Νωπές παραμένουν οι πληγές της λίαν πρόσφατης τραγωδίας που έλαβε χώρα στο νησί της Ρόδου. Ως γνωστόν, δύο νεαρές Γαλλίδες, η μία 16 και η άλλη 19 ετών, βρήκαν τραγικό θάνατο εξαιτίας πνιγμού σε πισίνα πολυτελούς ξενοδοχείου του παραπάνω νησιού. Το συγκεκριμένο περιστατικό εύκολα θα μπορούσε να αποτελέσει βορά συζήτησης και επίρριψης ευθυνών από τους απλούς πολίτες έως και ποικιλία Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης προς τον διευθυντή για την οργάνωση του ξενοδοχείου, ή ακόμη και στον ναυαγοσώστη που δεν βρέθηκε την κατάλληλη ώρα στο κατάλληλο μέρος. Να σημειωθεί, βέβαια, ότι καταρρίφθηκαν οι πιθανές κατηγορίες κατά του τελευταίου, καθώς δήλωσε ότι είχε ανακοινώσει το κλείσιμο της πισίνας και την λήξη του ωραρίου του.
Με αφορμή, ωστόσο το τραγικό συμβάν, αξίζει να γίνει νύξη για περαιτέρω προβληματισμό σχετικά με την πρόληψη και την ενημέρωση για τις συνθήκες υπό τις οποίες πρέπει ή δεν πρέπει να κολυμπάει κανείς. Γνωστοποιημένο είναι το γεγονός ότι τα δύο θύματα του περιστατικού κατέφθασαν στην πισίνα του ξενοδοχείου μετά από την πρόσφατη πράξη του φαγητού τους. Αναρωτήθηκε κανείς για το ποιο απλό -αλλά καθόλου απλοϊκό- θέμα; Αν δηλαδή, οι δύο νέες είχαν ή δεν είχαν λάβει την πλήρη ενημέρωση σχετικά με το φαγητό και το κολύμπι; Ποιος, ωστόσο, στην εποχή μας δεν είναι ενημερωμένος σχετικά με το μόλις προαναφερθέν ζήτημα;
Η έμφαση που θα έπρεπε να δοθεί είναι αυτή σχετικά με την ενημέρωση και την πρόληψη, όχι μόνο από το σχολείο, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ή τα σεμινάρια αναφορικά στο ότι το κολύμπι αμέσως μετά το φαγητό μπορεί να έχει θανατηφόρες συνέπειες, αλλά κυρίως από την οικογένεια. Στην ηλικία των 16 χρόνων, δηλαδή της εφηβείας, η επιπολαιότητα θεωρείται, αν όχι αυτονόητη, σίγουρα συνήθης. Γι’αυτό, την ευθύνη την έχουν κατά πολύ μεγάλο βαθμό, οι γονείς, ιδίως όταν οι πρωταγωνίστριες του δυστυχήματος δεν ήξεραν να κολυμπούν. Η πλήρης ενημέρωση, καθώς και η σωστή εποπτεία του εφήβου από την πλευρά του πατέρα και της μητέρας κρίνεται απαραίτητη σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Παρά ταύτα, γνωρίζουμε ότι ενώ η 16χρονη έφηβη είχε φτάσει ήδη στον πάτο της πισίνας, όλοι- εκτός της μεγαλύτερης αδερφής της που έτρεξε να την σώσει και, ως εκ τούτου, βρήκε κι εκείνη τραγικό θάνατο- την αναζητούσαν στο δωμάτιό της. Μήπως θα έπρεπε, τουλάχιστον οι γονείς τους, να ξέρουν πού βρίσκονταν τα δύο κορίτσια;
Σε καμία περίπτωση δεν επιρρίπτεται κατηγορία κατά των γονέων. Σκοπός του σχολιασμού αυτού είναι να διαμορφωθεί ένας προβληματισμός και γίνει μια διαφορετική προσέγγιση της κατάστασης η οποία αφορά στην υποχρέωση του μεγάλου σχολείου της οικογενείας να ενημερώνει για τις καταστροφικές επιπτώσεις που έχει η κολύμβηση αμέσως μετά το φαγητό. Με αυτόν τον τρόπο, αυξάνονται οι πιθανότητες πρόληψης ανάλογων επεισοδίων.
