυχερός θα είναι, αν δεν στηθούν κατηγορίες για την καθαίρεσή του ή αν επιλεγεί και πάλι για θέση Διευθυντή σχολείου!!!
Μήπως όμως τώρα μετά την εμπειρία αυτών των τραγικών θανάτων θεωρείται η ασφάλεια των μαθητών βασική παράμετρος της λειτουργίας των σχολείων; Τυπικά ίσως θα ισχυριζόταν κανείς και συμφωνώ ότι έγιναν κάποιες σχετικές ρυθμίσεις. Εφαρμόζονται στα σχολεία; Αν εφαρμόζονται, πώς για παράδειγμα γίνεται σε ώρα διαλείμματος μαθητές να βρίσκονται έξω από αυλή σχολείου ή τι δε ρυθμίστηκε και κυκλοφορούν σε αυλή σχολείου μαθητές σε ώρα μαθήματος ή βρίσκονται σε παρακείμενη του σχολείου καφετέρια;
Ακόμη, όταν πηγαίνουν περίπατο, πώς γίνεται αρκετοί μαθητές να βρίσκονται σε καφετέριες της πόλης ή όλοι τους, μαθητές και εκπαιδευτικοί, να φεύγουν τουλάχιστον δύο-τρεις ώρες πριν από τη λήξη του ωραρίου του σχολείου; Έχουν ενημερωθεί οι γονείς, για να αναλάβουν την ευθύνη για τα παιδιά τους; Και αν συμβεί κάποιο ατύχημα, μέχρι την ολοκλήρωση του ωραρίου του σχολείου, ποιος θα φταίει; Το είπαμε. «Η σύντροφος της Ανευθυνότητας, η Κακιά η Ώρα» ή όπως ορθοτομεί ο ποιητής Κ. Βάρναλης « —Φταίει το κεφάλι το κακό μας!»!!!
