Το τελευταίο διάστημα έχουν μπει όλα στη σφαίρα της αμφισβήτησης. Από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα. Από τα πιο σημαντικά έως τα πιο ασήμαντα. Από τα πιο σοβαρά μέχρι εκείνα που προκαλούν γέλιο και μόνο.
Αλήθεια, ποιος μπορεί να είναι ο σκοπός αυτών; Ανοίγει το μυαλό του ανθρώπου από την είσοδο νέων πληροφοριών και πρέπει να ανοίξει και ο πνευματικός ορίζοντας του; Ανοίγουμε πολλά θέματα που δεν είναι επίκαιρα για να ξεχάσουμε την επικαιρότητα; Συμφέρει σε κανένα να χωριζόμαστε συνεχώς σε ομάδες τώρα που πρέπει να είμαστε ενωμένοι;
Θέλουμε ή δε θέλουμε να θυμόμαστε τις αρχές στις οποίες βασίστηκε η ελληνική οικογένεια και κατά συνέπεια το ελληνικό κράτος; Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης χρειάζεται να είμαστε ξεχωριστοί ή πρέπει να γίνουμε ανάμεικτος κιμάς για να μη ξεχωρίζει η ποιότητα του κρέατος;
Πολλές ερωτήσεις θα μου πείτε. Απαντήσεις ποιος θα δώσει. Δυστυχώς, οι απαντήσεις σημαίνει παίρνω θέση. Καταθέτω άποψη και αυτόματα γίνομαι εχθρός αυτών που διαφωνούν.
Σε μια εποχή που όλοι βρίσκονται κάτω από το βάρος της φορολογικής επίθεσης ποιος έχει το κουράγιο για να σταθεί απέναντι σε μια άποψη; Σε μια εποχή που οι καθοδηγητές του λαού μετρούν την άποψη τους ανάλογα με τα ψηφοδέλτια που θα κερδίσουν ή θα χάσουν πως περιμένεις να ακούσεις την αλήθεια της άποψης τους;
Αυτό που σίγουρα χάσαμε είναι ο διάλογος. Ξεχάσαμε να συζητούμε και επιδιδόμαστε σε κορώνες και χαρακτηρισμούς. Ξεχάσαμε το Βολταίρο που έλεγε «διαφωνώ με αυτό που λες αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμα σου να το λες».
Προσωπικά θα παραμείνω, με κριτική όμως στάση, σε αυτά που έχω μάθει στη ζωή μου ως τώρα. Από τους δασκάλους μου, από τους γονείς μου αλλά και από το κοινωνικό περίγυρο που έζησα και μεγάλωσα.
Για το γεγονός ότι το 95 % των πλανητών και των αστεριών έχουν ελληνικά ονόματα. Για το γεγονός ότι η αγγλική γλώσσα χρησιμοποιεί κατά 77 % ελληνική ιατρική ορολογία. Για το γεγονός ότι η έξωθεν καλή μαρτυρία είναι πάντα η πιο αληθινή και μας τη θυμίζει η φράση του Winston Churchill (1941) «οι Έλληνες δεν πολεμούν σαν ήρωες αλλά οι ήρωες σαν Έλληνες».
Για το γεγονός ότι δικά μας γλυπτά κοσμούν μουσεία του εξωτερικού. Γιατί από εδώ ξεκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Γιατί η λέξη φιλότιμο υπάρχει μόνο στην ελληνική γλώσσα. Γιατί σε Έλληνες εθελοντές δόθηκε πρόσφατα το Βραβείο Νάνσεν από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τη βοήθεια στους πρόσφυγες.
Θα επιμείνω να μιλώ για το Ξένιο Δία και τη φιλόξενη Ελλάδα. Για τις αρχές και τις αξίες της ελληνικής οικογένειας που πιστεύω ότι πρέπει να μεταλαμπαδεύσουμε στα παιδιά μας. Για το σεβασμό προς την ελληνική σημαία και των «Ελλήνων τα ιερά». Για το ξεχωριστό πολιτισμό της Ελλάδας που διδάσκεται σε χώρες του εξωτερικού. Για την Εκκλησία μας και το ρόλο που έχει διαδραματίσει πολλές φορές στην ιστορία αυτού του τόπου. Για την Ολυμπιακή Φλόγα που κατάφερε να ενώσει όλο τον κόσμο.
Κάποιος που έχει ένα ποτήρι άδειο είναι απόλυτα λογικό να πασχίζει να το γεμίσει. Εσύ έχεις δικαίωμα να μοιραστείς το δικό σου γεμάτο ποτήρι από τη στιγμή που η προσπάθεια πλήρωσης του ποτηριού ξεκινά από τα βάθη των αιώνων;
Ευάγγελος Δημ. Σαμαράς
Αφήστε το σχόλιό σας